ابراهیم لقانی

نام	إبراهیم بن إبراهیم بن حسن بن علی بن عبدالقدوس بن الولی
نام‎های دیگر	محمد بن هارون اللقّانی المالکی المصری،برهان الدین
درگذشت	1041ق

إبراهیم اللقانی إبراهیم بن إبراهیم بن حسن بن علی بن عبدالقدوس بن الولی مشهور به محمد بن هارون اللقّانی المالکی المصری. لقبش برهان الدین و کنیه اش أبو الأمداد و أبو إسحاق بود. قبیله او که از تباری اصیل بود. نسب لقانی به روستای لقانه از روستاهای مصر بر می گردد. او دارای جایگاه بلندی از جهت علمی و تربیتی در میان مصریان است تا به آنجا که او در حال حاضر یک خیابان بزرگ به نام خود در محله های معتبر قاهره مصر جدید با نام خیابان ابراهیم پاشا اللقانی، نزدیک کاخ ریاست جمهوری دارد. یکی از برجسته ترین نوادگان او در دوره معاصر پروفسور دکتر اسماعیل احمد اللقانی بود. او پزشک داخلی و کبد در سالمندان و مؤسس گروه طب سالمندی و سالمندان دانشکده پزشکی دانشگاه اسکندریه - دانشگاه فواد اول سابق -است.

اساتید

برجسته ترین آنها عبارتند از: صدرالدین المناوی، عبدالکریم البرمونی، سالم السنهوری که بیشترین بهره را از او گرفت و یحیی القرافی. در زمینه تربیت و سلوک نیز از ابوالعباس شرنوبی بهره برد. پس از ارتباط طولانی با علوم شرعی و معاشرت با علما، مردم او را از علما و ائمه اسلام شناخته و به دلیل قدرت علمی فراوان وی در علوم شرعی از او یاد کرده تا آنجا که مرجع علما در حل مسائل علمی و فتاوا شد. شاید نوشته های ایشان که در ذیل به آن اشاره می شود برای ارائه تصویری از علومی که او به آن ها تسلط کامل داشتند کافی باشد.

جایگاه علمی و تربیتی او، مظاهر قدرت عزم، عزت نفس و عظمت شخصیتی را در سلوک و زندگی او بیان می کند که او را رقیب دولتمردان در رهبری مردم کرده و آنان را ملزم به پذیرش این امر نموده است. مداخله او در حل نارضایتی مردم و برآوردن مصالح آنان از مهمترین فعالیت های او بود. بزرگترین دغدغه او صرف وقتش برای مطالعه و بهره مندی از آن بود.

شاگردان

شاگردان لقانی به تعداد فراوانی رسیدند. از شاگردان او کسانی هستند که رهبری علمی را از او به ارث برده اند و از مشهورترین آنها می توان به:

فرزندش ابومحمد عبدالسلام لقانی: امام، محقق، استاد، حدیث، اصولی، متکلم. شیخ مالکیه در زمان خود. (1078 ق / 1668 م). ابوعبدالله محمد خرشی: فقیه، عالم. شیخ المالکیه در زمان خود. (د 1101 ق / 1690 م) (2). ابومحمد عبدالباقی زرقانی: فقیه، امام، عالم، محقق، مرجع مالکی. (1099 ق / 1688 م) (3). ابواسحق ابراهیم شبرخیتی: فقیه، امام، محقق، الگو، عالم، کارگر. (د 1106 ق / 1695 م) (1). و بسیارى دیگر تا آنجا که: هیچ یک از علماى عصرش نبود مگر شاگرد او بودند. کسانی که نام بردیم کتابهایی دارند که نشان دهنده مقام عالی علمی آنها و همچنین جایگاه لقانی است که استاد ایشان بوده می باشد.

آثار

کتب امام لقانی در موضوعات فقه، فتوا، حدیث، عقاید و لغت بوده. در زیر به آنها اشاره می شود:

فقه

حاشیة على مختصر خلیل. منار أصول الفتوى وقواعد الإفتاء بالأقوى. نصیحة الإخوان باجتناب الدخان.

اصول فقه

البدور اللوامع من خدور جمع الجوامع. وهو حاشیة على جمع الجوامع که ناقص است.

حدیث

قضاء الوطر من نزهة النظر فی توضیح نخبة الفکر فی مصطلح أهل الأثر، از حافظ ابن حجر (در اصطلاحات حدیثی). إجمال الوسائل وبهجة المحافل بالتعریف برواة الشمائل. تحفة درّیة على البهلول بأسانید جوامع أحادیث الرسول.

لغت

خلاصة التعریف بدقائق التصریف که ناقص است. توضیح ألفاظ الأجرومیة.

تراجم

نثر المآثر فیمن أدرکتهم من علماء القرن العاشر که ناقص است.

عقاید

تعلیق الفوائد على شرح العقائد للسعد التفتزانی که ناقص است. الأقوال الجلیلة على الوسیلة. جوهرة التوحید (نظم). که دارای شروح سه گانه است.

درگذشت

در سال 1041 ق مطابق با 1632 م برای ادای حج سفر کرد و پس از بازگشت بدرود حیات گفت، پس در نزدیکی شهر «أیلة» در راه رُکب مصر درگذشت و در محل وفاتش به خاک سپرده شد.