کاربر:Sajedi/صفحه تمرین

بلتستان

بلتستان که بنام بلتی یول تبت خورد و پولولو هم گفته می شود یه منطقه کوهستانی هست که دارای دره های عمیق و باریک و فلاتهای مرتفع می باشد و منطقه سر سبزی هست که دور تا دور آن را کو ه هیمالیا و قراقرم فرا گرفته است . و دومین کوه بلند دنیا بنام کی تو و بزرگترین یخچال های طبیعی دنیا مانند سیاچن و بلتر در این منطقه قرار دارد. بلتستان منطقه ای هست که در شمال آن چین در جنوب کشمیر در سمت مشرق لداخ و در مغرب آن شهر گلگت واقع شده است. این سر زمین 9968 کلو متر مساحت دارد اکثر مناطق بلتستان را کوه و دره تشکیل می دهد که دارای یخچال های طبیعی فلات های سر سبز و قله های داری چشمه ها و آبشار های طبیعی می باشد که بخاطر وجود این همه مناظر زیبا ودیدنی طبیعی بسیار جذاب و چشم نواز جلوه می کند.

زبان

زبان مردم این منطقه بلتی و تبتی هست و در برخی مناطق از یک زبان محلی بنام شینا صحبت می کنند بلتی یکی از شاخه اصلی زبان تبتی هست. زبان بلتی رسم الخط خودش را دارد و به رسم الخط چینی و هندی شباهت دارد و بعد ورود اسلام به این منطقه رسم الخط این منطقه به عربی و فارسی تغییر پیدا کرد. . اصطلاحات رائج زبان عربی و فارسی جای اصطلاجات هندی و بد مت را گرفت.

مذهب

دین مردم این منطقه قبل از ورود اسلام بودیسم بود و بعد از اسلام به مذاهب اسلامی گرویدند و در حال حاضر 95 در صد مردم این منطقه شیعه دوازده امامی هستند.

91 در صدر مردم این مطقه از قوم تبیت و تعدادی مغل، آریائی و عاشوری نیز هستند.

مشاغل مردم

مرکز اصلی ایالت بلتستان شهر سکردو می باشد و روندو، شگر خپلو و کهرمنگ از شهر این ایالت هستند شغل های رائج و منبع در آمد مردم بلتستان دامداری و کشاورزی می باشد و بدلیل توسعه جمعیت در حال حاضر تجارت یکی از مهم ترین مشاغل مردم این سر زمین می باشد. این منطقه در حال حاضر تحت کنترول پاکستان می باشد واز حقوق شبه ایالت برخوردار هست

شیخ غلام محمد غروی

شیخ غلام محمد غروی از عالمان بنام و رهبر شیعیان بلتستان بود ایشان در سال 1362 در محله پاری منطقه کهرمنگ بلتستان در یک خانواده مذهبی و علمی به دنیا آمد .

تحصیلات

ایشان دروس دولتی ابتدائی را از شهر کرگل هندوستان فراگرفت و همزمان با آن فراگیری علوم دینی را نیز آغاز کرد و در سن 8 سالگی روخوانی قرآن کریم را به پایان رساند . در سن 11 سالگی والد مرحوم وی املاک خود را برای سفر به عراق جهت فراگیری علوم دینی فرزند شان فروخت و راهی عراق شد و به مدت 5 سال در کربلای معلی به حصول علوم دینی پرداخت و 6 سال هم در نجف اشرف در جوار بارگاه امام علی (ع) از علوم دینی بهره فراوان برد و در این عرصه کم از حوزه علمیه نجف فارغ التحصیل شد و برای تبلیغ و فعالیت های دینی به بلتستان برگشت. بمدت یک سال در زادگاه خود به تبلیغ اسلام ناب پرداخت بعد از آن به مرکز شهر بلتستان یعنی سکردو نقل مکان کرد.این عالم بزرگوار بخاطر شخصیت علمی ، استعداد های خدادادی ،حلم و تقوی در کل منطقه معروف شد و صدای شخصیت ایشان به گوش همه رسید.

