حماد بن عثمان

حمّاد بن عثمان
نام کامل	حمّاد بن عثمان
اطلاعات شخصی
روز تولد	حدود 128
محل تولد	کوفه
محل درگذشت	مدینه
فعالیت‌ها	از اصحاب امام صادق (علیه‌السلام)، امام کاظم (علیه‌السلام) و امام رضا(علیه‌السلام) از اصحاب اجماع و از اولین فقهای شیعه

حمّاد بن عثمان از محدثان و فقهای بزرگ شیعه در قرن دوم هجری است. او را در شمار یاران سه امام شیعه (امام صادق، امام کاظم و امام رضا علیهم‌السلام) ذکر کرده‌اند. حمّاد از راویانى است که عالمان رجال، بر وثاقتش اتفاق‌نظر دارند و کشی او را در زمره «اصحاب اجماع» نام برده است.

زندگی‌نامه

حمّاد بن عثمان، محدّث و فقيه شيعه در قرن دوم است. او را در شمار اصحاب سه امام شيعه، امام صادق، امام كاظم و امام رضا ذكر كرده‌اند بنابراين، تولد او حداقل حدود دو دهه قبل از شهادت امام صادق (148) بوده است. حماد ملقب به ناب و ذوالناب و اهل كوفه بود. ظاهرا قبيله او با يكى از قبايل كوفى، به نام غنى ، پيوند ولاء داشتند و به همين سبب او را«مولى غنى» خوانده‌اند (رجوع کنید به كشّى، شهرت پدرش، عثمان، به رُواسى نيز مؤيد اين رأى است، زيرا بنى‌رواس خاندانى سرشناس در كوفه بودند برادران حماد بن عثمان، (جعفر و حسین) نیز فاضل و ثقه‌اند كشّى حماد را در زمره شش راوى فقيه از اصحاب امام صادق عليه‌السلام شمرده و وی اصحاب اجماع است

اختلاف تاریخی در مورد حماد بن عثمان

برخى، حماد را «مولى أَزْد» خوانده‌اند ، كه از پيوند ولاء قبيله او در يمن با قبيله ازد ؛ حكايت دارد ، كه غنوى و ازدى را غیر قابل جمع مى‌داند. كشّى ، لقب حماد بن عثمان را ناب و نام جدّش را زياد آورده است، حال آنكه نجاشى از حماد بن عثمان‌بن عمرو سخن گفته است. در عين حال، وفات هر دو، سال 190 در كوفه ذكر شده است

همچنين نجاشى نام برادر حماد بن عثمان را عبداللّه نوشته و كشّى از جعفر و حسين به‌عنوان برادران حماد ياد كرده است.

ظاهر عبارات علامه حلّى و ابن‌داوود حلّى نيز تغاير آن دو را مى‌رساند، چه اين دو نام را مستقلا آورده و به يكى بودن آن اشاره‌اى نكرده‌اند. طُرَيحى و كاظمى، نيز حماد بن عثمان را نام مشترك ميان دو نفر به‌شمار آورده و وجه تمايز آن دو را در راويان از آن دو دانسته‌اند. همچنين بهبهانى با استناد به اختلاف در لقب، نسبت، نام جد و نام برادران اين دو، تصريح به مغايرت و تعدد كرده است. در مقابل، محمدتقى مجلسى، كلباسى، مامقانى، خويى و شوشترى اين دو نام را از آنِ يك فرد دانسته‌اند. با توجه به اينكه حماد بن عثمان ناب از راويان مشهور بوده و در زمره اصحاب اجماع شمرده شده و نجاشى رجال خود را پس از كتابهاى كشّى و شيخ‌طوسى نگاشته و از كتابهاى پيشين بهره‌مند بوده، بسيار بعيد است كه نجاشى نام چنين شخصى را از قلم انداخته باشد و در عين حال شخص ديگرى را با نام مشابه ــكه در كتب رجالى پيشين نامى از او برده نشده، اما تصادفا نام پدر، طبقه رجالى، سال و محل وفاتش با او همسان است ــ در رجال خود آورده باشد ازاين‌رو، در مجموع مى‌توان اطمينان يافت كه حماد بن عثمان فزارى در رجال نجاشى، همان حماد ناب است. به گفته نجاشى وى ساكن «عرزَم» بوده است. ظاهرا شهرت وى به فزارى به سبب انتساب وى به قبيله عرزم ــ شاخه‌اى از فزاره ساكن در كوفه ــ بوده است و از آنجا كه غنى و فزاره دو تيره از قبيله عطفان‌اند، احتمال اتحاد حماد ناب و حماد بن عثمان تقويت مى‌شود اما بر فرض تعدد، بر صحت روايات منقول از حماد بن عثمان خدشه‌اى وارد نمى‌شود، زيرا هر دو ثقه‌اند.

