عمر بن أحمد بن سمیط
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۱:۲۳، ۲۵ ژانویه ۲۰۲۲؛
عمر بن احمد بن سومیت (۱۳۰۳-۱۳۹۶ ه. او یکی از برجسته ترین نمادهای اسلامی در کومور محسوب می شود، و از پیشگامان جنبش اصلاحی آن است که پرچم اصلاح دینی، اجتماعی و تربیتی را در آنجا حمل می کرد و خواستار درک درست دین اسلامی شد. به رسمیت شناختن تلاش های علمی و اجتماعی او، تصویر او بر روی واحد پول کومور در رده ۱۰٬۰ فرانک قرار گرفت.
نسب
عمر بن أحمد بن أبی بكر بن عبد الله بن عبد الرحمن بن محمد بن زین بن علوی بن عبد الرحمن بن عبد الله بن محمد سمیط بن علی الشنهزی بن عبد الرحمن بابطینة بن أحمد بن علوی بن الفقیه أحمد بن عبد الرحمن بن علوی عم الفقیه المقدم بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن امام علی بن أبی طالب، امام علی شوهر فاطمه بنت محمد صلی الله علیه و آله است.
او سی و دومین نوه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است.
تولد و تربیت
او در ۲۶ دهو الحجه در سال ۱۳۰۳ ه.ش در شهر اتساندرا در نزدیکی مورونی پایتخت در کومور به دنیا آمد،و همچنین پدرش احمد بن ابی بکر بن سومیت مفتی و قاضی زنگبار و پدربزرگش ابوبکر، اولین باری که از خانواده سومیت به کومور مهاجرت کرد، در سال ۱۲۶۷ از شبام حدرموت برای فراخوانی و گسترش علم و قاچاق آمد. مادر قمری او فاطمه دختر معلم شانزی است.
او در آن زمان توسط مادرش بزرگ شد زیرا پدرش در آن زمان در استانبول در مهمان نوازی شاهزاده فاضل پاشا بود،و اولین تحصیلات خود را در کتاب در شهر اشتاندرا دریافت کرد و سپس پدرش هنگام بازگشت به آفریقا شش ساله از او به زنگبار خواست و در آنجا تحت هدایت و نظارت پدرش بزرگ شد و سپس او را به شبام در هادراموت هشت ساله فرستاد تا در میان خانواده اش زندگی کند و از خواب بیدار شود و راه سلف خود را در پیش گیرد. سپس به زنگبار بازگشت و در آنجا تحصیلاتش را با پدرش شکست.
بازگشت او به شرق آفریقا او به درخواست سلطان خود برای کار در زمینه عدالت به زنگبار بازگشت و تا پس از انقلاب در سال ۱۳۸۳ ه .ش زنگبار را ترک نکرد و در ۱۳۸۴ ه .ش به شهر الحدرموت رفت و در آنجا قصد زندگی داشت اما در نتیجه اوضاع سیاسی آن زمان به زادگاهش کومور در سال ۱۳۸۴ ه .خ بازگشت. او پس از بازگشت به کومور، فعالیت های وکالت، شغل اصلاحات و مددکار اجتماعی خود را از سر گرفت و راهنمای و مدافع انتشار علم محمدان و وکالت در حال حرکت بین شهرها و روستاهای آن را تأسیس کرد. او اولین متی کومور را منصوب کرد، در تأسیس چندین انجمن اسلامی برای توسعه کارهای آموزشی، علمی و فرهنگی اسلامی شرکت کرد و به طور مؤثر به کارهای خیریه مشغول شد و سود زیادی به مردم آن رساند و به بسیاری از فرقه ها و مردم تحویل داده شد و خدا انسان های زیادی به او داد، نه تنها موعظه و هدایت، بلکه تأسیس تعدادی از افراد زیادی را به او داد. پروژه های خیریه، مساجد، مدارس، منابع آب و مخازن را به خاطر قطع باران ساخته و ستود و اثر انگشت کار و تلاش او تا به امروز ادامه دارد.
