ری
شهر ری یکی از کهنترین شهرهای ایران و جهان و از شهرهای استان تهران است. تاریخ پیدایش ری به زمان اقوام آریایی میرسد و ری از تمام شهرهای ماد بزرگتر بود ری در لغت به معنای شهر سلطنتی است. ری در دورهای پایتخت ایران بودهاست. این شهر در طول تاریخ به نام مختلفی خوانده میشده، راگا، رغه، ارشکیه، رام اردشیر، ام البلاد، ری شهر، شیخ البلاد و محمدیه از نامهایی بودند که ری در هر دوره به مناسبتی با یکی از این نامها خوانده میشده.
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۹:۱۸، ۱۸ ژانویه ۲۰۲۲؛
نام | ری |
---|---|
نام های دیگر | ری•شهرری• راگا•ارشکیه |
سال شهرشدن | ۸۰۰۰ سال قبل میلاد |
استان | تهران |
شهرستان | ری |
جمعیت | ۳۴۹۷۰۰ نفر |
شهردار | شهرداری تهران -شهرداری منطقه ۲۰ تهران |
پیشینه تشیع | اواخر قرن دوم قمری |
زیارتگاه | حرم عبدالعظیم |
بنابرآنچه که در اوستا آمده ری سیزدهمین شهری است که درجهان ساخته شدهاست. تاریخ سکونت در این شهر به ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد برمیگردد.
این شهر پایتخت مذهبی زرتشتیان، پایتخت تابستانی اشکانیان و سرانجام در عصر اسلامی، پایتخت آل بویه و سلجوقیان بوده و پس از آن، بهتدریج از اهمیت آن کاسته شده است. ری امروزه به دلیل وجود حرم عبدالعظیم حسنی در آن، مورد توجه است. عالمان شیعه، سیاستمداران و چهرههای ادبی و هنری بسیاری در شهر ری دفن شدهاند؛ از جمله شیخ صدوق، محمدرضا مهدوی کنی، آیت الله کاشانی، جلال آل احمد و ناصرالدین شاه قاجار.
=مشخصات جغرافیایی=
شهرستان ری از شمال به تهران، از شرق به شهرستان ورامین، از جنوب به استان قم و از غرب به شهرستانهای كرج و ساوه محدود میشود. شهر ری مركز شهرستان ری در 1062 متر از سطح دریا واقع است. مهمترین رودخانههایی كه در محدوده شهرستان ری جریان دارند؛
رودخانههای كرج، جاجرود، شور و سرخهحصار هستند. بهطور كلی شهرستان ری در ناحیه دشتی استان تهران واقع شده و تنها كوه بیبی شهربانو(س) در شمال شرق و كوه آزاد در 21 كیلومتری جنوب غرب آن قرار گرفته است. شهرری در مسیر راه آهن تهران ـ مشهد و تهران ـ بندر تركمن و در 15 كیلومتری ایستگاه راه آهن تهران قرار دارد. سایر مسیرهای دسترسی به این منطقه عبارتند از: راهی به سوی جنوب باختری كه از كنار دریاچه قم میگذرد و 125 كیلومتر از شهر ری تا قم فاصله دارد.
راهی به سوی جنوب خاوری از طریق بزرگراهی به درازای 40 كیلومتر به شهر ورامین میپیوندد. بزرگراه تهران ـ قم ،كمربندی كه بزرگراهش مهم است و جاده قدیم كرج و بزرگراه در چهار كیلومتری تهران ـ كرج واقع است.
راههای روستایی كه به شهر منتهی میشوند.حدود 3000 سال قبل از میلاد سلوكوس، نام «اورویوس» را بر ری نهاد. در زمان اشكانیان این نام به «ارساكیا» و «ارشكیه» تغییر یافت و در زمان حكومت ساسانیان به «ری» تبدیل شد. ری یكی از نقاط باستانی ایران است. آثاری كه از ری به دست آمده به هزاره چهارم پیش از میلاد میرسد و از نظر قدمت به دو بخش تقسیم میشود:
الف ـ ری باستانی كه در جنوب چشمه علی، میان بارویی بزرگ كه در روزگاران پیش از اسلام (4000قبل از میلاد) ساخته شده بود، قرار داشت و به ری برین یا ری علیا معروف بود. ب ـ ری سدههای واپسین كه در جنوب خاوری بخش نخستین یا ری علیا در جنوب كوه بیبی شهربانو(س) واقع شده بود و به ری زیرین یا ری سفلی معروف بود.
ری پیش از اسلام
ری در دوران پیش از اسلام مرکز بزرگ دینی زرتشتیان بوده و به وسیله مدیران موبد نوعی حکومت دینی نظیر واتیکان در آن وجود داشت و بهطور کلی ری در دوران مادها و هخامنشیان و حتی قبل از آن نیز شهری مقدس به شمار میآمد. قرار گرفتن ری در مسیر جاده ابریشم که از آنجا به همدان میرفت، علاوه بر جنبه مذهبی به ری اهمیت بازرگانی نیز میداد. لذا مردم ری عموماً بازرگان و تاجرپیشه بودند.
اقوام آریایی مهاجر با ورود به ایران، در دشتها، جلگهها و دیگر مكانهای خوش آب و هوا اقامت گزیدند. این قوم هنگامی كه به دشت ری رسیدند، شهر ری را برای قلعهسازی انتخاب كردند و میدانی بزرگ در آن بنا نهادند. سپس برای نگهبانی و حفاظت از آن مكان آتش مقدس را در میان میدان بر افروختند.
شهر ری به تدریج توسعه و گسترش یافت. شمال شهر ری به علت داشتن هوای بهتر، محل اسكان ملوک، شاهزادگان، امرا و اشراف بوده است. در آن روزگار به خاطر حفاظت از شمال شهر بارو و حصار عظیمی در پیرامون شمال شهر ساخته و در جنوب نیز خندقی ژرف حفر شد. مردم این شهر در سال 617 هجری قمری، در تاخت و تاز مغولان قتلعام شدند.
هنوز آثار حمله دردمنشانه مغولان از بین نرفته بود كه ری بار دیگر در سال 786 هجری قمری به دست سپاهیان تیمور به ویرانهای بدل شد و از آن پس، دیگر روی آبادی به خود ندید. ویرانههای ری قدیم هنوز نزدیک شهر كنونی ری باقی است. شهر ری از قدیم مركز و كانون علم و ادب بوده و لذا در زمانهای مختلف شخصیتهای علمی و دانشمندان بزرگی چون ابوالفتح رازی و محمد زكریای رازی فیلسوف و پزشک نامی (كاشف الكل) از آن برخاستهاند. ری در لغت به معنای شهر سلطنتی است. ساکن و اهل ری را رازی مینامند.
ری در دورهای پایتخت ایران بوده است. این شهر در طول تاریخ به نامهای مختلفی خوانده میشد. راگا، رغه، ارشکیه، رام اردشیر، امالبلاد، ری شهر، شیخالبلاد و محمدیه از نامهایی بودند که ری در هر دوره به مناسبتی با یکی از این نامها خوانده میشد. بنابرآنچه که در اوستا آمده ری سیزدهمین شهری است که در جهان ساخته شده است.