بن عماد ثقفی

نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۸:۴۵، ۷ نوامبر ۲۰۲۲؛

نام	احمد بن عبیدالله بن محمد بن عماد ثقفی
القاب و سایر نام‌ها	؟؟؟
زاده	ابتدا زمان تولد و سپس مکان
درگذشت	ابتدا زمان وفات و سپس مکان
استادان	؟؟؟
شاگردان	؟؟؟
آثار	؟؟؟
دین و مذهب	اسلام • تشیع
فعالیت‌ها	؟؟؟

احمد بن عبيدالله بن محمد بن عماد ثقفي، (حدود 235 – 314ق)ابوالعباس. كاتب، محدث، مورخ، اديب و شاعر شيعي كه به علم نجوم نيز آشنايي داشت و كتابي به نام «الانواء» (در معرفي فواصل ستارگان كه هر فاصله را يك «نوء» مي‏نامند) نوشته است. وي مشهور به «ابن عماد ثقفي» و ملقب به «عزير»(بر وزن حسين) است، زيرا وي فردي فقير بود و در اثر اين فقر و تنگ‏دستي، بر تقدير الهي شاكي مي‏شد، از اين‏رو معاصرش «ابن‏رومي بغدادي»(م283ق) وي را در اشعار نصيحت‏آميز خود، به «عزير پيامبر» كه نسبت به خون‏هاي ريخته‏شده بني‏اسرائيل توسط بخت‏النصر، شاكي بود، تشبيه نمود. بسياري از شارحان احوال او، نام وي را «ابن‏عمار» با راء ضبط كرده‏اند. ولادت او به گفته ذهبي و ياقوت، در سال 314 هجري، ولي به گفته ابن‏نديم، در 319هجري اتفاق افتاده است. در گزارشي ديگر كه در امالي طوسي آمده، تصريح شده كه «ابوالمفضل شيباني»(م387ق) در سال 321هجري از او حديث شنيده و خود او اين حديث را در سال 250هجري از «علي بن محمد بن سليمان نوفلي» استماع كرده است. به اين ترتيب مي‏توان ولادت او را پيش از 250 در حدود 235هجري تخمين زد و وفات او را نيز تقريباً در دهه دوم سده چهارم در نظر گرفت. وي اصالتاً اهل كوفه است ولي منسوب به قبيله «ثقيف» مي‏باشد كه در «طائف» و «اصفهان» سكونت داشتند. براي تحصيل علم، به بغداد آمد و پس از تكميل تحصيلات خود، كرسي تدريس را در آنجا به دست گرفت و جمع كثيري از افاضل، دور او حلقه زدند. در اينكه وي از مذهب شيعه پيروي مي‏كرده است ترديدي نيست. ابن‏حجر در لسان الميزان وي را از رؤوس شيعه ذكر مي‏كند و خطيب بغدادي او را مايل به تشيع معرفي مي‏كند و ياقوت حموي نيز تصريح به تشيع او دارد. از اساتيد روايي او «عثمان بن ابي‏شيبه»، «اسحاق بن اسماعيل» و «ابوعبدالله محمدبن جراح» هستند. محمدبن جراح، كسي است كه وي را به سفارش ابن‏رومي، از فقر و تنگ‏دستي نجات داد. همچنين قوياً محتمل است كه دوست صميمي او «ابن‏رومي» نقش استادي وي را در شعر و بلاغت داشته است، هرچند وي ميانه خوبي با ابن‏رومي نداشت و از زحمات او تشكر نكرد. شواهد موجود نشان مي‏دهد كه وي شاگردان زيادي تربيت كرده است اما نام بسياري از آنها در منابع معتبر ذكر نشده است. از شاگردان معروف او «قاضي ابوبكر بن جعابي»(م.355ق، استاد شيخ مفيد و صدوق)، «احمدبن جعفربن سلمه»، «محمدبن عبدالله بن ايوب قطان» و «ابوالفرج علي بن حسين اصفهاني» را مي‏توان نام برد. وي آثار بسياري در مدح اهل‏بيت(ع) و وقايعي كه بر اين خاندان گذشت، از خود بر جاي گذاشته است. برخي از تأليفات او: «مقاتل الطالبيين»، «تفضيل بني‏هاشم»، «المبيضه في اخبار آل ابيطالب»، «مثالب معاويه»، «اخبار ابن رومي»، «الاختيار من شعر ابن رومي»، «مثالب ابي‏نواس»، «كتاب المناقضات»، «الزيادات في اخبار الوزراء» و «اخبار حجربن عدي» هستند. از دو كتاب او به نام «تفضيل بني هاشم» و «المبيضه»(سفيد پوشان) مي‏توان دريافت كه وي مخالف سرسخت عباسيان سياه‏پوش، و مدافع بني‏هاشم بوده است.