ابن قیم جوزیه

از ویکی‌وحدت


ابن قیم جوزیه
نام ابن قیم جوزیه
نام کامل شمس‌الدين، ابوعبدالله محمد بن ابى‌بكر بن ايوب
نامهای دیگر اب‍ن‌ق‍ی‍م ال‍ج‍وزی‍ه‌ • ش‍م‍س‌ال‍دی‍ن م‍ح‍م‍د ب‍ن اب‍ی‌ب‍ک‍ر • ابن‌قیم امام الجوزیه
لقب پزشک قلبها (طبیب القلوب)
نام پدر ابى‌بكر
متولد 691ق
اساتید شهاب نابلسى • تقى‌الدين سليمان • ابوبكر بن عبدالدائم
آثار البدایع فی علوم القرآن • شفاء العليل في مسائل القضاء و القدر و الحكمة و التعليل • هدایة الحیاري في الرد علی الیهود و النصاری
دین اسلام
مذهب حنبلی
فوت 751 ‌‎ق یا 1350 م

ابن قیم جوزیه مهمترین شاگرد ابن تیمیه، سرچشمه خباثت های وهابیان و دشمن امیرالمومنین (ع)، ابن جوزی شمس الدین محمد بن أبی بکر بن أیوب بن سعد بن حَریز روز هفتم رجب سال 691 هـ.ق منطقه زُرع در فاصله 96 کیلومتری دمشق به دنیا آمد. او به ابن قَیِّم جوزیة شهرت دارد. به این علت ‌که پدر او سرپرست و قیّم مدرسه جوزیه بود.

ابن قیم در اواخر قرن هفتم و نیمۀ اول قرن هشتم هجری در شام می زیست. قرن هفتم، قرن هجوم ویانگر لشکریان مغول به جهان اسلام بود. درست سی و پنج سال پیش از تولد ابن قیم، یعنی در 656 ق، بغداد به دست هلاکوخان سقوط کرد، المستعصم بالله آخرین خلیفۀ عباسی کشته شد و بدین ترتیب سلسله عباسی خاتمه یافت.

شاگرد و مدافع‌ ابن‌ تیمیه‌ بی‌شک‌ ابن‌ قیم‌ جوزی است‌ که‌ در همه اقوال‌ و عقاید تابع‌ و حامی‌ بی‌چون‌ و چرای‌ او بود و نشر و بسط عقاید ابن‌ تیمیه‌ را در زمان‌ حیات‌ او و پس‌ از مرگ‌ او بر عهده‌ داشت‌ و به‌ همین‌ سبب‌ او را تازیانه‌ زدند و سوار بر شتر در شهر گرداندند و با ابن‌ تیمیه‌ در قلعه دمشق‌ زندانی‌ کردند.

نام و شهرت

نام ابن قیم جوزی محمد بن أبی‌بکر بن أیوب بن سعد بن حَریز و متولد منطقه «زُرع» در فاصله ۹۶ کیلومتری دمشق است. او به ابن قَیِّم جوزیة شهرت دارد. [۱]

علت شهرت به ابن قیم

علت این‌که به این نام مشهور گردیده این است که پدر او سرپرست و قیّم مدرسه جوزیه بود؛ ازاین‌رو به «فرزند قیّم مدرسه جوزیه» ملقب شد. [۲]


پانویس

  1. السید، جمال بن محمد، ابن قیم الجوزیة و جهوده فی خدمة السنة النبویة و علومها، ج ۱، ص ۸۱، عمادة البحث العلمی بالجامعة الإسلامیة، مدینه منوره، چاپ اول، ۱۴۲۴ق
  2. السید، جمال بن محمد، ابن قیم الجوزیة و جهوده فی خدمة السنة النبویة و علومها، ج ۱، ص ۸۴، عمادة البحث العلمی بالجامعة الإسلامیة، مدینه منوره، چاپ اول، ۱۴۲۴ق