ابن قتیبه دینوری
÷
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید. محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج3، ص 804.
آخرین مرتبه این صفحه در
| نام | ابن قتیبه دینوری |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | ابن‌قتیبه الدینوری • عبدالله بن مسلم بن قتیبه • دینوری • ابومحمد عبدالله بن مسلم |
| زاده | 213 ق/828 م • بغداد یا کوفه |
| درگذشت | 276 ق یا 889 م |
| استادان | ابوحاتم سجستانى • رياشى (د 257ق / 871م) • ابن راهویه • ابوعبدالله حمدانى • عبدالرحمان بن قريب |
| شاگردان | ابو القاسم ابراهیم بن محمد بن ایوب بن بشیر نافع • قاسم بن اصبغ اندلسى • ابو محمد عبید الله بن عبد الرحمن شکرى • ابو عبد الله بن ابى الأسود |
| آثار | الإختلاف في اللفظ و الرد علی الجهمیة و المشبهة • الأنواء في مواسم العرب • الشعر و الشعراء • عیون الاخبار |
| دین و مذهب | اسلام • اهل تسنن |
| فعالیت‌ها | سیاست • تاریخ • تفسیر قرآن • حدیث • علم کلام • ادبیات عربی |
ابومحمد عبدﷲ بن مسلم دینِوَری مروزی یا ابی‌محمد جبلی شناخته‌شده به ابن قتیبهٔ دینوریاز نویسندگان، تاریخ‌نگار و دانشمندان بزرگ عصر عباسی است که کتاب‌های متعددی تألیف کرده است. وی در سال ۲۷۰ یا ۲۷۶ قمری از دنیا رفت. اگرچه وی معاصر با محدثان بزرگی از اهل سنت بود، ولی شهرتش مدیون روایت‌گری و حدیث‌نگاری نیست؛ بلکه بیش‌تر شهرت او به خاطر کتاب‌های فراوانی است که در علوم مختلف نوشته است.
ابن قتیبه دینوری کیست
ابومحمد عبدﷲ بن مسلم دینِوَری مروزی (213 - 276ق) یا ابی‌محمد جبلی مشهور به ابن قُتیبه دینوری، نویسنده و دانشمند بزرگ عصر عباسى است. از زندگى وى، به رغم شهرت عظیمى که از زمان حیات کسب کرده بود، اطلاعات بسیار اندکى در دست است و منابع در این باب به گفتارى مختصر و گاه ضد و نقیض بسنده کرده‌اند. برخی از نویسندگان، محل ولادتش را شهر کوفه و برخی نیز وی را متولد بغداد دانسته‌اند.
اساتید
ابن قتیبه در بغداد از اسحاق بن راهویه سماع حدیث داشت و علوم لغت و زبان را از ابو حاتم سجستانی فرا گرفت[۱].
درگذشت
در سال وفات وی نیز اختلافاتی به چشم می‌خورد؛ برخی سال و ماه وفات او را ماه رجب سال 276 دانسته و برخی دیگر، ماه ذی القعده سال 270. ولی با توجه به برخی نشانه‌ها، سال 276 صحیح‌تر به نظر می‌آید[۲].