ابونجیب سهروردی

یکی از آثار مهم سهروردی

نام	عبدالقاهر بن عبدالله بن محمد بن عمویه بن سعدالبکری الصدیقی
نام‎های دیگر	ضیاءالدین السهروردی
ولادت	490 ق
آثار	«آداب المریدین»، «شرح الأسماء الحسنی»، «غریب المصابیح»،«مختصر مشکاة» و «المصابیح للبغوی»
درگذشت	563 ق

أبوالنجیب السهروردی (490 - 563 هـ / 1097 - 1168 م) فقیه و صوفی شافعی مذهب و فارسی زبان است.

حیات

عبدالقاهر بن عبدالله بن محمد بن عمویه بن سعدالبکری الصدیقی، أبوالنجیب السهروردی، لقبش ضیاءالدین السهروردی و کنیه اش ابونجیب بود. او در سهرورد روستایی در نزدیکی زنجان به دنیا آمد. سپس به بیت‌المقدس رفت و از آنجا عازم بغداد شد و در آنجا سکنا گرفت و در همانجا نیز از دنیا رفت.

آثار

«آداب المریدین»، «شرح الأسماء الحسنی»، «غریب المصابیح»، «مختصر مشکاة»، «المصابیح للبغوی»

و «مصنف فی طبقات الشافعیة». از آثار اوست.

وفات

او در سال563 هجری قمری در بغداد بدرود حیات گفت.

احوالات

ابوالنجیب سهروردی فقیه صوفی مسلکی بود و در مدرسه نظامیه بغداد به تدریس حدیث پرداخت و در ساحل غربی بغداد به نام رباط مدرسه‌ای بنا کرد گویند که نسبش به ابوبکر می‌رسید. او به چنان درجه‌ای از دانش رسید که مفتی العراقیین و قدوة الفریقین لقب گرفت.

سخاوی نویسنده کتاب محاسن الابرار می‌گوید: یکبار با ابوالنجیب سهروردی در بازار سلطان بغداد می‌رفتیم و او به گوسفندی پوست کنده شده که توسط قصابی آویزان شده بود نگاه کرد و ایستاد و گفت: این گوسفند به من می‌گوید که مرده است (ذبح نشده). قصاب با شنیدن این جمله از حال رفت پس وقتی به حال عادی برگشت به کرده خود اعتراف و از کرده خود توبه نمود.

من یک بار با او از روی پلی عبور می‌کردیم او مردی را دید که در حال حمل میوه بود به او گفت: این میوه‌ها را به من بفروش صاحب میوه‌ها از فروش امتناع کرد ابونجیب گفت: چون میوه‌ها به من می‌گویند: ما را از شر این مرد نجات ده زیرا او ما را خرید تا شراب کند. پس آن مرد از این گفته شیخ بی‌هوش شد و روی زمین افتاد و بعد از به هوش آمدن به وسیله شیخ توبه کرد و گفت: به خدا قسم، فقط خداوند متعال از این تصمیم من آگاه بود.