مقام رأس الحسین
مقام راس الحسین(ع) محل دفن یا نگهداری سر امام حسین(ع) است و به گفته علمای شیعه سر امام حسین(ع) به بدن ایشان ملحق و در کربلا دفن شد، اما بر اساس اقوال مختلف سر مبارک امام حسین(ع) در شهر‌های مدینه، دمشق، رقه و قاهره دفن شده است و بقعه‌هایی به عنوان مقام رأس الحسین(ع) در این شهرها وجود دارد.
مقصود از مقام راس الحسین(ع) مکان هایی است که نقل است سر امام در آنجا دفن شده و یا جاهایی است که سر امام، مدت کوتاهی در آنجا نگهداری و تبدیل به زیارتگاه شده است.
مقام راس الحسین در دمشق
مقام راس الحسین(ع) در مسجد جامع اموی، مکانی است که سر مبارک امام حسین(ع) را در گوشه شمال شرقی این مسجد در داخل یک اطاقک قرار داده بودند.
مسجد جامع اموی، مهم ترین مسجد در سوریه است که در قلب شهر قدیمی دمشق واقع شده است. مسجد جامع اموی توسط ولید بن عبدالملک ششمین خلیفه امویان بر بنای کلیسایی که حضرت یحیی(ع) در آن به خاک سپرده شده بود، ساخته شد.
در مسجد جامع اموی مقام رأس الحسین(ع)، رأس حضرت یحیی(ع)، قبر و مقام هود(ع)، مقام حضرت خضر(ع) که در این مسجد نماز می گذاشتند، قرار دارد.
کاروان اسرای کربلا وقتی به شام وارد می شوند به این مسجد آورده می شوند. هنگامی که کاروان اسرا و سرهای بریده شهدا به سمت دمشق در حرکت بود، سرمبارک امام حسین(ع) در پایان همه سرها و مقابل زنان و اهل بیت حرکت داده می شد.
در این مسیر به فرمان یزید، سر را از مجلس بیرون برده و به همراه سایر سرهای شهدا، سه روز بر باب القصر آویزان کردند.
پس از آن مدت، سر امام حسین(ع) را پایین آورده و در گوشه شمال شرقی مسجد در اطاقکی قرار دادند. سر مبارک امام چند روز در این مکان قرار داشت.
بعدها در آنجا بقعه‌ای به یادبود این حادثه غم انگیز ساختند که به رأس الحسین مشهور شد.
مقام راس الحسین در کربلا
براساس قول مشهور، سر امام حسین(ع) که در روز عاشورا جدا شده بود، در روز اربعین به بدنش ملحق شد. این قول مشترک میان بسیاری از مورخان و اندیشمندان شیعه و سنی است.[۱] علمای شیعه، از جمله شیخ صدوق، سید مرتضی، فتال نیشابوری،ابن نما حلی، سید ابن طاووس، شیخ بهایی و علامه مجلسی این قول را بیان کرده‌اند.
شیخ صدوق و پس از او، فتال نیشابوری در این باره می‌نویسند: «علی بن حسین همراه زنان (از شام) خارج شد و سر حسین(ع) را به کربلا باز گرداند».
سید مرتضی در این باره می‌گوید: «روایت کرده‌اند که سر امام حسین علیه‌السلام با جسد در کربلا دفن شد».[۲]
ابن شهر آشوب بعد از نقل سخن فوق از سید مرتضی، از قول شیخ طوسی نقل کرده است که به سبب ملحق شدن سر امام به بدن و دفن آن، زیارت اربعین توصیه شده است.[۳]
ابن نما حلی نیز نگاشته است: «آن‌چه از اقوال بر آن می‌توان اعتماد کرد، آن است که بعد از آن که سر امام در شهرها گردانده شد، به بدن بازگردانده و با جسد دفن شد».[۴]
سید ابن طاووس نوشته است: «اما سر حسین علیه‌السلام، روایت شده که سر برگردانده شد و در کربلا دفن شد».[۵]
مجلسی، یکی از وجه‌های استحباب زیارت امام حسین(ع)را در روز اربعین، الحاق سرها به اجساد توسط امام سجاد(ع) بیان کرده است. وی در جای دیگر بعد از نقل اقوال دیگر در این باره می‌نویسد: «مشهور بین علمای امامیه آن است که سر امام، همراه بدن دفن شده است».[۶]
قزوینی نیز نگاشته است: «روز اول ماه صفر، عید بنی‌امیه است، چون در آن روز، سر حسین(ع) را به دمشق وارد ساختند و در روز بیستم آن ماه، سر ایشان به بدن، باز گردانده شد».[۷]
- ↑ گروهی از تاریخ‌پژوهان، تاریخ قیام و مقتل جامع سیدالشهدا، ۱۳۹۵ش، ج۲، ص۵۷۴ و۵۸۷.
- ↑ سید مرتضی، رسائل المرتضی، ۱۴۰۵ق، ج۳، ص۱۳۰.
- ↑ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، انتشارات علامه، ج۴، ص۷۷ «قال الطوسی رحمة الله: و منه زیارة الاربعین».
- ↑ ابن نما حلی، مثیرالاحزان، ۱۴۰۶ق، ص۱۰۷.
- ↑ سید ابن طاووس، اللهوف، انتشارات جهان، ص۱۹۵.
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج ۴۵، ص۱۴۵.
- ↑ قزوینی، عجائب المخلوقات، ۲۰۰۶م، ص۷۰.