حكم بن ایمن خیاط كوفی
| نام | احمد بن علی بن حكم بن ایمن خیاط كوفی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | فقاع خمری |
| زاده | ابتدا زمان تولد و سپس مکان |
| درگذشت | حدود 305ق • کوفه |
| شاگردان | حمید بن زیاد نینوایی |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
احمد بن علی بن حكم بن ایمن خیاط كوفی، (000 – حدود 305ق) محدث شیعی. معروف به «فقاع خمری». در این كه وی چرا به «فقاع خمری» لقب یافته است تحلیل درستی نمیتوان ارائه داد. به گفته مامقانی«فقاع»(به ضم فاء و تشدید قاف) به كسی گفته میشود كه چهره اش بیش از حد سرخ باشد و «خمر»(بر وزن شتر) به پارچه های بلند و كشیده اطلاق میگردد كه در این صورت ممكن است ویدر فروش این نوع پارچه ها دست داشته است.
از تاریخ ولادت و وفات او آگاهی نداریم اما این اندازه روشن است كه «حمید بن زیاد نینوایی»(م310ق) از او نقل حدیث كرده است بنابراین شاید وی اوایل سده چهارم را درك كرده باشد. وی اصالتاً اهل كوفه است و ظاهراً در همان‌جا پرورش یافته است. قرائن نشان میدهند كه وی از یك خانواده فرهنگی و علمی برخاسته است. جد او «ابوعلی حكم بن أیمن» از اصحاب امام صادق علیه السلام و كاظم علیه السلام و از اساتید «محمد بن ابی عمیر»(م217ق) بوده است. برخی از نوادگان جدش نیز به ویژه «ابوالحسن علی بن عبدالواحد خمری»(م.ب400ق) جزء راویان حدیث بودهاند. نجاشی به دلیل اینكه وی دارای اثر تألیفی نبوده است شرح حال مستقلی از او ارائه نداده، اما آنجا كه از شرح حال پدربزرگ او گزارش میدهد از نام و شهرت او استفاده میكند و این حاكی از آن است كه وی از دانشمندان شناخته شده عصر خویش به شمار میآمده است.