شخصیت معنوی و علمی

ایشان بدلیل استعداد بالا، توسل به منبع علم و تلاش فراوان توانست در مدت 11 سال از علوم مختلف دینی کمال استفاده را نماید و از همه علوم دینی خوشه چینی کرد و بر خرمن دانش خوییش افزود به همین دلیل وقتی از نجف برگشت شهره علمی ایشان در مدت کوتاهی به گوش همه مردم منطقه رسید. و همه عالمان موجود در منطقه به شخصیت علمی ایشان اعتراف کردند.و از طرف دیگر از بیان مسائل دینی، حل مسائل دینی مردم قضاوت ها ، سخنرانی ها و درس و تدرسی که داشتند شخصیت علمی و دانش فراوان و نگاه عمیق ایشان در مسائل علمی روشن می شد. از نظر معنویت و عرفان هم ایشان بر بلندای قله قرار داشتند. کل زندگی ایشان عبارت بود از عبادت وبندگی، اخلاص و عمل و تواضع و فروتنی و خدمت به مردم برای رضای خدا این سخن از اعتراف کسانی که از نزدیک با ایشان زندگی کردند و از زبان شاگردان و دوستان ایشان می شود به راحتی اثبات کرد کسی که در در موضوعات و مسائل مختلف اجتماعی دخالت کند و در موضوعات اجتماعی اظهار موضع کند و هیچ کس کوچک ترین ناراحتی از ایشان نداشته باشه و همه بطور یکسان او را دوست داشته باشند این دلیل روشنی بر شخصیت معنوی و عرفانی این عالم بزرگ هست. ایشان از یک طرف یک شخصیت بسیار متواضع و خاکی بود و با افراد عادی دوستانه و صمیمانه برخورد می کردند از طرف دیگر در مقابل زورگویان و ظالمان بسیار شجاع و دلیر بود و قاطعانه و جرئت مندانه با آنها جهت احقاق حق مردم، ترویج دین و جلوگیری از بدعت ها و خرافات و اعمال ضد دین مقابله و مبارزه می کردند. و نمونه های بسیار زیادی در این باره زبان زد خاص و عام مردم منطقه هست.

فعالیت های سیاسی اجتماعی

بدلیل قوت بنیه علمی و استحام مبانی دینی و شوق فروانی که داشتند سعی بلیغ در حل مسائل دینی و اجتماعی مردم کرد و جهت حل اختلافات و نزاع های گوناگون به قضاوت پرداخت در قضاوت ایشان علاوه بر در نظر گرفتن مبانی فقهی و اصولی به موضوعات زمانی و مکانی نگاهی عمیق داشت و در امر قضاوت تنها به رائ خود اکتفا نمی کرد بلکه همه علماء و دانشمندان منطقه را در این امر شرکت می داد و از آنان مشورت می کرد. ایشان خود را مسئول امور دینی و اجتماعی مردم منطقه می دانست و جهت احقاق حقوق مردم و رفع ظلم ها و ستم هایی که احیانا از طرف دولت یا احزاب سیاسی مذهبی به مردم می شد قیام می کرد تا حل مشکلات مردم و احقاق حق مردم از پای نمی نشست. ایشان در منطقه یک مرکز فضاوت دینی تشکیل داد و به قضاوت نزاع ها بین افراد و مناطق و اقوام پرداخت و نزاع هایی که در جاهای دیگر یا توسط افراد تعیین شده از طرف دولت حل وفصل نمی شد، طرفین نزاع را به خانه دعوت می کرد و با سخنان خوب و علمی خود بین آنها قضاوت می کرد و نزاع را خاتمه می داد و به مناطق مخلتف بلتستان می رفتند جهت حل نزاع ها و اختلافات و بر قراری وحدت و زند گی مسالمت آمیز بین مردم. این یک دغدغه همیشگی ایشان بود. علی رغم اینکه ایشان هیچ وقت خود را رجل سیاسی نمی دانست، نگاه عمیق در همه امور سیاسی منطقه داشت بخاطر همین دشمنان نتوانستند زمانی که ایشان زنده بود اهداف سیاسی خود را در منطقه پیاده کنند.

