ابوالعباس سیاری
| نام | قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابوالعباس سیاری |
| درگذشت | 342ق |
ابوالعباس سیاری که اسم او را قاسم بن قاسم بن مهدی ابن بنت احمد بن سیار گفته اند. از علمای برجسته اهل سنت و تصوف در قرن چهارم هجری است.
زندگی
او از اهالی شهر مرو یکی از شهرهای ترکمنستان بود. او فقیه و عالمی بود که احادیث زیادی نوشته و از او نقل شده است.
نظرات بزرگان درباره ابوالعباس سیاری
نظر أبو عبد الرحمن السلمي درباره ابوالعباس سیاری
"او اولین فردی بود که در شهر خود در مورد حقایق احوال صحبت می کرد و در زمان خوداز بهترین مشایخ در گفتار بود."
نظر ذهبی درباره ابوالعباس سیاری
او را "امام ، محدث و زاهد" معرفی می کند.
مشایخ
او از ابوبکر محمد بن موسی الفرغانی واسطی را همراهی کرد و در علوم تصوف از او استفاده کرد؛همانطور که از أَبَي المُوَجَّهِ، وَأَحْمَدَ بنَ عَبَّاد بهره برده بود.
شاگردان
عَبْدُ الوَاحِدِ بنُ عَلِيٍّ وَأَبُو عَبْدِ اللهِ الحَاكِمُ و دیگرانی از این دست از او نقل روایت کرده اند.
وفات
او در سال 342 هجری قمری جان به جان آفرین تسلیم گفت.
گفتارها
خطر به دنبال شخص نبی و پیامبر بوده، وسوسه همیشه در کمین رهبر و سرپرست است، انسان های معمولی همیشه درگیر فکری دارند و جوان دارای عزمی راسخ است[۱].