احمد بن علی الجنید (1197 - 1275 ق) عالم دینی و مصلح اجتماعی ، از چهره های برجسته حضرمی در زمان خود بود. او رهبری دینی و اجتماعی در شهر طارم بود و بر شوراهای خصوصی و عمومی و همچنین موعظه و هدایت شوراهای مذهبی ریاست می کرد. و در علم حدیث و رجال و شرح حال و تاریخ و شجره نامه اعراب برتری داشت. وی علاوه بر نقش برجسته خود در سیاست حضرمی ، مبالغ هنگفتی را صرف خدمت به کشور و اصلاح وضعیت حضرمی کرد.

نسبت

احمد بن علی بن هارون بن علی بن الجنيد بن علی بن ابی بكر الجنيد بن عمر بن عبد الله الصالح بن هارون بن حسن بن علی بن محمد جمل الليل بن حسن المعلم بن محمد أسد الله بن حسن الترابی بن علی بن الفقيه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبيد الله بن أحمد المهاجر بن عيسی بن محمد النقيب بن علی العريضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زين العابدين بن الحسين السبط بن الإمام علی بن أبی طالب، وامام علی علیه السلام همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه وآله است.

او نوه 33 رسول الله محمد صلی الله علیه وآله .

تولد و تربیت

وی در شهر طارم ، در ناحیه نویدره ، در حضرموت در سال 1197 هجری قمری متولد شد. وی زیر نظر پدرش علی بن هارون الجنید و مادرش علويه دختر أبي بكر بن سالم عيديد با تربیتی دینی و دوستدار علم پرورش یافت. او از کودکی اهل علم و عبادت و ملازم مجالس علم و دانشمندان بود. وی فعالیت علمی خود را با قرائت و حفظ قرآن کریم، طبق رسم پیشینیان علوی اش آغاز کرد. پدرش او را به حلقه درس شیخ حبیب عبدالله بن شیخ العیدروس ، معروف به «بعلامه باغریب» وصل کرد. او در آنجا درس های قرآنی را فرا گرفت و نزد شیخ محمد بن عبدالله باغریب و پسرش ابوبکر ، قرآن را حفظ کرد. سپس به کسب علم و دانش از محضر دانشمندان تریم و حضرموت که در آن عصر بسیار بودند، پرداخت ؛ بنابراین هنرها و دانشهای زیادی از انواع مختلف ، مانند تفسیر ، حدیث ، فقه ، دستور زبان ، نجوم ، منطق ، لحن ، علم قرائت و زندگی قاریان و راویان را فرا گرفت و بسیاری از متون کوتاه و طولانی مانند الارشاد و الفیه و سایر موارد را حفظ کرد.

به دلیل استعداد ، درک ، بصیرت و حافظه قوی و ویژگی های خاصی که در او بود، اساتید و معلمان وی از او بسیار مراقبت می کردند و توجه خود را به او معطوف می کردند ، تا زمانی که وی صلاحیت صعود به سکوی تدریس ، بهره مندی و راهنمایی را پیدا کرد. در نهایت او رهبر مذهبی و اجتماعی در طارم شد.

سفرها

او چندین سفر در داخل و خارج حضرموت داشت و بیشتر شبه جزیره عربستان را گشت. برخی از سفرهای او در اوایل جوانی برای تجارت و تلاش برای تامین نیازهای زندگی خانواده و والدینش بود اما بعد از بزرگ شدن برادرش عبدالله و توانایی او از تامین مخارج زندگی، طور خاص برای کسب علم سفر کرد. بعد از آنکه علم تجوید و قرائت را در حضرموت فرا گرفت ، به صنعاء یمن سفر کرد. و از همه اساتیدی که در آنجا بود کسب علم نمود و به آن تسلط کامل پیدا کرد و آنچه ر آموخته بود مبنای فعالیت خود در حضرموت قرار داد.

