احمد بن محمد المحضار

از ویکی‌وحدت
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۰۴ توسط Negahban (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «احمد بن محمد المحضر (۱۲۱۷ - ۱۳۰۴ ق) امام، شاعر و شیخ حضرمی مذهب بود. او دعوت مح...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

احمد بن محمد المحضر (۱۲۱۷ - ۱۳۰۴ ق) امام، شاعر و شیخ حضرمی مذهب بود. او دعوت محمدی را منتشر کرد و در زمینه های تبلیغ و ارشاد فعال بود. او همچنین در حضرموت رهبری اجتماعی گسترده ای داشت و با همه طبقات جامعه تماس گرفت و با تلاش برای اصلاح، در صدد حل بحران ها و آشتی دادن منازعین بود تا اینکه نفوذ و شهرت عمومی به دست آورد.


فهرست 1 درصد از 2 تولد و تربیت او 3 کهنسال 4 شاگردانش 5 مو 6 نوشته های او 7 مرگ او 8 بازبینی کننده 8.1 استناد نسبت احمد بن محمد بن علوی بن محمد بن طالب بن علی بن جعفر بن ابی بکر بن عمر آل - محضر بن شیخ ابی بکر بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن السقاف بن محمد مولا الدویلة بن علی بن علوی. آل - Ghayyir بن آل - فقیه آل مقدم محمد بن علی بن محمد، صاحب Mirbat بن علی، کالی Qism بن علویابن محمد ابن علوی ابن عبید الله بن احمد آل -Muhajir ابن عیسی ابن محمد AL -Naqib ابن علی - العریضی بن جعفر الصادق بن محمد - باقر ابن علی زین AL - العابدین بن AL - حسین AL-سبط ابن امام علی ابن ابی طالب ، و امام علی، همسر فاطمه، دختر محمد، درود بر او .

وی سی و چهارمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.

تولد و تربیت وی در سال 1217 هجری قمری در شهر الرشید بیدوان به دنیا آمد و مادرش عایشه بنت محمد بذره است. قرآن را در هفت سالگی در معمله الرشید حفظ کرد و علوم مقدماتی را در آنجا آموخت. سپس برای حج به کشور حجاز رفت و مکرراً به حرمین شریفین مشرف شد و سالها به مکه نزدیک بود. در حال و هوای سال 1260 هجری قمری در قصبه القویره سکنی گزید و چون امام و وعاظ بود به معلمی و شیخ نشینی پرداخت .

پیری دریافتی از تعدادی از علما و شیوخ حضرموت و حجاز از جمله:

صالح بن عبدالله العطاس عمر بن ابی بکر الحداد عبدالله بن عیدروس البر علی بن جعفر العطاس عطسه هدون بن هود سعید بن محمد بایشن عبدالله بن احمد باسودان احمد بن عمر بن سمیت محمد بن احمد الحبشی حسن بن صالح البحر علی بن عمر السقاف عبدالله بن حسین بن طاهر عبدالله بن علی بن شهاب الدین عبدالله بن حسین بلفقیه احمد بن علی الجنید عمر بن عبدالکریم العطار محمد صالح الریس احمد بن محمد الساوی عبدالرحمن بن محمد الکزبری عبدالرحمن بن سلیمان الاحدال شاگردان او شاگردان علم زیادی در دست او بودند و خرجشان کرد و خانه ای برایشان اختصاص داد.

پسرش محمد بن احمد المحضر پسرش مصطفی بن احمد المحضر طاهر بن عمر الحداد حسین بن محمد البر سالم بن ابی بکر العطاس احمد بن حسن العطاس محمد بن صالح العطاس احمد بن محمد العطاس محمد بن طاهر الحداد طاهر بن عبدالله بن سمیت عبدالله بن محمد الحبشی عبدالاله بن حسن البحر عیدروس بن عمر الحبشی احمد بن عبدالرحمن السقاف عبیدالله بن محسن السقاف ابوبکر بن عبدالرحمن بن شهاب الدین علی بن محمد الحبشی حامد بن عمر السقاف علی بن سالم بن شیخ ابی بکر بن سالم سالم بن احمد المحضر مو او در آیه منظوم تشکیل شده است، و ستایش حضرت به حساب برای بخش بزرگی از شعر او، به عنوان او در ستایش از تشکیل خانواده از خانه ، و او تا به یک طولانی در ستایش از خانم خدیجه . زبان او با برخی از گویش های محلی آمیخته شد و از میراث شعر مذهبی بهره برد. قرائت برخی از اشعار او شامل اقوالی از شعر پیش از اسلام بود . اهداف او اندک است و تصاویر او میراثی به جا نمانده است. او کتاب شعر خطی دارد که در کتابخانه الاحقاف طارم محفوظ است و از اشعار او می توان به:

از مدیحه خدیجه در نگاه شما، زنان چگونه برمی خیزند؟ ای خدیج از دخترش زهرا چه کسی در کمال و فضل با تو برابر است؟ تو خورشید در جهان ما و نور هستی شما با اهل مکه رابطه دارید و الصفا که مهدکودک در آن آواز می خواند و زندگی از آن نور ساطع می کند بر فراز اهل الحجون طلوع آفتاب چه کسی در زنان مانند خدیجه است؟ حوا و مریم باکره کجاست؟ به یاد مادر باکره ببالید بدون حضور طوفان، من هنوز الحجون را به یاد دارم و امیدوارم به خدا قسم نا امید نشو برگرفته از شعر: ای نهایت امید وقتی بر سر قبر محمد ایستادم من او را آه بالاترین امید من صدا کردم دارم میرم میام دارم میام بر گناهانم سنگینی می کنم من اشتباه و گیج هستم و روشم به سمت بالا آمدم وقتی نوادگان قبرش را دیدم آنها تصمیم گرفته اند پیاده روی کنند و سفر کنند، اشتیاق من به او و پسرانم بیشتر شد و من با کشیدن دم از آنها بیرون آمدم کتاب های او و اما کتابهای او عبارتند از:

"پیام به مناسبت میلاد پیامبر" «رساله ای در کرامات مادر مؤمنان خدیجه بنت خویلد» رساله ای در فضائل شیخ یوسف بن احمد بناجا "پیام حاوی یک گروه دعا" «مقامات در وصف جهان» مرگ او او در درگذشت آل Quwaira در شب پنج شنبه، هفتم ماه صفر 1304 هجری قمری، و در قبر او، که او خودش سی سال قبل از مرگ او حفر، در کنار خانه اش و خود به مسجد به خاک سپرده شد.

منابع بکاثیر، عبدالله بن محمد (1405ق). دلتنگی شدید به خانه آقایان بالادست . صفحه 59. السقاف، طه بن حسن (1426ق). فیاض البحر المالی از فضایل و اخبار و کرامت استاد عزیزمان علی (PDF) (چاپ اول). صفحه 127.