صافیه‏ فرقه‌ای از «غلاة» شیعه بودند.

تاریخچه

این فرقه خود را صافی یا صافیه می‌نامیدند و در آناتولی ساکن بودند.

عقاید

صافیه از نظر منش و عقاید، به شیعه امامیه نزدیک بودند.

جمعیت

جمعیت صافیه حدود چهل‌هزار خانوار بر آورد می‌شد.[۱] [۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 295 با ویرایش
  2. شیروانی حاج زین‌العابدین، بستان السیاحة، چاپ سنگی، تهران، سال 1315 هجری قمری، ص 47 و 48.