خدمات علمی فرهنگی

شیخ غلام محمد غروی علاوه فعالیت های قضائی و اجتماعی در جهت ترویج اسلام و مکتب اهل بیت (ع) و اصلاح جامعه و تربیت مردم کارنامه درخشانی دارد ایشان بدلیل مهارت خوبی که در ارائه سخنرانی داشت با سخنرانی های علمی و انقلابی خود در مناسبت های مختلف مذهبی و ملی به بیان حقاق و روشنگری می پرداخت و مردم مخصوصا نسل جوان را با مبانی و مفاهیم اسلام ناب آشنا می کرد و از اهداف دشمنان و شیاطین مطلع می ساخت. ایشان علاوه بر سخنرانی بطور دائم در مدرسه منصوریه که یکی از حوزه های علمیه قدیمی بلتستان می باشد به تدریس و تربیت طلاب علوم دینی می پرداخت و علاوه بر دروس دینی مثل ادبیات، منطق فقه و اصول درس اخلاق هم از جمله موضوعات درسی ایشان محسوب می شد.

وفات

ایشان روز جمعه 23 ذی الحجه سال 1410 در سن 78 سالکی دار فانی را وداع گفت و با تشیع هزاران نفر از مریدان ایشان به خاک سپرده شد.

.

منابع

1. حسین آبادی، محمد یوسف، تاریخ بلتستان، 2004م.

ملک اعجاز حسین نجفی

ملک اعجاز حسین نجفی یکی از منادیان وحدت و خدمت گزاران دین و ملت هستند ایشان بعد از بازگشت از نجف با تسیس مدارس دینی شاگردان زیادی را تربیت کرده اند و در عرصه تبلیغ نیز پیشگام بوده برای اصلاح جامعه و مردم و نشر معارف اهلبیت ع و قرآن سعی بلیغ کردند.

حالات زندگی

وی در سال 1938 در یک خانواده مذهی در منطقه بوچهال ایالت چکوال پاکستان به دنیا آمد و پد رایشان ملک حیدر از محبین اهل بیت و خیرین منطقه بود.

تحصیلات

وی درس ابتدائی را در منطقه و محل ولادت خود فراگرفت و در سال 1951 وارد حوزه علمیه در شهر جلالپور سرگودها شد و نزد عالم معروف آن دیار علامه سید محمد یار شاه کسب علم کرد و سپس نزد علمائی همچون مفسر قرآن علامه حسین بخش جارا، شیخ الجامعه علامه اختر عباس و دیگران ادبیات عرب، منطق و فقه و اصول آموخت بعد ازآن خود بعنوان مدرس در حوزه علمیه دار العلوم در شهر خوشاب مشغول تدریس شد. در سال 1962 جهت فراگیری علوم اسلامی و تکمیل مراحل درسی عازم عراق شد و در حوزه علمیه نجف اشرف نزد آیت الله خوئی و شیخ باقر زنجانی درس خواند ودر درس خارج این دو بزرگوار شرکت کرد.

خدمات علمی فرهنگی

در سال 1968 بعد از تحصیل علوم مختلف دینی به وطن خود برگشت و در مدرسه دارالعوم که خودش قبلا در آن فرایض تدریس را انجام می داد وارد شد و مدیرت این مدرسه علوم دینی را به عهده گرفت و مشغول تربیت علمی و اخلاقی طلاب شد. و تاکنون مشغول به انجام فریض دینی و تربیت طلاب در این حوزه علمیه هستند . و شاگردان بسیار زیادی را تربیت کردند که برخی از آنها در حوزه های علمیه قم و نجف اشرف مشغول فراگیری سطوح عالی علوم دینی هستند و برخی دیگر در اقصی نقاط کشور مشغول خدمت به دین و مذهب و خلق هستند ایشان علاوه بر درس وتدریس در زمینه خطابت و سخنرانی هم ید طولانی دارند و در مناسبات مختلف به بیان تعالیم و آموزه های اسلام و مکتب اهل به عموم مردم می پردازند در جهت خدمت به مردم و ارشاد آنان به راه درست و اصلاح جامعه سعی زیادی می کنند . [۱]

