ابراهیم حمروش
ابراهیم حمروش (1297 - 1380 ق / 1880 - 1960 م) او دانشمند دینی اهل مصر است. وی سی و نهمین رئیس الازهر بود.
تولد
وی در روستای الخوالد در استان البحیره متولد شد. وی در بیت علم و شرف به دنیا آمد. وی در دوازده سالگی قرآن کریم را حفظ نمود. سپس پدرش او را راهی الازهر کرد.
تحصیل
وی از نزد اساتید برجسته ای که از دانش، فرهنگ و تجارب آنها بهره می‌برد تحصیل می‌کرد بسیار آزاد و با استعداد بود، و تحصیلات فقه حنفی را نزد أحمد أبِی خطوة انجام داد که در آن تخصص داشت. وی از محمد بخِیت المطِیعِی در حالی که به مطالعه صرف و نحو رااز علی الصالحی می آموخت بهره برد. از شیخ محمد عبده علوم بلاغت، البصائر التعبِیرِیة و منطق ابن سلامه آموخت. وی همچنین در اصلاح برنامه‌های درسی الازهر و فعالیت‌های سیاسی اجتماعی برای پیشرفت هرچه بیشتر امت اسلامی مشارکت می‌کرد.
شاگردان
با تاسیس مدرسه قضاوت او از سپتامبر 1908 تا 12 ژوئن 1916 مشغول به تدریس در آن مدرسه بود و از کرسی درس او بزگانی همچون:
فرج السنهورِی.
حسنِین مخلوف.
حسن مأمون.
علام نصار.
بهرمند شدند.
مناصب
وی به عنوان مدرس در الازهر شروع به کار کرد. سپس به عنوان قاضی در دادگاه های شرعی مشغول فعالیت شد و به عنوان رئیس دانشگاه دینی شهراسیوط و زقازِیق منصوب شد، سپس ریاست دانشکده زبان عربی بر عهده گرفت. وی همچنین یکی از بیست عضوی بود که فرهنگستان زبان عربی را در سال 1932 میلادی در قاهره تاسیس کرد.
ریاست الازهر
اولین رئیس دانشکده زبان عربی در الازهر از سال 1931 میلادی تا 1944 میلادی (1350 ق / 1363 ق)بود. سپس به مدت حدود یک سال ریاست الازهر را در سپتامبر 1951 میلادی (ذوالقعده 1370 ق) بر عهده گرفت.
آثار
مجموعه مقالات که در مجله فرهنگستان زبان عربی به منتشر شد. کتاب «عوامل نمو اللغة» که باعث شد عضو فرهنگستان زبان عربی شود.
درگذشت
او در روز جمعه چهاردهم نوامبر 1960 دعوت حق را لبیک گفت[۱].