نسب شناسی جایگاه و دوره های آن در یهودیت با تاکید بر عهد عتیق
نسبشناسی: جایگاه و دورههای آن در یهودیت با تاكید بر عهد عتیق عنوان مقالهایست كه توسط سید ابراهیم معصومی به نگارش در آمده است
نویسنده در این مقاله، با چكیده و یك مقدمه آغاز كرده است محورهای اصلی این مقاله بشرح ذیل است:
محورهای اصلی:
1-نسبشناسی:
الف: مفهوم نسبشناسی: از حیث لغوی و اصطلاحی
ب: سابقه نسبشناسی: در گذشته یك ضرورت اجتماعی بوده ولی امروزه كارائی خود را از دست داده است
ج: سابقه نسبشناسی در یهودیت: نسبشناسی از دیر باز جزو هویت دینی و وجودی یهود تلقی می شد
2-دورهای نسبشناسی در یهودیت:
الف: حضور در صحرای سینا: بعد از فوت حضرت یوسف و گذشت سالیان دراز و روی كار آمدن فرعون، كار بر یهودیان سخت شد
ب: عبور از صحرای سینا:بعد از اینكه از مصر خارج شدند در صحرای سینا حدود 40 سال آواره گشتند
ج: بعد از جلای وطن: یكی از دورههای مهم تاریخی در یهودیت، دوره تاریخی بعد از اسارت بابلی است
3-دورههای ثبت انساب در یهودیت: ملاك هویت یهود در تلمود و یهودیت امروزی
الف:از زمان حضرت آدم تا حضرت ابراهیم: فرزندان یعقوب و داوود و سلیمان و یهودا و شمعون و روبین و بنی جاد و لاوی و...
ب: از ابراهیم تا اسباط دوازده گانه
ج: زمان پادشاهان
4-جایگاه نسبشناسی در یهود
- ↑ برگرفته از مقاله نسبشناسی..... نوشته سید ابراهیم معصومی، پژوهشكده الذریة النبویة- قم: 1399