حماد بن عثمان در دیدگاه رجالیون

حماد بن عثمان از راویانى است که بر وثاقتش اتفاق‌نظر هست. ابو عمرو کشّى حماد را در زمره شش راوى فقیه از اصحاب امام صادق علیه‌السلام شمرده است که شیعه بر صحت روایات، تصدیق منقولات و اعتراف به فقاهت آنها اجماع و اتفاق‌نظر دارند و به‌عنوان اصحاب اجماع شناخته مى‌شوند.

صاحب «التحریر الطاووسی» درباره حمّاد و برادرش حسین گوید: فاضلان، خیران، ثقتان .

مشایخ و راویان

حماد بن عثمان روايات بسيارى، بى‌واسطه از امام صادق عليه‌السلام، نقل كرده است. همچنين از قريب به نود راوى و بيش از همه از عبيداللّه ‌بن على حلبى حديث شنيده است كه غالب ايشان از اصحاب امام صادق عليه‌السلام هستند. حمّاد بن عثمان، از ۹۲ استاد،حدیث شنیده است، که معروفترین آنان عبارتند از:

• عبیداللّه‌ بن علی حلبی؛
• ابو بصیر؛
• ابن ابی یعفور؛
• اسحاق بن عمّار؛
• جمیل بن درّاج؛
• زُراره بن اَعین؛
• محمد بن مسلم.

همچنین، بیش از ۴۵ محدث بزرگ، از او حدیث نقل کرده‌اند از جمله:

• حسن بن علی وشّاء؛
• احمد بن محمد بَزَنطی؛
• فضالة بن ایوب؛
• جعفر بن بشیر؛
• محمد بن یحیی؛
• صفوان بن یحیی؛
• ابن ابی عمیر؛
• یونس بن عبدالرحمان.

آثار و روایات

حماد بن عثمان کتابی داشته که منبع نقل روایات از اوست سید ابن‌طاووس از این اثر با عنوان «اصل» یاد کرده است ولى احتمال دارد كتاب وى اصل به معناى مصطلح نباشد به نظر مى‌رسد اين كتاب تا عهد ابن‌طاووس موجود بوده، زيرا ابن‌طاووس در دو كتاب خود از آن نقل كرده است .

تعداد و محتوای روایات حماد بن عثمان

حماد بن عثمان روایات بسیاری را بی‌واسطه از امام صادق علیه‌السلام، نقل کرده است. شمار احادیث نقل شده از حماد بن عثمان در منابع حدیثى شیعه حدود دو هزار حدیث است. بررسى محتواى روايات حماد بن عثمان نشان مى‌دهد كه وى بيشتر به ثبت و نقل احاديث احكام اهتمام داشته است و در اين زمينه از راويان پر حديث به ‌شمار مى‌آيد و البته روايات متعددى نيز در صفات امام و احوال امامان دارد

احادیث نقل شده از حماد بن عثمان

شمار احاديث نقل شده از حماد بن عثمان در منابع حديثى شيعه حدود دو هزار حديث است خويى ، ذيل عنوان حماد بن عثمان، تعداد روايات او در كتب اربعه را 734 مورد شمرده كه ظاهراً بايد بخشى از روايات منقول از حماد را، كه ميان وى و حماد بن عيسى مشترك است _ حماد را نام مشترك ميان چند نفر دانسته‌اند_بدان افزود به نظر شوشترى وجه تمايز اين دو حماد، مروىٌ عنه آنهاست، زيرا حماد بن عثمان از حلبى و حماد بن عيسى از حريز نقل روايت كرده است.

