ابوالحسن بوشنجی
ابوالحسن بوشنجی که نامش علی بن احمد بن سهل و از بزرگان علمای تصوف اهل سنت قرن چهارم هجری بود[۱].
معاصران
او افراد زیادی از بزرگان و مشایخ را دیده و با ایشان هم نشین بوده است که از آن جمله می توان به:ابو عثمان،ابن عطا و جریری در عراق و در شام ابا عمرو دمشقی و ابوبکر شبلی.
وفات
او در 348 ه ق بدرود حیات گفت [۲].
مشایخ حدیثی
أبي جعفر محمد بن عبد الرحمن السامي الهروي،محمد بن عبد المجيد البوشنجي وأبي علي الحسين بن إدريس الهروي.
راویان
أبو عبد الله محمد بن عبد الله الحافظ ،أبو الحسن محمد بن علي بن الحسين الهمداني وأبو محمد عبد الله بن يوسف الأصفهاني [۳].
سخنان
1- مردم از نگاه اولیا خدا سه دسته اند: اول آنانی که باطنشان بهتر از ظاهرشان است و ایشان اهل علم اند. دوم آنانی که ظاهر و باطنشان از هم تفاوتی دارد که جاهلان را گویند. سوم کسانی که ظاهرشان مخالف با باطنشان است مه اینان با خویش عادلانه رفتار نمی کنند در حالی که از دیگران طلب عدالت می کنند.
2- آغاز ایمان به سرانجام آن بستگی دارد. ایمان از اعتقاد به لااله الا الله و اسلام مشروط به عمل مخلصانه به نکالیف شرعی است همانطور که خداوند تعالی می فرماید:وَمَا أمروا إِلَّا ليعبدوا الله مُخلصين لَهُ الدّين(در صورتی که (در کتب آسمانی) امر نشده بودند مگر بر اینکه خدا را به اخلاص کامل در دین (اسلام) پرستش کنند)[۴].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي[؟]، ص342-344، دار الكتب العلمية، ط2003
- ↑ المنتظم في تاريخ الأمم والملوك، ابن الجوزي، ج14، ص120، ط الأولى، 1412 هـ - 1992 م، دار الكتب العلمية، بيروت
- ↑ تاريخ دمشق، ابن عساكر، ج41، ص211-217، 1415 هـ - 1995 م، دار الفكر للطباعة والنشر والتوزيع
- ↑ أبو الحسن البوشنجي