دیدارهای او از شبام با وجود دلمشقت اقامت در آن شهرها، کشوری را که او را در آغوش گرفته بود فراموش نکرد، او را بزرگ کرد و شبام را به او آموخت و دوباره پس از دیدار دیگری از آن ها به خاطر جای شان و بازدید از زیارتگاه های اجدادش، پدربزرگ و مادربزرگ و شیخ به دنبال آثار خود را، و مردم شبام در ورود او بودند او را با استقبال فوق العاده دریافت می کنند، تقلا به سمت او، احاطه او، و همه او می خواهد به رسمیت شناختن دانش خود را به رسمیت شناخته شده است، و سپس او را پر از طبل، و جوخه تیزی آنها را با استقبال از آهنگ تا زمانی که او به محل اقامت خود می رسد ارائه.
اساتید
او بین شهرهای هدراموت حرکت کرد تا دانش بخواهد و از دانشمندان و اعیان آن ب گیرد، چرا که از علمای زنگبار گرفت، از جمله:
پدرش احمد بن ابی بکر بن سومیت طاهر بن عبدالله بن اسمیت عبدالله بن طاهر بن اسمیت عیدروس بن عمر الحبشی علی بن محمد الحبشی احمد بن حسن الاتس عبدالرحمان بن محمد ال مشهور علی بن عبدالرحمن ال مشهور علوی بن عبدالرحمن ال مشهور علاوی بن عبدالله بن شیهاب الدین عبدالله بن عمر الشتری محمد بن طاهر الحداد سالم بن حافظ بن شیخ ابوبکر بن سالم عبدالله بن محمد باکاتیر
شاگردان
از جمله برجسته ترین:
عبدالقادر بن احمد السقاف احمد مشهد بن طه الحداد ابوبکر الاتاس بن عبدالله الحبشی عبدال قادر بن عبدالرحمان الجنید محمد بن سعید آل، بید علی بن احمد بداوی شتر شب
مسئولیت ها
در کومور سمت های بلندی داشت که مهم ترین آن ها مقام قضا بود و سپس خود را تمام وقت وکالت و معلم درس های کتاب «فتح المنصر» اختصاص داد و حضور زیادی داشت و خانه اش پر از دانش آموزان علم بود، تمام وقت ش چه با ایده ها، شوراهای علوم و چه درس های دکترین در مسجد در کومور.
آثار
او نقش آموزشی و اجتماعی خود را به مسجد در کومورها بازگردانده بود، انجمن پسران صفا را در اتساندرا تأسیس کرد و برادران هدی در مورونی چندین چاه آب برای کمبود آب قابل شیر در کومورهای بزرگ ساختند و منجر به عدم استفاده از آب آن برای عدم نوشیدن شدند. او آثاری کتبی در علوم دینی و ادبی از جمله کتاب «ناله خوشمزه خانه حدرمی» که شرح حال اوست بر جای گذاشت و کتاب «هدیه اخوان برای توضیح دکترین ایمان» را نوشت. او هایی در شعر، نقلی و با ارزشی دارد که به جنبه هایی که در کشورش شاهد آن بوده و همه پرسی کرده است، سروکار دارد.
وفات
وی در روز سه شنبه ۹ ۱۳۹۶ ه .ش/ ۱۰ فوریه ۱۹۷۶ در کومور درگذشت و در زادگاهش در گنبد پدربزرگ محبوبش ابوبکر بن عبدالله بن سیمیت به خاک سپرده شد. دارای یک موزه پر از بازدید کننده از همه جا است. به افتخار او و تلاش هایش در گسترش دعوت به کومورها، دولت کومور چاپ تصویر او را بر روی ارز آن در حافظه اش و به رسمیت شناختن آنچه سزاوار آن بود، تأیید کرد.
منابع
الشبامي, محمد جبران (1429 هـ). الرحلة السميطية إلى الأراضي الحضرمية. تريم، اليمن: دار العلم والدعوة.
بن سميط, عمر بن أحمد. النفحة الشذية إلى الديار الحضرمية.