کتاب های درسی او

بعد از اینکه از منابع دانش و دانش در تریم و دیگران استفاده کرد ، بر صندلی تدریس نشست و گروهی از طالبان علم از سراسر تریم و حومه آن ، برای آموختن از دروس خصوصی و عمومی گرد او را جمع شدند و تعداد زیادی از آنها فارغ التحصیل شدند. در ابتدا ، هنگامی که او ساکن نویدره بود ، هر روز از بعد از نماز صبح تا بعد از طلوع آفتاب ، در مسجد شیخ محمد بن عبدالله السویله بهارون تدریس می کرد. این درس او در فقه و اصول دین بود. درس دیگری بعد از نماز ظهر تا نماز عصر ، در مسجد شیخ حسین بن عبدالله العیدروس ، در علم حدیث برگزار می کرد. این درس قبل از او توسط استادش حبيب أحمد بن محمد الحبشی برگزار می شد. در سال 1235 هجری قمری ، استاد وی به جاوه سفر کرد و به او دستور داد تا از طرف او درس را برگزار کند ، بنابراین او آن را تأسیس کرد و به آن ادامه داد.

و هنگامی که از نویدره نقل مکان کرد و در الحوطه تریم ساکن شد ، درس بعد از نماز صبح را رها کرد و بعد از طلوع آفتاب تا زمان نماز ظهر در خانه خود تدریس می کرد و بعد از نماز ظهر تا عصر درس دیگری با موضوع حدیث در مسجد باعلوی ترتیب داد. و این درس همان است که در مسجد شیخ حسین العیدروس برگزار می کرد. این ترتیب ادامه داشت تا زمانی که آل کثیر بر تریم مسلط شدند و او به شهر خود یعنی الغرف بازگشت و در الغرف تدریس خود را تا دو سال که آنجا بود ادامه داد. سگس به تریم بازگشت و درسهایی را که قبلاً در خانه و مسجد باعلوی انجام می داد ، تکرار کرد و تا زمان پیری و نابینایی تدریس را ادامه داد. در زمان ناتوانی تدریس را ترک کرد و هر روز بعد از ظهر یک درس را برای نزدیک غروب در حیاط خود ترتیب داد. و بعد از طلوع آفتاب تا صبح چهارشنبه هر هفته درس عمومی دیگری را برای همه در مسجد جامع تریم ترتیب داد. در این درس ، او تمایل زیادی به موعظه و راهنمایی داشت ، زیرا اکثر مردم و افراد قدرتمند و دارای نفوذ از سلاطین و سربازان آنها حضور داشتند.

اساتید

بسیاری از شیوخ و معلمانی که آنها را دریافت کردند ، آنها را گرفتند و فارغ التحصیل کردند ، می فهمند که علاقه او به علم علاقه زیادی به تماس با افراد علم و اعتبار دارد ، و اگر در جستجوی کشوری از دانشمندان و مردم تحقیق کنید. از دانش ، Vihsal آنها ، و به نقل از دانش خود ، برخی:

محمد بن عبدالله باغیب

ابوبکر بن محمد باغیب

علوی بن محمد ، مشهور

عبدالرحمان بن علوی ، صاحب الباتیحه

حامد بن عمر المنفر

عبدالرحمان بن حامد المنفر

علوی بن احمد الحداد

عبدالله بن ابی بکر کمک کرد

عبدالرحمان بن عبدالله بافرج

عبدالله بن علی بن شهاب الدین

احمد بن محمد الحباشی

ابوبکر بن عبدالله بن حسن

علی بن محمد بهسین

عمر بن محمد مولا خيلا

ابوبکر بن عبدالله الهندوان

عبدالله بن حسین بلفقیه

حسین بن عبدالله ، شتر شب

طاهر بن حسین بن طاهر

عبدالله بن حسین بن طاهر

عمر بن ثقف السقاف

ثقف بن محمد الجفری

عبدالقادر بن محمد الحباشی

محمد بن احمد بن جعفر الحباشی

هاشم بن علی بن جعفر الحباشی

حسن بن صالح البحر

احمد بن عمر بن سومایت

محمد بن جعفر العطاس

سلیمان بن محمد الاحدال

عبدالرحمان بن سلیمان الاهدال

عبدالله بن محمد بن اسماعیل ، شاهزاده

محمد بن علی الشوقانی

علوی بن عبدالله مدهر

علی بن محمد البیطی

علوی بن حسن مدهر

شاگردان

او شاگردان زیادی دارد ، به ویژه هنگامی که مسافر است ، و هر زمان که وارد کشوری می شود ، چه در خانه باشد و چه در خارج از کشور ، مردم به وی مراجعه می کنند ، به ویژه شاگردان دانش ، که در میان آنها ذکر می شود:

