احمد بن عباس نجاشی صیرفی
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۹:۰۲، ۲ نوامبر ۲۰۲۲؛
| نام | احمد بن عباس نجاشی صیرفی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | ؟؟؟ |
| زاده | ابتدا زمان تولد و سپس مکان |
| درگذشت | ابتدا زمان وفات و سپس مکان |
| استادان | ؟؟؟ |
| شاگردان | ؟؟؟ |
| آثار | ؟؟؟ |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
| فعالیت‌ها | ؟؟؟ |
احمد بن عباس نجاشي صيرفي، (حدود 294 – حدود 375ق) ابويعقوب. معروف به «ابن طيالسي». محدث شيعي. وي تقريباً در اواخر سده سوم و احتمالاً در كوفه به دنيا آمد و در نيمه دوم سده چهارم(پيش از 385ق) در بغداد وفات يافته است. نسب او به «ابو سمال سمعان بن هبيره» ميرسد كه خانداني بزرگ در كوفه و از ديرباز معروف به تشيع بودند. وي در بغداد سكونت داشت و منزل او در محله «درب البقر» قرار داشت و چنانكه مامقاني گفته، از لقب «صيرفي» بر ميآيد كه به كار صرافي دراهم اشتغال داشته است. شهرت او به «ابن طيالسي» شايد از آن جهت است كه «طيلسان» واژهاي عجمي و برگردانيده «تالشان» است و براي اينكه وي را در مقام تحقير و سرزنش، از اصالت عربي دور سازند با اين اسم از او ياد ميكردهاند. اين احتمال نيز وجود دارد كه وي در تجارت نوعي پارچه به نام «طيلسان» دست داشته است كه اين احتمال با شغل صرافي او بيشتر تناسب دارد. فرزند او «علي بن احمد بن عباس»(م.ح415ق) از شاگردان شيخ صدوق بوده است و نوه او «احمد بن علي بن احمد بن عباس» معروف به «ابوالعباس نجاشي»(م450ق) از پيشوايان اماميه و صاحب كتاب رجال است. وي در بغداد از جمله اساتيدي بود كه ديگران براي استماع حديث نزد او جلوس مينمودند. «تلعكبري»(م385ق) در 335هجري از او حديث شنيده و اجازه نقل احاديثش را از وي دريافت كرده است. اين گزارش حاكي از آن است كه وي در ايام ميانسالي به اين درجه از علم رسيده بود. چنانكه اجازه تلعكبري از او نيز ميتواند دليل بر صحت اخبار و احاديث او بوده باشد. وي از جمله كساني است كه متن كامل دعاهاي «صحيفه سجاديه» را روايت كرده است. در منابع رجالي گزارش دقيقي در باره اساتيد و شاگردان او ذكر نشده است. به گفته مامقاني از شاگردان او جز تلعكبري، ميتوان «ابراهيم بن هاشم»(م.ح275ق) را نام برد. همچنين در همين منبع «هشام بن حكم» از استادان او معرفي شده است. نوه او نجاشي نيز به دليل اينكه وي داراي اثر تأليفي نبوده است، شرححال او را در رجال خود نياورده است.