محمد بن لطفی صباغ
این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۱۴:۳۱، ۲۱ آوریل ۲۰۲۴ (ساعت هماهنگ جهانی) (۷ ماه پیش) تغییر یافتهاست؛(الگو:پاکسازی) لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با {{در دست ساخت}} جایگزین میکنید. |
محمد بن لطفی صباغ | |
---|---|
نام کامل | محمد بن لطفی صباغ |
نامهای دیگر | شیخ محمد بن لطفی الصباغ |
اطلاعات شخصی | |
سال تولد | 1930 م، ۱۳۰۸ ش، ۱۳۴۸ ق |
محل تولد | سوریه، دمشق |
سال درگذشت | 2017 م، ۱۳۹۵ ش، ۱۴۳۷ ق |
دین | اسلام، اهلسنت |
محمد بن لطفی صباغ با اوصافی چون عالم، فقیه شافعی، مبلغ، مربی، وجیه، مصلح، ادیب، نویسنده، محقق و خطیب فصیح معرفی شده است.
زندگینامه
او در سال 1930 م، در دمشق زاده شد. او در کودکی و نزد استادان فن در شمار قاریان قرآن قرار گرفت. وی علوم اسلامی را نزد استادانی همچون حسن حبنَّكة، صالح العقاد، محمد بهجة البيطار، محمد خير ياسين، زينالعابدين التونسي، عبدالوهاب دبس وزيت و ... آموخت.
تحصیلات
دکترالصباغ چهل سال به تدریس در دانشگاه اشتغال داشت. او در این مدت، به تدریس دو درس علوم حدیث و علوم قرآن پرداخت و گاهی درسهایی مانند نحو، بلاغت، ادب و ... را نیز تدریس میکرد. او افزون بر راهنمایی و ارزیابی پایاننامههای دانشگاهی، چند سال نیز عضو کمیتۀ «جایزۀ جهانی ملک فیصل» بود و در کمیتۀ جایزۀ «کتابخانه عربی دولتهای خلیج» نیز عضویت داشت. او سالیان متمادی در حج نیز به تبلیغ دینی پرداخت و بیش از 45 سال در رادیو و تلوزیون عربستان سعودی نیز به ارائه بحث پرداخت. ایشان در سمینارهای مختلف علمی ـ اسلامی در سوریه، عربستان، اردن، آلمان، مراکش و عمان شرکت کرد.
آثار
بخش مهمی از فعالیتهای شیخ محمد بن لطفی الصباغ به نگارشها و تألیفات فراوانش بازمیگردد. این موارد عبارتند از:
- الابتعــاث ومخاطره؛
- أبو داود : حياته وسننه؛
- أبو نعيم وكتابه الحلية؛
- أخلاق الطبيب؛
- أداب الطعام والشراب في الإسلام؛
- الأربعون في فضائل الأعمــال؛
- الأسرة المسلمة والتحديات؛
- أسماء بنت أبي بكر؛
- إضاءات دعوية على أحداث من السيرة النبوية؛
- أقوال مأثورة وكلمات جميلة (في أربعة أجزاء)؛
- أم سُـليم؛
- الإنسـان في القرآن؛
- أيها المؤمنون : تذكرة للدعاة؛
- بحوث فی أصول التفسير؛
- تاريخ القصاص وأثرهم في الحديث النبوی؛
- تحريم الخلوة بالمرأة الأجنبية والاختلاط المستهتر؛
- التصوير الفنی فی الحديث النبوي؛
- التشريع الاسلامي وحاجتنا إليه؛
- تعميق الوعي بمخاطر التدخين والمخدرات وحكمهما الشرعي؛
- تهذيب تفسير الجلالين؛
- توجيهات قرآنية في تربية الأمة؛
- حجيـة السـنَّـة؛
- الحديث النبوی: مصطلحه، بلاغته، كتبه؛
- الحكم الشرعي في ختان الذكور والاناث؛
- الحياة الاجتماعية فی ضوء السنة؛
- الخشوع في الصلاة؛
- خواطر في الدعوة إلى الله؛
- الـدعـاء والـذكـر؛
- سعيد بن العاص بطل الفتوح وكاتب المصحف؛
- عادات ينبذها الاسلام؛
- العدوان على الأدب العربي؛
- الغنـاء والأغاني في عصرنا؛
- فن الوصف فی مدرسة عبيد الشعر؛
- قضايا في الدين والحياة: تأملات في عدد من جوامع الكلم؛
- لمحات فی علوم القرآن واتجاهات التفسير؛
- مخطوطات إسلامية تحت أيدی اليهود؛
- معركة شقحب؛
- من أسـباب تأخر العمل الاسلامی؛
- المناهج والأطر التأليفية؛
- من صفات الداعية؛
- من هدی النبوة: تأملات في عدد من جوامع الكلم؛
- نداء إلى الدعاة؛
- نظرات في الأسرة المسلمة؛
- وصايا للزوجين؛
- وقفات مع الأبرار ورقائق من المنثور والأشعار؛
- يوم بدر يوم الفرقان؛
- يوم عاشـوراء.
تحقیق
ایشان در خلال تلاشهای علمی خود به تحقیق کتب و تألیفات زیر نیز پرداخته است:
- أحاديث القصاص للامام ابن تيمية؛
- أسرار الصوم للامام الغزالي؛
- الاسرار المرفوعة في الاخبار الموضوعة لملا علي القاری؛
- الباعث على الخلاص من حوادث القصاص للحافظ العراقی؛
- تحذير الخواص من أكاذيب القصاص للامام السيوطي؛
- الحكم الجديرة بالاذاعة للامام ابن رجب الحنبلی؛
- الدرر المنتثرة في الاحاديث المشتهرة للامام السيوطي؛
- رسـالة أبي داود إلى أهل مكـة في وصف سـننه للامـام أبي داود؛
- كتاب الضعفاء والمتروكين للدارقطني؛
- الفوائد الموضوعة في الاحاديث الموضوعة للعلامة مرعي الكرمي؛
- القرامطة للامام ابن الجوزی؛
- كتاب القصاص والمذكرين للامام ابن الجوزی؛
- اللآلئ المنثورة في الاحاديث المشهورة للزركشي؛
- مختصر المقاصد الحسنة للزرقانی.
درگذشت
وی سرانجام در روز جمعه 7 صفر 1439 ق، برابر با 27/10/2017 م، رحلت کرد.
جستارهای وابسته
منابع
- ر. ک: ذبیحالله نعیمیان، جریانشناسی سوریه، انتشارت مجمع تقریب مذاهب اسلامی، قم 1402 ش.