علامه طالب جوهری

علامه طالب جوهری خطیب و مفسر معروف پاکستان از علمای معروف، سخنران نامدار، مفسر، شاعر و از شخصیت های بنام شبه قاره هند بود

زندگی نامه

ایشان 11رجب سال 1358 ه ق در یک خانواده مذهبی و علمی در شهر پتنه هندوستان به دنیا آمد. پدر ایشان علامه مصطفی جوهر از عالمان معروف این منطقه بود دروس ابتدائی را نزد آموخت و برای فراگیری علوم اسلامی نزد اساتید دیگر رفت و در درس آنان نیز شرکت کرد. بعد از تقسیم هندوستان و پاکستان و جدا شدن پاکستان از هندوستان وی همراه پدر شان به شهر کراچی پاکستان هجرت کرد.

تحصیلات

برای تحصیل علوم دینی و تکمیل مراحل علمی به عراق سفر کرد و در درس اساتید بنام حوزه علمیه نجف اشرف شرکت کرد. و در درس خارج آیت الله خوئی و دیگر مراجع شرکت کرد. عالم و نویسنده معروف شه قاره هند مرحوم ذیشان حیدر جوادی و علامه سید صادق علمی هم دوره و هم مباحثه ایشان بودند. از تعدادی از مجتهدین نجف اجازه روایت و حدیث هم داشتند ولی هیچ وقت آن را به کسی نشان نداد و از آن استفاده نکرد.

فعالیت های تبلیغی

ایشان از سخنرانان معروف پاکستان بود و در مناسباتی که ایشان سخنرانی داشتند هزار ها نفر شرکت می کردند و آوازه شهرت خطابت ایشان زبان زد خاص وعام بود روش سخنرانی ایشان متفاوت از دیگر علما و کسانی که از حوزات علمیه تحصیل کرده بودند هست و ایشان طبق خواسته و طبیعت مردم شبه قاره هند با روش کاملا ساده و مردمی سخنرانی می کردند. سخنرانی های ایشان از شبکه های دولتی پاکستان در مناسبات مخلتف مخصوصا ایام محرم بطور مستقیم پخش می شد. علاوه بر سخنرانی درس وتدریس سرودن شعر و تالیف هم از جمله مشاغل ایشان محسوب می شد و سلسله دروس ایشان با موضوع فهم قرآن از شبکه ملی پاکستان ( p t v) بمدت زیادی بخش می شد.

تالیفات

احسن الحدیث ( تفسیر قرآن ) مقاتل : حدیث کربلا ذکر معصوم نظام حیاتِ انسانی خلفائے اثناء عشر علامات ظہور مہدی عقلیات معاصر. حرف-نمو پس آفاق تعدادی از کتابهایی هست که ایشان در موضوعات مخلتف از جمله کلام، فلسفه، تاریخ ، سیرت ائمه شعر وشاعری در زمان حیات خود نوشته اند.

وفات

ایشان پس از تحمل یک دوره بیماری قبلی 22شوال سال 1441 دار فانی را وداع گفت و با تشیع هزاران نفر از مریدان در شهر کراچی پاکستان به خاک سپرده شد.

