ابن دباغ انصاری
نام | ابوزید عبدالرحمان بن محمد بن علی بن عبدالله الانصاری العسیدی مالکی |
---|---|
نامهای دیگر | الدباغ و همچنین ابن الدباغ |
درگذشت | 699ق |
ابوزید عبدالرحمان بن محمد بن علی بن عبدالله الانصاری العسیدی مالکی 605-699 ق معروف به الدباغ و همچنین ابن الدباغ بود.
زندگینامه و آثار
ابن دباغ مورخ ، محدث، راوی و فقیه عارف وی در علوم عقلی و نقلی سهم بسزایی دارد. وی در سال 605 هجری قمری متولد شد و در سال 699 هجری قمری درگذشت.از کتابهای او تاريخ ملوك الإسلام، جلاء الأفكار في مناقب الأنصاراست. وی همچنین کتابی در زمینه تراجم مردم قیروان(ولایتی است در لیبی در حدود مرز کشور مصر[۱]) از جمله کتاب های او می توان به کتاب الأحاديث الأربعون في عموم رحمة الله لسائر المؤمنين و کتاب تاريخ القيروان من بلاد الغرب اشاره کرد.مشهورترین کتاب وی کتاب مشارق أنوار القلوب ومفاتح أسرار الغيوب ترجمه شرق شناس ح. ریتر ، 1892-1971 میلادی است. معروف است که این کتاب قدیمی ترین کتاب در باب عشق و محبت الهی است. ابن الدباغ در قرن هفتم هجری می زیست و ما شواهدی در دست داریم که وی قیروانی الاصل بوده است و بیشتر عمر خود را در دوران الموحدين گذرانده است که دوران آنها از 524 تا 674 هجری قمری ادامه داشته است. عصر آن زمان ، دوران آشوب ، تجزیه ، جنگ ، درگیری و اصلاحات بود. تفکر صوفیانه ای در آن عصر شکل گرفت که آن را فلسفه زندگی می دانست و هدف آن تعالی روح انسان از نظر روحی و اخلاقی و ارائه قواعد ، ارزشها و اصولی است که با آن در دستیابی به خود و رسیدن به حقایق کمک می کند. شیوه رسیدن به حقایق در این طریقت ریاضت و ممارست در قطع تعلقات دنیوی و مجاهدت در رفع صفات مذموم و توجه کامل و مطلق به ذات حق تعالی است.در این دوره تفکر تصوف تطورات فراوانی را تجربه کرد. در سده های اول و دوم هجرت ، هدف تصوف زهد بود ، که در پرستش خدا ، به امید پاداش و بهشت ، و ترس از مجازات و آتش ، نشان داده می شد. راهی برای جلب رضایت و محبت خداوند بود.ولی در قرن سوم و چهارم فهم بواطن و اسرار روح و قلب ، و سپس از طریق کشف و شهود و نه از طریق برهان و دلیل به راهی برای کسب معرفت الهی تبدیل شد و عرفان وسیله ای برای دستیابی به سعادت معرفی گردید[۲].