درگذشت

وی در سال ۱۹۰ قمری درگذشت.

پانویس

منابع

1. دانشنامه جهان اسلام نویسنده : بنیاد دائرة المعارف اسلامی جلد : 1 صفحه : 6496 از مجتبى الهى‌خراسانى.
2. ناصر باقری بیدهندی، اصحاب اجماع، فصلنامه علوم حدیث، شماره ۹.
3. شناخت نامه حدیث، محمد محمدی ری شهری، ج ۳ ص ۶۳-۶۴.
4. ابن‌داوود حلّى، كتاب‌الرجال، تهران 1383ش؛
5. ابن‌طاووس، قبس من كتاب غياث سلطان‌الورى، قم: مدرسة الامام المهدى (ع)، (بى‌تا.)؛
6. همو، الملاحم و الفتن فى ظهور الغائب المنتظر عجل‌اللّه فرجه، قم 1398/ 1978؛
7. محمدبن على اردبيلى، جامع‌الرواة و ازاحة الاشتباهات عن‌الطرق و الاسناد، بيروت 1403/1983؛
8. الاصول الستة عشر من الاصول الاولية: مجموعة من كتب الرواية الاولية فى عصر الائمة المعصومين عليه‌السلام، چاپ ضياءالدين محمودى، قم 1381ش؛
9. احمدبن محمد برقى، كتاب‌الرجال، در ابن‌داوود حلّى، همان منبع؛
10. محمدباقربن محمداكمل بهبهانى، تعليقة وحيدالبهبهانى على منهج‌المقال، (بى‌جا: بى‌نا، بى‌تا.)؛
11. اسماعيل‌بن حماد جوهرى، الصحاح : تاج‌اللغة و صحاح‌العربية، چاپ احمد عبدالغفور عطار، بيروت (بى‌تا.)، چاپ افست تهران 1368ش؛
12. محسن خاتمى، فهارس بحارالانوار، بيروت 1412/1992؛
13. خويى؛
14. سمعانى؛
15. شوشترى؛
16. فخرالدين‌بن محمد طريحى، جامع‌المقال فيما يتعلق باحوال الحديث و الرجال، چاپ محمدكاظم طريحى، تهران ?( 1374)؛
17. محمدبن حسن طوسى، رجال‌الطوسى، چاپ جواد قيومى اصفهانى، قم 1415؛
18. همو، فهرست كتب‌الشيعة و اصولهم و اسماء المصنفين و اصحاب الاصول، چاپ عبدالعزيز طباطبائى، قم 1420؛
19. حسن‌بن يوسف علامه حلّى، خلاصة الاقوال فى معرفة الرجال، چاپ جواد قيومى اصفهانى، (قم) 1417؛
20. محمدامين‌بن محمدعلى كاظمى، هداية المحدثين الى طريقة المحمدين، چاپ مهدى رجايى، قم 1405؛
21. محمدبن عمر كشّى، اختيار معرفة‌الرجال، (تلخيص) محمدبن حسن طوسى، چاپ حسن مصطفوى، مشهد 1348ش؛
22. محمدبن محمدابراهيم كلباسى، الرسائل‌الرجالية، چاپ محمدحسين درايتى، قم 1380ـ1381ش؛
23. عبداللّه مامقانى، تنقيح المقال فى علم الرجال، چاپ محيى‌الدين مامقانى، قم 1423ـ؛
24. محمدتقى‌بن مقصودعلى مجلسى، روضة‌المتقين فى شرح مَن لايَحضُرُه الفقيه، چاپ حسين موسوى كرمانى و على‌پناه اشتهاردى، قم 1406ـ1413؛
25. احمدبن على نجاشى، فهرست اسماء مصنّفى الشيعة المشتهر ب رجال النجاشى، چاپ موسى شبيرى زنجانى، قم 1407؛
26. Etan Kohlberg, A medieval Muslim scholar at work: Ibn Tawus and his library, Leiden 1992;
27. idem, "Al-usul al-arbaumia", Jerusalem studies in Arabic and Islam, no.10 (1987);
28. Hossein Modarressi Tabatabai, Tradition and survival: a bibliographical Survey of early Shiite literature, vol.1, Oxford 2003.