منابع

[۱]

ابویوسف قاضی

قاضی ابویوسف بعقوب بن ابراهیم ابن سعد ابن جبیر انصاری (م ۱۸۲ ه ق) از معروفترین شاگردان امام ابوحنیفه بود که تاْثیر بسزایی نیز در شکل گیری مذهب حنفی داشته است.[۱]امروزه آثار به جای مانده از ابویوسف چون «اختلاف الامصار» ، «الرد علی سیر الاْوزاعی» و «الخراج» و «الجوامع» در حوزه ی اختلافات و کتبی چند در ابواب فقهی مختلف چون «کتاب الصلاه» و «کتاب الزکاه» و غیره[۲] از زمره ی منابع دست اول در مورد مذهب حنفی محسوب می شود. بدیهی است چنانکه ضروریست هر فقیه مسلمان در فتاوای خود به احادیث نبوی نیز توجه داشته باشد امام ابویوسف نیز همواره احادیث پیامبر (ص) را مورد عنایت ویژه ی خویش قرار می داد. شاید بتوان گفت که ابویوسف اولین شخصیتی بود که میان اندیشه ی اهل رأی و اهل حدیث جمع نمود و بیشترین توجه خویش را در فتاوای فقهی به احادیث پیامبر‹ص› مبذول داشت.

[۱]

معرفی کتاب

نام کتاب: الخلاف فی الاحکام نویسند: ابوجعفر محمد ابن حسن طوسی موضوع کتاب: فقه مقارن زبان: عربی

معرفی اجمالی

این کتاب که بنام های الخلاف، الخلاف فی الاحکام یا مسائل الخلاف یاد می شود یکی از مهم ترین کتاب های فقهی و منبع و مرجع مسائل و موضوعات فقهی هست که توسط ابو جعفر محمد ابن حسن طوسی معروف به شیخ طوسی یا شیخ الطائفه تالیف شده است و از جمله نخستین کتاب هایی هست که با موضوع فقه مقارن نوشته شده است. یکی از راه های مهم تقریب بین مذاهب اسلام تدوین کتاب ها با موضوع فقه مقارن هست که در آن موضوعات و ابواب فقهی از همه مذاهب اسلامی بیان می شود و دیدگاه هر فقیه از فقهای مذاهب مختلف اسلامی مطرح می شود.

نهضت تدوین فقه مقارن

نهضت تدوین کتاب‌ها با موضوع فقه مقارن توسط سید مرتضی با نوشتن کتاب الانتصار آغاز شد و شاگردش شیخ طوسی با پیروی از استاد خود کتاب الخلاف را در همین زمینه تدوین کرد. کتاب خلاف یکی از جامع ترین کتاب‌ها در زمینه فقه مقارن هست که دیدگاه فقهی مذاهب خمسه اسلامی را بیان نموده است. البته تدوین کتاب با موضوع فقه مقارن توسط علماء اهل سنت قبل شیعه آغاز شده است و در اول قرن چهارم توسط طبری از علماء عامه کتاب اختلاف الفقها در همین زمینه نوشته شده است. از آنجا شیخ طوسی کتاب خلاف را پس از کتاب های دیگر فقهی نوشته در بسیاری از ابواب دلیل نظر خود را به کتاب‌های دیگر ارجاع داده است. در این کتاب یک دوره فقه کامل از طهارت تا دیات را با مطرح کردن دیدگاه های فقهی مذاهب خمسه اسلامی با ادله آنان بصورت مقارنه ای و مقایسه ای بحث کرده است. شیخ طوسی دراین کتاب بعد از مطرح کردن دیدگاه مذاهب دیگر اسلامی دیدگاه شیعه را بیان می کند و با بیان دلیلنا اجماع الفرقه و اخبارهم دلیل حکم شرعی دیدگاه شیعه را مطرح می کند.

تلخیص کتاب الخلاف

این کتاب از همان زمان تالیف مورد توجه فقهای اسلام واقع شد و شرح و تلخیص هایی بر آن نوشته شده است. 1 ـ «الموتلف من المختلف بین ائمه السلف» که امین الاسلام طبرسی (م 548 ق) صاحب کتاب تفسیر مجمع البیان آن را به عنوان «تلخیص الخلاف» تدوین کرده است. 2 ـ منتخب الخلاف یا تلخیص الخلاف، تالیف شیخ مفلح بن حسن صیمرانی بحرانی (م بعد از 887 ق).

