روحانیه
روحانیه از جمله فرق اسلامی است که خود دارای چند صنف می باشد.
وجه تسمیه
این فرقه را از آن جهت روحانیه می نامند که که آن ها به ملکوت آسمان ها نظر دارند و به توسط همان ملکوت بالعیان بهشت را می بینند و از نعمات آن بهره مند میشوند. به این فرقه فکریه نیز میگویند، زیرا که فکر را هدف عبادات خود میدانند و در فکر و اندیشه شان با خداوند سخن میگویند و با او مصافحه میکنند. [۱]
اعتقادات
برخی از روحانیه معتقدند که دوستی خداوند بر دل آن ها غلبه کرده و گناه سرقت و زنا و نیز شرب خمر از آنان برداشته شده است زیرا هر چیزی را که بردارند همه مال خداوند است و تصرف در اموال دوست بدون اجازه او حلال است.
ریاضت
برخی از روحانیه خود را در زندگی دنیایی دچار رنج و دشواری افکندند و غذاهای ناسازگار می خوردند و نیز خوراک های تلخ و بدبو را در عالم تصور و خیال شان عسل و انگبین می انگاشتند. با این حال برخی از ایشان پس از آن که مدتى به دنیاپرستى گرائیدند، دنیا را ترک کرده و طعام هاى لذیذ و شراب هاى گوارا و لباس هاى نرم و عطریات خوش بو را فرو گذاردند و دل هاى خود را به ترک آن مشغول کردند. و برخی دیگر معتقدند که زهد در دنیا حرام است، اما طعام هاى نیکو و عیش و نوش حلال است و اغنیا و توانگران در نزد خدا بیش از فقرا ارج و منزلت دارند. [۲] [۳]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 205
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، چاپ دوم، ص 205 با ویرایش و اصلاح عبارات
- ↑ ملطی ابو الحسین محمد بن احمد، التنبیه و الرد على اهل الاهواء و البدع، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثرى، قاهره سال 1949 میلادی، ص 92- 93.