ملا محمد حسن آخوند
ملا محمد حسن آخوند یکی از رهبران طالبان و در سال 1400 و پس از تسلط طالبان بر کابل در کابینه جدید به سمت نخست وزیر حکومت امارت اسلامی منصوب گردید.
زندگی نامه
ملا محمد حسن آخوند متولد روستای پشمول در ارغنداب ولایت قندهار و از قوم پشتون و شاخه درانی است و نسب خانوادگی او به احمدشاه درانی، بنیانگذار افغانستان مدرن برمی‌گردد.
او قبل از پیوستن به جنگ علیه اتحاد جماهیر شوروی، در یک مدرسه علمیه در پاکستان تحصیل کرده است. اما مانند دیگران در سال‌های ۱۹۸۹-۱۹۹۲ به پاکستان رفت، زیرا مبارزات وحشیانه‌ای در درون مجاهدین بر سر کنترل درآمد‌ها و قلمرو آغاز شد.
بر اساس برخی اقوال، حسن یکی از ۳۰ روحانی‌ای بود که در آن زمان طالبان را تحت رهبری ملا محمد عمر که مانند او یک قندهاری بود، تاسیس کرد. او در جریان تصفیه رهبری توسط ملا محمد عمر ناپدید شد. سپس، وی به خدمت بازگشت و تا ۱۱ سپتامبر 2001 مشغول بود. از ۱۱ سپتامبر به بعد، حسن سمت خود را در طالبان حفظ کرد، اما هرگز نقش رهبری قابل توجهی به دست نیاورد.
ملا محمد حسن ۷۰ سال سن دارد و بیشتر از این‌که فرد مذهبی باشد، سیاسی است و به دلیل ریاست بر شورای رهبری گروه طالبان (شورای کویته)، در امور نظامی هم تاثیرگذار است. او از چهره‌های نزدیک به ملا محمد عمر، رهبر پیشین گروه طالبان بود و گفته می‌شود که اکنون هم به ملا هبت‌الله آخوندزاده رهبر فعلی نزدیک است. [۱]
ملا محمد حسن آخوند ریاست کابینه‌ای را که بین طالبان جنوبی تحت تسلط رهبران کنفدراسیون‌های قبیله‌ای دورانی و قیلزای در قندهار و شبکه شرقی عمدتا از قبیله زدران به رهبری سراج الدین حقانی تقسیم شده است را بر عهده دارد.[۲]
اگرچه رهبری کلی طالبان همچنان در اختیار امیر آن یعنی ملا هبت‌الله آخوندزاده است، اما او چند ماه است که دیده نشده و شایعات مرگ وی مدت هاست که شنیده می‌شود. ادعا می‌شود که نخست وزیر جدید یک تندرو است، او بر تخریب مجسمه‌های بودا در مارس ۲۰۰۱ نظارت داشته است.
و همچنان توسط سازمان ملل متحد در فهرست تروریست‌ها قرار دارد. محمد حسن آخوند که نام وی از ژانویه سال ۲۰۰۱ تاکنون در فهرست تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل مربوط به "اقدامات و فعالیت‌های طالبان" قرار دارد، به عنوان یکی از "موثرترین رهبران طالبان" شناخته می‌شود.؛
مناصب
- رئیس شورای رهبری طالبان در دوره امارت اسلامی افغانستان بعد از سقوط طالبان در سال ۲۰۰۱، تاکنون؛[۳]
- معاون اول رئیس شورای وزیران (در سال‌های ۱۹۹۶-۲۰۰۱)؛
- سرپرست وزارت امور خارجه از سال ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۸؛
- تصدی وزارتخانه‌های دفاع، اطلاعات، کشور و ارتباطات امارات اسلامی تا ۱۱ سپتامبر 2001 و بعد از سقوط نیز این مناصب به مسئولیت ایشان ادامه یافت؛[۴]
- وزیر امور خارجه و والی قندهار در دهه نود میلادی؛
- مشاور سیاسی ملا محمد عمر. [۵]
منابع
- برگرفته از سایت روزنامه همشهری؛
- برگرفته از پایگاه اینترنتی شهرآرانیوز؛
- برگرفته از یایگاه تحلیلی انتخاب؛
- برگرفته از سایت اسپوتنیک.