احمد بن حسن بن عبدویه رازی

نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۵:۲۵، ۲۲ اکتبر ۲۰۲۲؛

احمد بن حسن بن عبدویه رازی
القاب و سایر نام‌ها	؟؟؟
زاده	ابتدا زمان تولد و سپس مکان
درگذشت	ابتدا زمان وفات و سپس مکان
استادان	؟؟؟
شاگردان	؟؟؟
آثار	؟؟؟
دین و مذهب	اسلام • تشیع
فعالیت‌ها	؟؟؟

احمد بن حسن بن عبدويه رازي، (حدود282 – 360ق) ابوعلي قطان. فقيه و محدث شيعي. وي حدود 282هجري در ري زاده شد زيرا در سال 302هجري از استادش «ابويزيد محمد بن يحيي مروزي» در ري حديث شنيد، بنابراين در آن زمان از سن كافي(حدود 20 سال) برخوردار بود. تاريخ وفات او به درستي روشن نيست ولي از آنجا كه وي استاد «شيخ صدوق»(م381ق) بود مي‏توان وفات او را حدود 360هجري در نظر گرفت. وي اصالتاً ايراني و اهل ري است. لقب او در منابع به صورت «قطان» و «عطار» آمده ولي لقب نخست صحيح است. وي در ري پرورش يافت و چنانكه از لقب «قطان» بر مي‏آيد، به كار پنبه‏زني اشتغال داشته و از اين راه كسب درآمد مي‏كرده است. شايد زماني كه وي به فراگيري معارف اهل‏بيت(ع) روي آورد اين شغل را همچنان حفظ كرده بود و به همين سبب در منابع حديثي از او با لقب «ابوعلي قطان» ياد مي‏شود. شيخ صدوق ضمن اينكه از او با عنوان «سالخورده» ياد مي‏كند وي را «بزرگ اصحاب حديث» در ناحيه ري معرفي مي‏كند. قرائن حاكي از آن است كه وي بيشتر عمر خود را در ري اقامت داشته و با هم‏بحثان خود نظير «محمد بن احمد سناني»، «حسين بن ابراهيم بن هشام مؤدب» و «علي بن عبدالله وراق» مشغول تحصيل بوده است، وي ظاهراً سفري نيز به بغداد داشته و نزد «احمد بن محمد بن ابي رجال بغدادي» شاگردي نموده است. برخي از صاحبنظران معاصر(خويي، ج2ص93) احتمال سني‏بودن وي را بعيد ندانسته است، ولي اين مطلب با رواياتي كه او در باره جانشيني علي(ع) بعد از پيامبر(ص) و عدد امامان دوازده‏گانه شيعه نقل كرده، هماهنگ نيست و هر گاه چنين بود هيچگاه شيخ صدوق وي را «بزرگ اصحاب حديث» معرفي نمي‏نمود و بعد از ذكر نام او «رضي الله» نمي‏گفت. وي در طول حيات علمي خود استادان زيادي ديده و از بسياري از آنها حديث شنيده است. از جمله اساتيد او «احمد بن محمد بن زكريا قطان»، «عبدالرحمان بن محمد حسيني»، «محمد بن سعيد بن ابي شحمه»(م.ب285ق)، «ابوسعيد حسن بن علي سكري»، «ابوعلي محمد بن علي بن اسماعيل سكري»، «عبدالرحمان بن ابي حاتم» و «احمد بن محمد بن عبيده نيشابوري» هستند. از شاگردان او «محمد بن بابويه قمي» معروف به شيخ صدوق است كه احاديث او را حفظ كرده و به آيندگان انتقال داده است. در منابع اشاره‏اي به آثار تأليفي او نشده است.