پسرش ، عبدالرحمان ثقف بن احمد جنید

عبدالرحمان بن محمد مشهور

ایداروس بن علوی ایداروس

عمر بن حسن الحداد

عبدالله بن احمد بلفقیه

حامد بن عمر بافرج

علی بن عیدروس بن شهاب الدین

محمد بن شیخ بهسان

حسین بن احمد العیداروس

عبید بن سالم بن عمیر بسلیم

علی بن عبدالرحمان بن سهل

علوی بن عبدالرحمان ، مشهور

احمد بن محمد الکاف

احمد بن عبدالله باکری خطیب

فضل بن عبدالرحمن بهترین است

عبدالرحمان بن احمد بست

عبدالله بن مصلح خراسانی

علی بن سالم بن شیخ ابی بکر بن سالم

رضوان بن احمد بهترین

علوی بن علی الهندوان

عقیل بن عبدالله بن یحیی

عبدالقادر بن احمد بن طاهر

هادی بن حسن السقاف

علوی بن عبدالرحمن السقاف

محمد بن حسین الحباشی

عیدروس بن عمر الحباشی

عبدالله بن طه الحداد

ایداروس بن حسین ایداروس

عمر بن محمد بن سومیت

سالم بن عبدالله بن سمیر

محمد عبدون بشرحیل

صالح بن عبدالله العطاس

ابوبکر بن عبدالله العطاس

احمد بن محمد المحضر

محمد بن عبدالله باسودان

حسین بن احمد البر

نقش سیاسی

در قرن سیزدهم هجری قمری ، حضرموت هرج و مرج قبیله ای را تجربه کرد ، در نتیجه عدم وجود حکومت سازمان یافته ای که بر کل دره حضرموت حاکم بود.در واقع ، هر روستایی توسط قبیله ای از قبایل مسلح اداره می شد. علاوه بر این ، این قبایل به طور کلی درگیر جنگ ها و حملات هستند ، بنابراین هر قبیله به امید از بین بردن آنها به همسایگان خود حمله می کند. دره حضرموت به میدان درگیری های قبیله ای تبدیل شد ، جایی که بی عدالتی و فساد در آن گسترش یافت ، امنیت مختل شد و حملات به مردم و پول افزایش یافت. ساکنان دره و افراد برجسته آن به رهبری روحانیون علوی و دیگران از این هرج و مرج خشمگین بودند. آنها تلاش می کردند و تلاش های زیادی برای اصلاح وضعیت دره تا برقراری امنیت انجام می دادند و معتقد بودند که این وضعیت اصلاح نخواهد شد ، مگر با ایجاد یک دولت متحد قوی که شامل تمام دره حضرموت می شود.

هنگامی که سید طاهر بن حسین بن طاهر رنسانس معروف خود را آغاز کرد و خواستار اسلحه شد و افراد مشهور حضرموت در سال 1220 هجری قمری با وی بیعت کردند ، احمد جنید از اولین کسانی بود که با وی بیعت کرد و به او کمک بزرگی کرد. بودجه ، مانند دیگر برادرانش از حضرمیس . و آنها قصد ایجاد یک دولت اسلامی زیر سایه قوانین اسلامی را داشتند . اما تلاشهای آنها به نتیجه نرسید و این رنسانس شکست خورد ، بلکه آنها در معرض آسیبهای شدیدی از جمله کشتار ، زندان ، غارت و ارعاب قرار گرفتند. احمد الجنید چندین بار زندانی شد ، پول او غارت شد و عمویش سالم بن ابی بکر ایدید کشته شد و برخی از گروه او مجبور شدند از حضرموت مهاجرت کنند تا در فتنه و حملات قبایل مسلح ادامه دهند.