شیوه استدلال در کتاب الخلاف

شیوه بحث شیخ طوسی در این کتاب به این صورت است که ادله متفاوتی را برای اثبات نظر حق و فتوای فقهای شیعه به کار برده است؛ مثل: 1 ـ استناد به ظهورآیات قرآن و اخبار آحاد: با عبارت دلیلنا عموم ظاهر القرآن و الاخبار؛ 2 ـ استناد به دلیل عام و نفی مخصص؛ با عبارت ذلک عام و تخصیصه یحتاج الی دلیل؛ 3 ـ دلالت امر بر وجوب؛ 4 ـ استدلال به خبرواحد؛ 5 ـ دلالت امر بر فور؛ 6 ـ استناد به گفتار لغت شناسان؛ 7 ـ ارجاع به مطالب کتاب اصول فقه: با عبارت دلیلنا ما ذکرناه فی الکتاب فی الاصول؛ 8 ـ ارجاع به مطالب کتاب های حدیثی و فقهی خود؛ 9 ـ اجماع شیعه؛ 10 ـ دلالت اصول یا نحوه خطاب و دلیل خطاب؛ 11 ـ توجه ویژه به احادیث نبوی که مورد قبول اهل سنت می باشد. این کتاب در بیش از پنج مجلد بارها در کشورهای اسلامی مثل عراق و ایران به چاپ رسیده است.

پانویس

[۱]

تبلیغی جماعت

تبلیغی جماعت نام گروهی هست که برای تبلیغ اسلام بصورت انفرادی به اقصی نقاط کشور های اسلامی سفر می کند و بصورت کاملا متواضعانه و دلسوزانه مردم را به اسلام دعوت می کند این گروه بطور کاملا منظم بدون اتکا به همکاری مردم و تحمیل هزینه بر دوش مردم برای اسکان و غذا و نیازهای دیگر به شهر ها و روستاهای مختلف سفر می کند و مردم را به توحید، نماز و دستورات دیگر اسلام دعوت می کند.

پیدایش و موسس

وقتی به پیشنه و تاریخ پیدایش این گروه نگاه کنیم سابقه این برمی گردد به حالات بعد از جنگ جهانی اول و تسلط استعمارگران بریتانیا بر هند و وضعیت نابسامان فرهنگی و دینی مردم شبه قاره هند.زمانی که تلاش های مسلمانان جهادی و مسلح توسط انگیسیها سرکوب می شود تعدادی از علما به این فکر افتادند که بجای قیام مسلحانه تبلیغ انفرادی و دعوت مردم به اسلام راه درستی هست که موفقیت در این مسیر بیشتر هست. بعد از تسلط استعمارگرایان برهند وضعیت دینی مسلمانان هند دچار نابسامانی شد و مردم کم کم از دین و دستورات دینی فاصله می گرفتند در چنین وضعیتی یکی از علمای اهل سنت بنام محمد الیاس کاندھلویؒ (1926-194) به این فکر افتاد که مردم را بصورت تبلیغ انفرادی به دین دعوت کرد و امر تبلیغ را تقویت کرد و باور وی این بود که روش پیامبر ص برای اصلاح جامعه اصلاح افراد به روش تبلیغ انفرادی بود و همین تفکر را اساس حرکت خود قرار داد و تبلغی جماعت را پایه گذاری کرد. این گروه تبلیغی در سال 1926 در منطقه میوات ناحیه جنوب پایتخت هند آغاز به کار کرد.

روش کار این گروه

این گروه تبلیغی بر این امر تاکید داشتند که از هر نوع نزاع مذهبی و فرقه ای پرهیز شود و با مخاطبین خود هیچ نوعی نزاعی نداشته باشد و بدون اینکه تندی کند با تحمل هر نوع دشنام و توهین مردم را به اسلام دعوت کند و آنان با به کار گیری این روش برای تبلیغ مردم را به اسلام دعوت کردند و موفق شدند. این جماعت برای تبلیغ اسلام به روش و باور خود به کشورهای مختلف دنیا سفر می کنند ولی مرکز اصلی این گروه در هند، پاکستان و بنگله دیش هست.

پانویس

[۱]