روحانیه

روحانیه از جمله فرقی است که بر چند صنف تقسیم می شود.

وجه تسمیه

این فرقه را از آن جهت روحانیه می نامند که که آن ها به ملکوت آسمان ها نظر دارند و به توسط همان ملکوت بالعیان بهشت را می بینند و از نعمات آن بهره مند می شوند. به این فرقه فکریه نیز می گویند، زیرا که فکر را هدف عبادات خود می دانند و در فکر و اندیشه شان با خداوند سخن می گویند و با او مصافحه می کنند.

اعتقادات

برخی از روحانیه معتقدند که دوستی خداوند بر دل آن ها غلبه کرده و گناه سرقت و زنا و نیز شرب خمر از آنان برداشته شده است زیرا هر چیزی را که بردارند همه مال خداوند است و تصرف در اموال دوست بدون اجازه او حلال است.

ریاضت

برخی از روحانیه خود را در زندگی دنیایی دچار رنج و دشواری افکندند و غذاهای ناسازگار می خوردند و نیز خوراک های تلخ و بدبو را در عالم تصور و خیال شان عسل و انگبین می انگاشتند. با این حال برخی از ایشان پس از آن که مدتى به دنیاپرستى گرائیدند، دنیا را ترک کرده و طعام هاى لذیذ و شراب هاى گوارا و لباس هاى نرم و عطریات خوش بو را فرو گذاردند و دل هاى خود را به ترک آن مشغول کردند. و برخی دیگر معتقدند که زهد در دنیا حرام است، اما طعام هاى نیکو و عیش و نوش حلال است و اغنیا و توانگران در نزد خدا بیش از فقرا ارج و منزلت دارند.