قطعنامه های شورای امنیت
قطعنامه های شورای امنیت با موضوعات افغانستان و تهدید صلح و امنیت بین المللی آورده شده است.
قطعنامه ۱۲۶۷
شورای امنیت سازمان ملل متحد که در تاریخ ۱۵ اکتبر ۱۹۹۹ تصویب شد، سندی بینالمللی دربارهٔ اوضاع در افغانستان است. این قطعنامه طی نشست ۴۰۵۱ام با ۱۵ رای موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع[۱].
قطعنامه ۱۳۹۰
شورای امنیت سازمان ملل متحد که در تاریخ ۱۶ ژانویه ۲۰۰۲ تصویب شد، سندی بینالمللی دربارهٔ اوضاع در افغانستان است. این قطعنامه طی نشست ۴۴۵۲ام با ۱۵ رای موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد [۲].
قطعنامه ۱۴۵۲
شورای امنیت سازمان ملل متحد که در تاریخ ۲۰ دسامبر ۲۰۰۲ تصویب شد، سندی بینالمللی دربارهٔ اوضاع در افغانستان است. این قطعنامه طی نشست ۴۶۷۸ام با ۱۵ رای موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد[۳]
قطعنامه ۱۴۵۵
شورای امنیت سازمان ملل متحد که در تاریخ ۱۷ ژانویه ۲۰۰۳ تصویب شد، سندی بینالمللی دربارهٔ تهدید صلح و امنیت بینالمللی ناشی از اقدامات تروریستی است. این قطعنامه طی نشست ۴۶۸۶ام با ۱۵ رای موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد[۴].
قطعنامه ۱۵۲۶
شورای امنیت سازمان ملل متحد که در تاریخ ۳۰ ژانویه ۲۰۰۴ تصویب شد، سندی بینالمللی دربارهٔ تهدید صلح و امنیت بینالمللی ناشی از اقدامات تروریستی است. این قطعنامه طی نشست ۴۹۰۸ام با ۱۵ رای موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد[۵].
قطعنامه ۱۶۱۷
شورای امنیت سازمان ملل متحد که در تاریخ ۲۹ جولای ۲۰۰۵ تصویب شد، سندی بینالمللی دربارهٔ تهدید صلح و امنیت بینالمللی ناشی از اقدامات تروریستی است. این قطعنامه طی نشست ۵۲۴۴ام با ۱۵ رای موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد[۶].
قطعنامه ۱۹۰۴
شورای امنیت سازمان ملل متحد که در تاریخ ۱۷ دسامبر ۲۰۰۹ تصویب شد، سندی بینالمللی دربارهٔ تهدید صلح و امنیت بینالمللی ناشی از اقدامات تروریستی است. این قطعنامه طی نشست ۶۲۴۷ام با ۱۵ رای موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد[۷].
قطعنامه ۱۹۸۸
شورای امنیت سازمان ملل متحد که در تاریخ ۱۷ ژوئن ۲۰۱۱ تصویب شد، سندی بینالمللی دربارهٔ تهدید صلح و امنیت جهانی به دلیل فعالیتهای تروریستان است. این قطعنامه طی نشست ۶۵۵۷ام با ۱۵ رای موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد[۸].
قطعنامه ۱۹۸۹
شورای امنیت سازمان ملل متحد که در تاریخ ۱۷ ژوئن ۲۰۱۱ تصویب شد، سندی بینالمللی دربارهٔ تهدید صلح و امنیت جهانی به دلیل فعالیتهای تروریستان است. این قطعنامه طی نشست ۶۵۵۷ام با ۱۵ رای موافق، ۰ مخالف و ۰ ممتنع تصویب شد [۹].