تروریسم
این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۰۷:۱۵، ۶ ژوئیه ۲۰۲۱ (ساعت هماهنگ جهانی) (۳ سال پیش) تغییر یافتهاست؛ لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با در دست ساخت جایگزین میکنید. |
تِروریسم (به فرانسوی: Terrorisme) که در زبان فارسی از آن با عنوان وحشتافکنی، هراسافکنی و ارعابگری نیز نامبرده شدهاست، به استفاده از خشونت یا تهدید برای دستیابی به اهداف سیاسی، مذهبی، یا ایدئولوژیک گفته میشود، تروریسم استفاده غیرقانونی از خشونت یا ارعاب است، به خصوص علیه غیر نظامیان، برای دنبال کردن اهداف سیاسی است.
تروریسم یکی از واژه هایی است که امروزه در ادبیات سیاسی جهان کاربرد بسیار گسترده ای یافته است . البته درباره این پدیده وچیستی آن اجماع[۱] نظری وجود ندارد ودراین حوزه با آشفتگی معنایی روبرو هستیم .
تعریف جهانی تروریسم
در جهان امروزی، تعریف دقیقی از واژه تروریسم ارائه نشدهاست. زیرا هنوز هیچ تعریفی از تروریسم در سازمان ملل متحد تعریف نشده که مورد توافق همه کشورهای عضو باشد. [۲]
مفاهیم مرتبط با تروریسم
تعریف ترور
از واژه ترور تعاریف متعددی بعمل آمده است، و افراد مختلف تعاریف متعددی از آن بدست دادهاند .. داریوش آشوری، در دانشنامه سیاسی درتعریف ترور چنین میگوید :
ترور، در لغت، در زبان فرانسه ،به معنای هراس و هراس افکنی است . و در سیاست به کارهای خشونتآمیز و غیر قانونی حکومتها برای سرکوبی مخالفان خود و ترساندن آنها ترور میگویند و نیز کردار گروه های مبارزی که برای رسیدن به هدفهای سیاسی خود، دست به کارهای خشونت آمیز و هراس انگیز میزنند، ترور نامیده میشود . همچنین ترور به معنای کشتار سیاسی نیز به کار میرود. [۳]
فرهنگ جامع سیاسی نیز بیان میکند که “ترور، به معنای ترس و وحشت است و در اصطلاح عام بیشتر به قتل های سیاسی گفته میشود که البته معنای واقعی این واژه نیست.” [۴] همچنین آلن بیرو در فرهنگ علوم اجتماعی، ترور را به معنای حالت ویا احساس ترس دسته جمعی میداند که خشونت و کشتار بی حساب موجد آن است. [۵]
فرهنگ علوم سیاسی نیز این تعریف را از ترور ارائه میدهد : ترور به معنای وحشت و ترس زیاد است. همچنین در معنی حزب یا جنبشی که باعث حالت ترور شود به کار رفته است . اصطلاحا به حالت وحشت فوقالعادهای اطلاق میشود که ناشی از دست زدن به خشونت و قتل و خونریزی از سوی یک گروه، حزب ویا دولت به منظور نیل به هدفهای سیاسی،کسب و یا حفظ قدرت است. [۶]
با بررسی تعاریف فوقالذکر در مییابیم که ترور هم به یک حالت و نیز اقدام خاصی اشاره دارد. منظور از حالت، وضعیت ترس و هراس است که از دست زدن به اقدامات خاص که تروریستی نامیده میشوند، ناشی میگردد. پس میبینیم که ایجاد ترس، وحشت و هراس اجزای لاینفک ترور است . پس در حالت کلی میتوان ترور را به صورت زیر تعریف کرد: رفتار، فرد، گروه، حزب ویا دولت که از طریق خشونت و قتل و خونریزی و ایجاد ترس و وحشت میخواهد به هدفهای سیاسی خود برسد.
تروریست
همانطور که در تعریف ترور ذکر شد، ترور به معنای کشتار سیاسی نیز به کار میرود و کسانی را که به کشتار سیاسی دست بزنند، تروریست میخوانند. [۷] فرهنگ علوم سیاسی نیز اشخاصی را که دست به ترور میزنند تروریست نامیده، و در بیانی دیگر تروریست را چنین تعریف میکند: فردی که برای پیشبرد هدفهای سیاسی خود که معمولا واژگون کردن نظام سیاسی موجود است، متوسل به تهدید و خشونت میشود . این واژه غالبا توسط طرفداران یک رژیم خاص برای اشاره به مخالفان رژیم که به اعمال خشونت آمیز دست زده باشند بکار میرود. مخالفان رژیمها ترجیح میدهند که پارتیزان، انقلابی یا عضو نهضت مقاومت خوانده شوند .
برای تمایز تروریست از مبارزه راه آزادی سه معیار مطرح شده است :
- تفاوت در روش جنگی
- انقلابیون یا مبارزان راه آزادی با نظام حاکمیت ظالمانه میجنگند
- تروریستها با رژیمهای خودکامه هم پیمانند.
تروریست، فردی را گویند که به ترور مبادرت ورزد، البته فرد به معنای خاص نیست بلکه میتوان از گروه تروریست و یا دول تروریست نیز نام برد. به عبارت دیگر، تروریست در معنای عام، هر فردی است که از طریق خشونت و قتل و خونریزی و ایجاد ترس و وحشت میخواهد به اهداف سیاسی دست یابد.[۸]
پانویس
- ↑ ر.ک:مقاله اجماع
- ↑ صادق صبا-رئیس [وقت] بخش فارسی بیبیسی (۳۱ مرداد ۱۳۹۳). «چرا بیبیسی به کسی تروریست نمیگوید؟
- ↑ داریوش آشوری، دانشنامه سیاسی، تهران،مروارید ، ۱۳۷۳، صص -۹۹. ۹۸
- ↑ محمود طلوعی، فرهنگ جامع سیاسی ، تهران، علم، ۱۳۷۷ ، ص .۳۵۶
- ↑ -آلن بیرو، فرهنگ علوم اجتماعی، ترجمه باقر ساروخانی، چاپ سوم، تهران ، کیهان ، ۱۳۷۵، ص .۴۲۶
- ↑ علی اکبر آقا بخشی، فرهنگ علوم سیاسی، تهران، چاپار، ۱۳۷۹، ص . ۵۸۳
- ↑ داریوش آشوری، همان، ص .۹۹
- ↑ علی اکبر آقا بخشی،فرهنگ علوم سیاسی، تهران، چاپار، ۱۳۷۹ ، صص -۵۸۴. ۵۸۳