شیخ صفی‌الدین اردبیلی
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در
| نام | شیخ صفی‌الدین اردبیلی |
|---|---|
| نام کامل | صفی‌الدین ابوالفتح اسحاق اردبیلی |
| القاب | برهان الاصفیاء • قطب‌الاقطاب • شیخ‌العارفین |
| زادهٔ | ۶۵۰ |
| نام پدر | امین‌الدین جبرئیل |
| نسب | از نسل امام موسی کاظم(ع) |
| زادگاه | اردبیل • روستای کلخوران |
| استاد | شیخ زاهد گیلانی |
| فعالیت | مؤسس طریقت صوفیانه «صفوی» |
| خویشاوند | نیای شاه اسماعیل اول |
| تاریخ وفات | دوشنبه ۱۲ محرم ۷۳۵ق |
| محل دفن | اردبیل • بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی |
شیخ صفی الدین اردبـیلی جدّ بزرگ پادشاهان صفوی، یکی از مشایخ صوفیه در زمان ایلخانان مغول بود. نیز هشتمین نسل از تبار فیروزشاه زرین‌کلاه بود. که در منطقه مغان مقیم شده بود. صفی‌الدین اشعاری به زبان آذری در کتاب صفوةالصفا و سلسلةالنسب سروده‌است. او پایه‌گذار خانقاه صفوی در اردبیل بود که با گذشت زمان پیروان بسیاری به دست آورد.
زندگی‌نامه
صفی‌الدین فرزند مردی زارع بود و در سال ۶۵۰ق در روستای کلخوران، واقع در شمال‌غربی اردبیل، زاده شد. به‌جز مدتی که به فارس و گیلان سفر کرد، تا پایان عمر در همان روستا ساکن بود. شیخ صفی در کودکی توجه خاصی به امور مذهبی نشان می‌داد. در جوانی قرآن را حفظ کرد و ضمن تحصیل علوم مقدماتی به زهد و ریاضت پرداخت. گاهی در مزار شیخ فرج اردبیلی و گاهی در مرقد شیخ ابوسعید اردبیلی به عبادت مشغول می‌شد
شیخ صفی در پایان زندگی به حج رفت و پیش از رفتن، پسرش، صدرالدین، را به جای خود گماشت. وی در بازگشت از این سفر بیمار شد و پس از دوازده روز بیماری، در صبح روز دوشنبه ۱۲ محرم ۷۳۵ق در ۸۵ سالگی، در اردبیل، زندگی را بدرود گفت. فرزندان او، به‌ویژه پادشاهان صفوی، بر سر قبر او بنای بسیار باشکوهی ساختند که اکنون به بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی معروف است و از بناهای باشکوه تاریخی ایران به‌شمار می‌رود.