حواریین
حواريين در اصطلاح دينى و علماى رجال، جماعتى هستند از اصحاب حضرات معصومين (ع) در بعضى از آثار دينيه مدح ايشان به همين عبارت وارد آمده است.
مصادیق
كشى در «رجال» خود با پنج واسطه از حضرت موسى بن جعفر (ع) روايت كرده كه: در روز قيامت منادى ندا مى كند كه كجايند حواريين محمد بن عبد الله (ص) كه به عهد آن حضرت درگذشتند و اصلا نقض پيمان نكردند، پس سلمان و مقداد و ابو ذر برمىخيزند بار دوم مانند همان ندا درباره حضرت على (ع) مىرسد. پس محمد بن ابى بكر و ميثم تمار و اويس قرن و عمرو بن حمق خزاعى برخيزند.سپس همان ندا درباره حضرت امام حسن مجتبى (ع) مىرسد پس سفيان بن ابى ليلى و حذيفه بن اسيد غفارى برخيزند. ديگر بار همان ندا درباره حسين بن على (ع) مى رسد در اين ندا، حواريين آن حضرت يعنى تمام شهداى كربلا برخيزند. در نداى حواريين، حضرت على بن حسين (ع)، جبير بن مطعم و يحيى بن ام الطويل و ابو خالد كابلى و سعيد بن مسيب برخيزند. حواريين حضرت باقر (ع)، عبد الله بن شريك عامرى و زرارة بن اعين و بريد بن معاويه و محمد بن مسلم و ليث بن بخترى باشند، كه با نداى منادى برخيزند. در نداى حواريين، حضرت امام جعفر صادق (ع)، عبد الله بن شريك عامرى و عبد الله بن ابى يعفور و عامر بن عبد الله بن خداعه و حجر بن زائده و حمران بن اعين برخيزند. سپس حواريين ساير ائمه ندا كرده شوند و اين كسان در عرصه محشر اول سابقين و اول مقربين هستند.[۱]
پانویس
[[رده: مذاهب کلامی
- ↑ ر.ک.فرهنگ فرق اسلامی، محمد جواد مشکور، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 171 با ویرایش و اصلاح عبارات.