زندگانی طولانی و مخفیانه امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف با غیبت کبرا شروع شد و آن زمانی بود که آخرین نایب خاص حضرت و در زمان غیبت صغرا از دنیا رفت. البته میان غیبت صغرا و کبرا فاصله ای وجود نداشته است و تنها فرق بین دو غیبت در این است که در دوره غیبت کبرا امام نایب خاص و مشخصی را که در میان مردم به نام و شخص شناخته شود، معرفی نکرده است و مردم می بایستی مسایل دینی و احکام اسلامی را از نایبان عام امام فرا گیرند.به اعتقاد شیعیان، غیبت کبرا مانع فیض رسانی امام نسبت به جهان خاصه انسان ها نمی شود. روایتی از پیامبر صلوات الله علیه نقل شده است که جابر انصاری از پیامبر صلوات لله علیه پرسید آیا شیعیان در زمان غیبت قائم از وجود مبارک او بهره مند می‌شوند؟ حضرت پاسخ دادآری سوگند به خدایی که مرا به نبوت برانگیخت، آنان در غیبت او از نورش روشنایی می‌گیرند و از ولایت او، بهره مند می‌شوند؛ همانند بهره مندی مردم از خورشید؛ اگرچه ابرها چهره آن را بپوشاند.[۱]

معنای غیبت صغری و غیبت کبری

غیبت امام زمان(عج) از سال 329 آغاز شد، که شیعیان خاصّ آن حضرت مى توانستند مسائل مورد نیاز خود را به وسیله چهار نماینده خاصّ وى از حضرتش سؤال کنند. ولی پس از سال 329 هجرى قمرى، نیابت خصوصى پایان یافت و اداره امور شیعیان به فقهاى بزرگ شیعه که نمایندگان عامّ آن حضرت هستند واگذار گردید. به دلیل کوتاهی مدّت و دسترسی به امام(ع) از طریق نمایندگان خاصّ، دوران اول، غیبت صغری نامیده شد و به دلیل طولانی بودن و عدم دسترسی به امام(ع)، زمان دوم غیبت کبری نامیده شد.


پانویس

  1. علامه مجلسی محمد باقر، بحار الأنوار، تهران، انتشارات اسلامیه، ج‏52، ص، 93