حکایت ملک خداداد (کتاب)
حکایت ملک خداداد در سیری تاریخی به عوامل استقلال پاکستان، سختی های مسیر استقلال، چهره های تاثیر گذار تشکیل پاکستان و بررسی مشکلات و دخالت های انگلیس می پردازد. در این کتاب به ظرفیت های فرهنگی، ادبی، تاریخی، اعتقادی کشور پاکستان نیز اشاره شده است و مخاطب فارسی زبان می تواند با همراه مستندات موجود نسبت به همسایه شرقی خود اطلاعات جامعی به دست آورد. پرداختن به ظرفیت های مشترک ایران و پاکستان از لحاظ فرهنگی، اعتقادی، تاریخی و علمی یکی دیگر از بخش های کتاب حکایت ملک خداداد است. همچنین نیمی از این کتاب به معرفی ظرفیت های گردشگری پاکستان می پردازد و مخاطب در سفری خیالی از شمالی ترین نقطه این کشور تا جنوبی ترین قسمت آن را سیر خواهد کرد.
| نام کتاب | حکایت ملک خداداد |
|---|---|
| نویسنده | محمد رضا کمیلی |
| سال نشر | 1399 |
| ناشر | مهکامه |
| نوبت چاپ | اول |
| قطع | رقعی |
| تعداد صفحات | 384 صفحه |
پیشینه‌ی چاپ و نشر کتب در مورد پاکستان
در طول 73 سالی که از عمر روابط ایران و پاکستان می گذرد کتابهای مختلفی با توجه به احساس نیاز و ضرورت از سوی مولفین شخصی و حقیقی تالیف شده است که البته تعداد آنها به هیچ وجه با سطح روابط ایران و پاکستان و اهمیت فراوان آن همخوانی ندارد. از سوی دیگر تالیفاتی که ما در دست داریم نگاهی عمیق به پاکستان ندارند و نتوانسته اند برای آشنا شدن مخاطب فارسی زبان با ظرفیت های فراوان فرهنگی، اعتقادی، تجاری و طبیعی پاکستان نقش موثری ایفا کنند.
برخی از کتاب ها در اصل پایان نامه طلاب و دانشجویانی هستند که غالب آن ها به جریان شناسی سیاسی و مذهبی در پاکستان پرداخته اند ولی این کتاب ها نیز به مساله نگاه محدود و منفی به مبتلا هستند. در این بین کتاب «حدیث سرو و نیلوفر» تالیف استاد حداد عادل اثری ارزنده برای معرفی ظرفیت زبان فارسی در شبه قاره و به خصوص کشور پاکستان است. جناب آقای دکتر بیات و دکتر کیومرثی کتاب آموزش زبان اردو برای فارسی زبانان را تالیف کرده اند که کتاب خوبی است. کتاب «روزنامه پاکستان» توسط انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده که یک سفرنامه مختصر به پاکستان است ولی به شخصه قلم و نوع نگاه نویسنده را چندان نمی پسندم. کتاب هایی چون جریان شناسی مذهبی در پاکستان و گسترش وهابیت در پاکستان و سند نیز تالیف شده اند که به جریان شناسی در پاکستان می پردازند.
منبع شناخت مردم ایران از پاکستان
به طور کلی منبع شناخت مردم ایران از پاکستان را می توان دو چیز دانست. ابتدا رسانه هایی چون صدا و سیما و خبرگزاری ها که متاسفانه طی سالیان دراز به پوشش اخبار منفی پرداخته و دید نادرستی را در ذهن مخاطب ایرانی ایجاد کرده است.
و پس از آن رویت زائرین پاکستانی که سالانه ده ها هزار نفر از آنها به عزم زیارت عتبات عالیات راهی ایران می شوند و از آنجا که بخش قابل توجهی از آنها جزو قشر ضعیف جامعه هستند و وضعیت زیارت آنها نیز از سوی نهاد خاصی کنترل نمی شود، همواره باعث ایجاد چالش و مشکلات است.
نتیجه گیری کلی نیز این است که مردم ایران شناخت درست و صحیحی از کشور پاکستان و زیبایی های فراوان آن ندارند که اصلاح آن یکی از ضرورت های جدی به حساب می آید.