از زمان انقلاب بزرگ 1265 برابر حاکمان از تاریم و بد و حومه آن، احمد جنید در خط مقدم از اپراتورها، و به طور فعال در آن شرکت، از آن بود پایان از پیروزی و کهیر حکومت اصلاح سیاستمدار عبدالله بن عواد خوب یافی ، سلطان غالب بن محسن الکاتیری . و هنگامی که سلطان غالب فرمانروایی طارم را به دست گرفت و موضوع برای او حل شد ، حضرامی ها دور او جمع شدند ، با او برخاستند و دست او را در همه امور گرفتند. احمد الجنید به او کمک کرد و از او حمایت کرد و او از برادران خود از غنی نشین حضرمی خواست تا با پول و چیزهای دیگر به سلطان غالب دست یاری دهند. برادرش عمر الجنید از سنگاپور اولین کسی بود که به او کمک کرد ، بنابراین او با تعدادی برده و مملوک ، مقدار زیادی پول و مقدار زیادی سلاح به او کمک کرد. سلطان غالب به احمد الجنید رفت و آمد کرد و مایل بود در جلسات و درسهای او شرکت کند.

ثروت و دارایی

او یکی از افراد دارای ثروت وسیع بود و بیشتر ثروتش از حضرموت جمع آوری شد . برادرش عمر سالانه پانصد فرانک از سنگاپور و برادرش عبدالله سالانه صد فرانک از صنعا برای او می فرستاد . و بیشتر به کشاورزی تکیه می کرد ، بنابراین یک کشاورز مشهور بود و در بیشتر حضرموت مزارع داشت که از شرق به سوم و الخون و در جنوب به بیت مسلما می رسید. او تا زمان پیری کشاورزی را رها نکرد و بیشتر کشت او نخل بود.

سوء استفاده این بنا دارای آثار معماری زیادی است ، زیرا او عاشق بناهای سلفی و احیای آنچه از آنها ناپدید شده بود بود. Vhhma بسیاری از بهره برداری های پیشرفت ، از Zwayahm و مساجد ، Fmma مساجد قدیمی: مسجد السقاف ، مسجد آیداروس ، و مسجد شیخ بن عبدالرحمان ایدید ، مسجد سایبا ، مسجد دهمانه ، مسجدی در روستای الکوز ، و مسجد عبدالرحمن السقاف روستای سوم.

از جمله دیگر شاهکارهای زندگی او: زاویه فضل در مقاصر ، زاویه سعد بن علی مدحج واقع در مسجد سرجیس ، و سقیفت الفقیه مقدم با خاک زنبول. او فونداسیون اطراف خاک را تعمیر کرد. به دلیل علاقه شدید به آثار باستانی ، تا زمانی که صاحب خانه های باستانی زیادی نشد ، سخت کار کرد. از جمله بیت الفقیه مقدم ، و خانه امام ثقف ، و نقل شده است که وی مالک حدود پانزده خانه از پیشینیان بوده است.

کتابها

با توجه به آنچه از سه کتاب وی مشخص است ، آنها عبارتند از:

«الدر المظهر ، توضیح شعر مدهر» "قرارداد منحصر به فرد دوران کودکی را توضیح داد" "پماد بیماران در تنظیم دیدار طرب طارم"

وفات

وی پنجشنبه شب ، عصر عید فطر ، سال 1275 هجری قمری درگذشت و صبح آن روز در خاک معروف زنبول ، در میان پدران و بستگانش به خاک سپرده شد .

منبع

الجنید ، عبدالقادر بن عبدالرحمان (1414 ق). اسجاد در انتشار فضائل برخی از اعضای خانواده جنیدی (PDF) قرارداد می بندد . سنگاپور: Kyodo Press، Ltd.

پانویس