عبدالسلام بن مشیش
| نام | عبدالسلام بن مشیش العالمی |
|---|---|
| نامهای دیگر | عبد السلام بن مشیش |
| درگذشت | 626ق |
عبدالسلام بن مشیش العالمی (۵۵۹ق - ۶۲۶ ق / ۱۱۶۳ - ۱۲۲۸ م) عالم صوفی بود که در زمان خلافت موحدین می زیست. او در بنی عروس در نزدیکی طنجه به دنیا آمد. سپس به جبل العلم نزدیک العرائش نقل مکان کرد و در آنجا وفات یافت و آرامگاهش در آنجاست. ابوالحسن شاذلی، مؤسس فرقه شاذلی عبد السلام از اساتید بزرگ او در تصوف به شمار می رود.
نسب
او عبد السلام بن سليمان بن أبي بكر بن علي بن بو حرمة بن عيسى بن سلام العروس بن أحمد مزوار بن علي حيدرة بن محمد بن إدريس الثاني بن إدريس الأول بن عبدالله الكامل بن الحسن المثنى بن الحسن السبط بن علي بن أبي طالب الهاشمي القرشي.
زندگی
او در بنی عروس در نزدیکی العرائش در ۷۱ کیلومتری به دنیا آمد.او در مکتبخانه سواد خواندن و نوشتن آموخت، پس قرآن کریم را حفظ کرد و در آن زمان سن او از دوازده سال نگذشته بود، سپس به طلب علم پرداخت و مانند بقیه اهالی منطقه به زراعت زمین می پرداخت و در اداره امرار معاش به دیگران وابسته نبود. با دختر عموی خود یونس ازدواج کرد و از او صاحب چهار پسر شد: محمد، احمد ركيبات ، علی، عبدالصمد و یک دختر به نام فاطمه.
اساتید
از شیوخ او در تحصیلات علمی اش می توان به احمد ملقب به (أقطران) که در روستای ابرج نزدیک باب تازه مدفون است و نیز عبدالرحمن بن حسن عطار معروف به الزیات اشاره کرد.
آثار علمی
او بسیار رازدار بود و یکی از دعاهایش این بود: «خدایا از تو می خواهم که کاستی های خلق را به من بفهمانی تا پناهم فقط به تو باشد.» از جمله کارهای علمی او که به واسطه شاگردش ابوالحسن شاذلی به ما رسیده دسته ای از روایات است از جمله:
شيخ ابوالحسن گفت: استادم مرا سفارش كرد و گفت: نرو جز در جايي كه اميد ثواب الهي داری، جز در جايي ننشين كه از نافرماني خدا در امان هستي فقط با کسانی که در راه اطاعت خدا هستند همراهی کن.
وی خطاب به شاگردش ابوالحسن گفت: به تطهیر از شبهات متعهد باشید که هر چه بیشتر این تعهد رخ دهد پاکتر می شوید. و از پلیدیهای دنیا تمایل به شهوت است پس هرگاه به شهوات متمایل شدی، با توبه آن رااصلاح خواهی کردو خدا را با تقوا و امانت همراهی کنید.
وفات
او به ارشاد ابن ابی التواجن الکتامی که ادعای نبوت داشت و بر برخی از مردم زمان خود نیز تأثیر گذاشته بود، پرداخت. او و پیروانش را با دلیل ، منطق و شواهد دینی در گفتار و عمل به انحراف آگاه ساخت.علی رغم این تبیین علمی و عملی کتامی و پیروانش علیه او شروع به توطئه کردند و برای او کمین کرده تا اینکه برای وضو گرفتن و آماده شدن برای نماز صبح از خلوت بیرون آمد، پس او را در سال 622 هجری قمری به قتل رساندند[۱].