سید نعمت الله جزایری
 | این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۱۴:۰۵، ۵ سپتامبر ۲۰۲۱ (ساعت هماهنگ جهانی) (۳ سال پیش) تغییر یافتهاست؛ لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با در دست ساخت جایگزین میکنید. |
| نام | سید نعمت الله جزایری |
|---|---|
| نام کامل | سید نعمت‌الله موسوی جزایری |
| القاب | محدث جزایری • سید جزائری |
| نسب | سادات جزایری • امام کاظم(ع) |
| زادگاه | عراق • بصره • صباغیه |
| نام پدر | سید عبدالله |
| تاریخ تولد | ۱۰۵۰ق |
| اساتید |
علامه مجلسی • شیخ حر عاملی • محقق سبزواری • محقق خوانساری و... |
| شاگردان |
ابوالحسن بن محمد زمان بن عنایت الله تستری • ابوالقاسم بن محمد مرعشی شوشتری • عبدالحسین بن خواجه کلبعلی گَرگَری |
| تألیفات | الانوار النعمانیة • انیس الوحید • جواهر الغوالی • کشف الاسرار • النور المبین •ریاض الابرار |
| محل تحصیل | هویزه، شیراز، اصفهان، عتبات عالیات |
| محل زندگی | اصفهان • شوشتر |
| درگذشت | ۱۱۱۲ ه.ق |
| آرامگاه | ایران • خرم آباد • پلدختر |
سیّد نعمت الله جزایری که از فقیهان، محدثین و ادبای بزرگ شیعه در اواخر قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم هجرى است، در یکی از جزایر پیرامون بصره (بین دجله و فرات) به نام صباغیه، حدود سال ١٠۵٠ قمری دیده به جهان گشود.
وی سر سلسله ی خاندان مشهور علمی و دینی سادات جزایری بود که سه قرن در منطقه خوزستان به ویژه شوشتر، خدمات ارزنده ای کردند. پدر او سیّد عبد الله با دوازده واسطه به امام موسی کاظم (ع) می رسد.
سید نعمت الله جزایری از شاگردان علامه مجلسی و محقق خوانسارى است. در منطقه خوزستان به ویژه شوشتر، مساجد و مدارس دینی متعددی احداث نمود و به تربیت مشتاقان علوم اهل بیت(ع) پرداخت. علامه جزایری صاحب آثار متعددی از جمله ریاض الابرار فی مناقب الائمة الاطهار می باشد.
تولد علامه جزایری
صباغیه یکی از جزایر پیرامون بصره، در حدود 1050 ق. [۱] شاهد تولد نوزادی بود که خانه سید عبدالله را در شادمانی فرو برد. سید عبدالله که از نوادگان امام کاظم (ع) به شمار می آمد [۲] فرزند دلبند خویش را نعمت الله نامید و در نخستین فرصت به مکتب سپرد.