ایتالیا
ایتالیا کشوری در جنوب اروپا و پایتخت آن شهر رم است. این کشور از شبه جزیره ایتالیا و دو جزیره سیسیل و ساردِنی در دریای مدیترانه تشکیل شده است. امروزه ایتالیا کشوری توسعه یافته است و جزو گروه هشت به‌شمار می‌آید.
| نام کشور | ایتالیا |
|---|---|
| تعداد جمعیت | 60/4 میلیون نفر |
| دین | مسیحیت |
| زبان رسمی | ایتالیایی |
| جریانات فعال دینی - مذهبی | |
| نظام حکومتی | جمهوری |
| واحد پول | یورو |
| چهره های (دینی، سیاسی) شاخص | لوئیجی دیمارتینو - سرجو ماتارلا |
جغرافیا
ایتالیا کشوری در جنوب اروپا و پایتخت آن شهر رم است. این کشور از شبه جزیره ایتالیا و دو جزیره سیسیل و ساردِنی در دریای مدیترانه تشکیل شده است. امروزه ایتالیا کشوری توسعه یافته است و جزو گروه هشت به‌شمار می‌آید.
یتالیا در مرکز دریای مدیترانه واقع شده‌است، دریایی که تولد تمدن‌های بسیاری را به خود دیده‌است. ایتالیا دارای تاریخی غنی از تماس‌ها و تبادلاتی می‌باشد که بر مردم، اقتصاد و فرهنگش تأثیر گذاشته است.
فنیقیها، یونانیها، کارتاژها، اعراب و نورمنها از جمله مللی می‌باشند که در طول سده‌ها با تأثیر گذاشتن بر فرهنگ محلی ایتالیا، باعث گردیده‌اند تا ایتالیا به طور فوق العاده‌ای غنی از آثار معماری و هنری می‌باشد.
بر اساس محاسبه‌ای که یونسکو انجام داده، بیش از نیمی از میراث فرهنگی جهان در کشور ایتالیا واقع شده است، کشوری کوچک که مساحتش فقط ۰/۲۵ ٪ از کل خشکی‌های جهان است.
ایتالیا آب و هوای معتدل فصلی دارد و آب و هوای مناطق ساحلی آن با شرایط هوایی کوهستان‌های داخلی تفاوت زیادی دارد.دو کشور مستقل بسیار کوچک به نام‌های واتیکان و سان مارینو در درون خاک ایتالیا قرار دارند و یک تکه از خاک ایتالیا نیز بیرون از خاک اصلی این کشور و در سوئیس قرار دارد که کامپیونه دیتالیا نامیده می‌شود.
پایتخت ایتالیا
رم، پایتخت ایتالیا، به عنوان پایتخت امپراتوری روم و اقامتگاه پاپ، برای سده‌های پیاپی از مراکز سیاسی و مذهبی تمدن غرب بود.
پس از فروپاشی امپراتوری روم، منطقه ایتالیا به مناطق و شهرهای خودگردان بسیاری تقسیم شده بود (ازجمله جمهوری ونیز و دولت کلیسا) ولی واحدهای مختلف سیاسی در منطقه ایتالیا در سال ۱۸۶۱ متحد شده و کشور کنونی ایتالیا را به‌وجود آوردند.
عمده ایتالیایی‌ها رومی تبار هستند و زبان‌های رایج در ایتالیا هم تقریباً همگی شاخه‌هایی از زبان رومی بشمار می‌روند. با وجود اینکه زبان رسمی ایتالیا زبان ایتالیایی است اما زبان‌های پرگویش تر دیگری در این کشور وجود دارند که حالتی نیمه رسمی و گاه محلی دارند. بسیاری از این زبان‌ها در معرض نابودی قرار گرفته‌اند که شروع مرگ تدریجی این زبان‌ها به دوره حکومت فاشیسم در ایتالیا باز می‌گردد.
وضعیت دین در ایتالیا
حاکمیت و اکثریت با مسیحیت کاتولیک است، ولی پروتستانها، یهودی‌ها و مسلمانان (که اکثراً مهاجر هستند) نیز در این کشور زندگی می‌کنند.
۹۱.۶٪ جمعیت ایتالیا مسیحی و بیشتر کاتولیک هستند که یک سوم آنها (۳۶.۸٪) عضو فعال هستند.
امروزه ۸۲۵۰۰۰ نفر مسلمان در ایتالیا زندگی می‌کنند که (۱.۴٪) جمعیت ایتالیا را تشکیل می‌دهند که از بین آنها فقط ۵۰۰۰۰ نفر ملیت ایتالیایی دارند.
صنایع
از جمله مهم‌ترین صنایع کشور می‌توان به صنایع فلزکاری، ماشین‌آلات، شیمیایی، وسایل نقلیه، مواد غذایی، منسوجات و البسه، هواپیماسازی، کشتی‌سازی، پتروشیمی، الکتریکی، اتمی و جنگ‌افزار اشاره نمود.
گندم، جو، سیب‌زمینی، چغندرقند، سیب، ذرت، برنج، انگور، ماهی، گاو و خوک نیز مهم‌ترین محصولات کشاورزی و دامپروری کشور را تشکیل می‌دهند.
