ابوبکر بن سالم

ابوبکر بن سالم (919 - 992 ق) عالم دینی و مصلح اجتماعی و سیاسی با نفوذ و اعتبار زیاد در محافل اجتماعی حضرمی بود . وی دارای ریاست علمی و دینی در شهر خودش عینات بود و هر جا که می رفت جمعیت به دور او حلقه می زدند.. وی جد اعلای خاندان شیخ ابوبکر بن سالم که از علویان هستند بود.

مقبره ابوبکر بن سالم در عینات

نام	أبو بكر بن سالم بن عبد الله بن عبد الرحمن
نام‎های دیگر	ابوبکر بن سالم
درگذشت	992ق

نسب

أبو بكر بن سالم بن عبد الله بن عبد الرحمن بن عبد الله بن عبد الرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین السبط بن علی بن أبی طالب، وعلی زوج فاطمة بنت محمد صلى الله علیه وسلم.نسب او با 25 واسطه به پیامبر اکرم(ص) منتهی می شود.

تولد و تربیت

وی در شهر تریم در منطقه حضرموت در روز شنبه سیزدهم جمادی الاول در سال 919 هجری قمری متولد شد و مادرش طلحه بنت عقیل بن احمد بن ابی بکر السکران است. او در تریم بزرگ شد ، سپس به همراه پدرش به روستای اللسک روستایی که اکنون نیز وجود دارد نقل مکان کرد در آنجااز محضر اساتیدی چند بهرمند شد. سپس در سال 946 هجری قمری در شهر عینات در شرق تریم ساکن شد و مسجد خود را در آنجا تأسیس کرد و تا زمان مرگ امامت آنجا را بر عهده داشت.

اساتید

او از محضر اساتید متعددی بهره برد که عبارتند از:

أحمد بن عبد الرحمن السكران

عمر بن محمد باشیبان

عبد الله بن محمد باقشیر

عمر بن عبد الله بامخرمة

أحمد بن علوی باجحدب

محمد بن محمد البكری

معروف بن عبد الله باجمّال.

فعالیت های اصلاح گرایانه

ابوبکر بن سالم پس از درگذشت استادش تنها رهبر مذهبی و ریاست صوفیان در حضرموت شد و به واسطه موقعیت و مرکز خود ، با استفاده از نفوذ خود ، بزرگترین رهبر مذهبی شد که دارای زندگی اجتماعی و سیاسی موثری شد. از جمله فعلیت های اصلاحی او می توان به حل اختلاف بسیاری از روسای قبایل که با هم منازعه داشتند،امرا و سلاطینی که از او می خواستند بین آنان میانجیگری کند و همچنین از علما ، بزرگان و اهل تصوف نیز بسیار به او مراجعه می کردند. و از آنجا که عینات در آن زمان خود یک منطقه نظامی بود او توانست با قدرت مدیریت خود آن منطقه را از بحران دور نگه دارد. شهرت او در تمام کشورهای عربی و دیگر شهرهای مثل فاس در مغرب دور گسترش یافت. دانشمندان ، شاهزادگان نویسندگان و شاعران در نوشته ها و اشعار خود از وی تمجید کرده اند.

شاگردان

شاگردان بسیاری از کرسی تدریس وی بهرمند و فارغ التحصیل شده اند و به همین دلیل از علمای بنام شده اند که از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

أحمد بن محمد الحبشی

عبد الرحمن بن محمد الجفری

عبد الرحمن بن أحمد البیض

یوسف بن عابد الحسنی

محمد بن علوی صاحب المقیروبات

عبد الرحمن بن محمد السكران

عبد الرحمن بن عقیل العطاس

عمر بن عیسى باركوة

أحمد بن صالح الشریف

حسن بن أحمد باشعیب

محمد بن عبد الرحمن باوزیر

محمد بن عمر الخطیب

عبد الله بن أحمد الخطیب

محمد سراج الدین باجمّال

أحمد بن سهل الیتیم

عمر بن إبراهیم الحبانی

عبید بن عبد الملك بانافع

آثار

او دیوانی منظوم داشته ولی اکثر آثارش به شکل و نثری لطیف در بیان لطائف است. علوم دینی و شرعی و بیان حقائق طریقتی از دیگر موضوعات تالیفات اوست که از آن میان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

«فتح باب المواهب وبغیة مطلب الطالب»

«معارج التوحید»

«معراج الأرواح إلى المنهج الوضاح»

«مفتاح السرائر وكنز الذخائر»

فرزندان

او چهار دختر به نام های: فاطمة،عائشة،علویة و طلحة. و سیزده پسر به نام های : عبد الرحمن،جعفر،عبد الله الأكبر و سالمکه نسل همگی آنان ادامه نیافته است.ولی او از فرزندانش با نام های الحسین،الحامد،عمر المحضار،حسن،أحمد،صالح،علی،شیخان و عبد الله الأصغر نسلش ادامه یافت که آنها را به نام آل شیخ ابوبکر بن سالم می شناسند.سپس این خانواده به شاخه های متعددی تقسیم شد که هریک را با نام و نسب اجداد خود می شناختند که عبارتند از:آل الحسین،آل الحامد،آل حیدر،آل شیخان،آل المحضار،آل الهدار،آل بن ناصر،آل بن جندان،آل بوفطیم،آل الحیید و... .

وفات

وی در شب یکشنبه 27 ذی الحجه 992 هجری قمری در عینات درگذشت و در همآنجا به خاک سپرده شد و گنبدی بلند بر فراز قبر وی برای زیارت کنندگانش از همه کشورها ساخته شد.