سمنون بن حمزة
أبو الحسن سمنون بن حمزة الخواص او یکی از علما و بزرگان تصوف اهل سنت در قرن سوم هجری بود[۱] او به "سمنون المحبّ" ملقب شده بود زیرا غزلیاتی در رثای عشق الهی می سرود. لکن او خودش را "سمنون الكذاب" می خواند زیرا می گفت من حظ و بهره ای جز تو(خداوند تبارک و تعالی)ندارم پس هرچه میخواهی مرا امتحان کن. پس بیمار شد و با این حال در مکتب خانه ها می رفت و به بچه ها می گفت:«ادعوا لعمكم الكذّاب». او اصالتش از بصره بود ولی در بغداد زندگی می کرد و تحت تاثیر و تربیت السري السقطي ، أبا أحمد القلانسي و محمد بن علي القصاب بود. گویند در شبانه روز پانصد رکعت نماز می خواند. وی در سال 298 هجری قمری در بغداد وفات یافت و در مقبره الشونيزية به خاک سپرده شد[۲].