سرانه زمین مزروعی برای هر نفر بالغ بر ۳۲/۰ هکتار است. تولید سالیانه گوشت گاو ۴۰۰/۱ هزار تن، گوشت خوک ۵۰۰/۱ هزار تن، گوشت گوسفند ۹۰۰/۱۵۴ تن و ۸۰۶ هزار تن صید ماهی است. تولید سالیانه نیروی الکتریسیته نیز معادل ۱/۲۴۱ میلیارد کیلووات ساعت است.
ورود اسلام به ایتالیا
در مقايسه با ديگر كشورهاي اروپايي دين در ايتاليا از اهميت و نفوذ بيشتري برخوردار است و اين امر با قرارگيري واتيكان، مركز كليساي كاتوليك روم در قلب پايتخت اين كشور بي ارتباط نيست. بيش از 90 درصد مردم ايتاليا پيرو آيين كاتوليك روم بوده و در بين كشورهايي كه داراي اكثريت كاتوليك هستند تنها اسپانيا با اين كشور قابل ملاحظه است.
اگرچه سيسيل ساردني و برخي مناطق شبه جزيره اي ايتاليا بين سالهاي 828 و 1300 بخشي از امت اسلام بوده است، اما تقريباً از سال 1861 تا 1970 اسلام در اين سرزمين غايب بود تا هنگامي كه اولين مهاجران شمال آفريقا به ايتاليا وارد شدند. اين آفريقايي هاي شمالي اكثراً بربر (اهل طايفه بزرگ شمال آفريقا) يا عرب تبار بودند كه اغلب از مراكش مهاجرت كرده بودند.
در سالهاي اخير اين موج مهاجر از كشورهاي تونس و آلباني بيشتر مشاهده شد اما تعدادي از مهاجرين ليبيايي، مصري، پاكستاني، و كردها نيز در ايتاليا ساكن شدند.
تعداد مسلمانان ايتاليا امروزه از يك ميليون نفر تجاوز كرده است، در حالي كه در حدود 30 هزار نفر از مسلمانان اين كشور را خود ايتاليايي ها تشكيل داده اند و يكي از مشهورترين ايتاليايي هايي كه به اسلام روي آورده سفير سابق ايتاليا درعربستان است.
پس از درگذشت پيامبر اعظم اسلام حضرت محمد(ص) و طي قرون هفتم تا يازدهم بخشهاي كوچكي از جنوب ايتاليا، سيسيل و ساردني توسط مسلمانان اشغال شد و چندين مسجد زيبا كه توسط مسلمانان ساخته شده بود به دنبال عقب نشيني مسلمانان در دهه 1100 به كليساهاي كاتوليك تبديل شدند.
بر اساس آخرين آمار رسمي ايتاليا، مسلمانان در حدود 34 درصد از جميعت ساكنان خارجي اين كشور را تشكيل داده اند. اما از سوي ديگر بر اساس آمار رسمي 40 درصد از جميعت اين كشور را مهاجران غير قانوني تشكيل داده اند.
آمار رسمي ايتاليا نشان مي دهد تا چند سال پيش كه تعداد قانوني مسلمانان كمي از 610 هزار نفر بيشتر اما تعداد مهاجران غير قانوني اين كشور به بيش از 800 هزار نفر رسيده است نرخ تولد در ميان شهروندان ايتاليا رو به كاهش گذاشته اما در ميان مسلمانان رو به افزايش است و اين امر موجب افزايش جمعيت مسلمانان شده است، اما كاهش نرخ اخير را مي توان به كاهش ناگهاني مهاجرت غير قانوني به ايتاليا در چند سال اخير نيز نسبت داد.
اما بر اساس آماري كه در سال 2005 ارائه شد تعداد مسلماناني كه در ايتاليا زندگي مي كنند بين 960 تا 1 ميليون و 30 هزار نفر برآورد شده است و رسانه هاي ايتاليا هنگام اشاره به مسلمانان اين كشور تعداد آنها را يك ميليون نفر اعلام مي كنند.
امروزه مسلمانان 4/1 درصد جميعت اين كشور را تشكيل داده اند و اين درصد نسبت به ديگر كشورهاي اتحاديه اروپا كمتر است و حتي كمتر از جمعيت مسلمانان در قرن نهم تا پايان قرن سيزدهم محسوب مي شود.
وسعت جوامع محلي مسلمانان اين كشور كه خاستگاه مذهب كاتوليك به شمار مي رود، به معناي تأثير قابل توجه اسلام در زندگي عمومي ايتاليا است، اما در عين حال نشانه هايي مبني بر تغيير اين روند نيز وجود دارد.
تاكنون چندين مورد برخورد ميان شهروندان ايتاليا و مهاجران مسلمان مشاهده شده كه در اين خصوص مي توان به طرح دعوا در زمينه وجود صليب در كلاسهاي درس مدارس دولتي و بيمارستان اشاره كرد.
به تازگي يك گروه كوچك محلي به دليل درخواست برداشتن صليب در اماكن عمومي همچون ادارات دولتي، بيمارستانها و مدارس توجه بسياري از رسانه ها را به خود جلب كرده است. آنها به قانوني اعتراض كردند كه در زمان موسليني تصويب شده بود. اين قانون اظهار داشته است كه بايد در تمام اماكن دولتي صليب نصب شود.