ولید بن عبدالملک
 | این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۱۶:۵۳، ۸ اوت ۲۰۲۱ (ساعت هماهنگ جهانی) (۳ سال پیش) تغییر یافتهاست؛ لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با در دست ساخت جایگزین میکنید. |
| نام | ولید بن عبدالملک |
|---|---|
| نام کامل | ولید پسر عبدالملک (به عربی: أبو العباس الولید بن عبد الملک بن مروان بن الحکم الأموی القرشی) یا الولید خلیفه |
| دودمان | امویان |
| سلطنت | ۸۶-۹۶ ه.ق ۴ اکتبر ۷۰۵ - ۲۳ فوریه ۷۱۵ |
| پدر | عبدالملک مروان |
| مادر | ولیده بنت العباس |
| دین و مذهب | اسلام |
| زاد روز | ۴۶ ه.ق ۶۶۸ م |
| درگذشت | ۹۶ ه.ق ۲۳ فوریه ۷۱۵ (۴۷ سال) |
| فرزندان | عبدالعزیز ، یزید سوم ، ابراهیم ، عباس و... |
ولید بن عبدالملک بن‌مروان به سال 50 قمری و بنا به نقلی سال 47 قمری در زمان حکومت معاویه[۱] در مدینه[۲] متولد شد. کنیه‌اش ابوالعباس و مادرش ولاده دختر عباس بن جزء بن حارث عبسى بود.
او لهجه مغلوط داشت(به عربی خوب سخن نمی‌گفت) و هنگام غضب بى‌خود می‌شد و از نتیجه کار غافل می‌ماند و در خونریزى بی‌باک بود و او جبارى لجوج و ستمگرى نابکار بود.
او به کم خردى و نادانى معروف بود و مى‌گفت: شایسته نیست خلیفه[۳] را قسم دهند، و نباید او را بدروغ‌گویى نسبت دهند، و نباید کسى او را به نامش بخواند، و بر آن عقوبت کرد.
چهارده پسر از او ماند. یکى یزید بن ولید ناقص که مدت پنج ماه حکومت کرد و درگذشت، دیگرى ابراهیم بن الولید که دو ماه حکومت کرد و بعد خود را از خلافت خلع کرد و با مروان بن ولید بیعت کرد.