نتایج جستجو

و راویان وی می‏‌توان «شیخ صدوق»، «ابن عیاش جوهری، «ابن نوح سیرافی»، «ابن غضائری»، «شیخ مفید»، «محمدبن شاذان قمی»و «ابن عبدون» را نام برد. وفات او در سال

است. در باره وثاقت او گزارش‏‌های متناقضی دیده می‌‏شود. نجاشی درباره او می‌‏گوید: «فردی ضعیف‏‌الروایه است و از افراد ناشناخته نقل حدیث می‏‌کند». ابن غضائری

را درک نکرده است، زیرا در منابع معتبر در باره برادرش «محمد» تصریح شده که از رجال دوره غیبت بوده است، اما در باره او چنین مطلبی گفته نشده است. بنابراین وفات

وی فرزند فقیه و محدث مشهور «احمد بن ادریس قمی» و استاد شیخ صدوق است و در باره وفات او این اندازه روشن است که بعد از پدرش و قبل از شیخ صدوق وفات یافته است،

تحقیق موسسه النشر الاسلامی، ص12؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص82؛ عمده الطالب، ابن عنبه، ص310؛ الفوائد الرجالیه، ج3صص96 و97؛ المجدی فی انساب الطالبیین، ص155

عبدالسلام؛ محمدبن سماعه؛ محمدبن عطیه؛ معاویه بن وهب؛ هیثم بن حفص؛ ابن ابی قره؛ ابن ابی لیلا؛ ابن رباط؛ ابوعیینه؛ ابی بصیر؛ ابی زیاد الهندی؛ ابی الهیثم؛ ابی ایوب

شاگرد او «ابن خالویه نحوی ابوعبدالله حسین بن محمد بن احمد» است که دیوان اشعار او را جمع ‏آوری نموده است، اما با این حال گفته می‌شود که خود ابن خالویه در

سمعانی، ج3ص482 ذیل شیبانی؛ تاریخ ابن اثیر، وقایع سال 312 و 326ق؛ جامع الرواه، ج1ص163؛ خلاصه الاقوال، ص92 شماره 21؛ رجال ابن داود، ص66 شماره 337؛ رجال نجاشی،

۱۹۶) (نک‍ : ابن ندیم، ۶۷؛ ابن انباری، ۱۷۵؛ ابن جوزی، ۶/ ۲۶۱؛ یاقوت، همانجا) (ابوطیب، همانجا؛ زبیدی، ۱۸۴؛ ابن‌خلكان، ۴/ ۳۲۸) (ابوطیب، همانجا) (ابن ندیم، همانجا؛

الفهرست هم ابن محبوب را ثقه و مورد اعتماد دانسته است اما در اختیار معرفه الرجال در مورد وی نقل شده که قال نصر بن الصبّاح: ابن محبوب، لم یکن یروی عن ابن فضال،

جعفر بن عبدالله بن جعفر بن حسین بن مالک بن جامع قمی حمیری، محدث شیعی. در باره تاریخ تولد و وفات او گزارشی نرسیده است. برادرش «محمد» حدود 304هجری وفات یافت

وارد کوفه شد و احتمالاً ازدواج پدرش بعد از این تاریخ اتفاق افتاده است. در باره تاریخ وفات او نیز این اندازه روشن است که وی از معاصران و هم‌بحثان «ابوعمرو

کوفی، محدث شیعی تا اوایل قرن چهارم هجری. کنیه او در منابع ذکر نشده است. در باره تاریخ ولادت و وفات او هر چند اطلاع دقیقی در دست نیست اما سابقه علمی و شناخت

شرح‌حال آنها در هیچ منبعی ذکر نشده و اطلاعات ناچیزی از آنها در اختیار داریم. در باره تاریخ تولد و وفات او خبری در منابع گزارش نشده است. تنها آگاهی ما در این زمینه

است، می‌بایست در اواسط نیمه دوم قرن سوم حدود 275 هجری اتفاق افتاده باشد. در باره وفات او تنها می‌دانیم که وی از معاصران پدر شیخ صدوق یعنی «علی بن بابویه»

محمد بن موسی بن حسن بن فرات، معروف به «ابن حنزابه» و مشهور به «ابن فرات سوم» است. پدرش «فضل بن جعفر» نیز مشهور به «ابن حنزابه» و از وزیران مقتدر عباسی بود

ج6ص288 حدیث6856 تاریخ بغداد، ج7ص230 شماره 3704؛ جامع الرواه، ج1ص154؛ رجال ابن داود، ص64 شماره 318؛ رجال طوسی، ص419 شماره 6055؛ سؤالات حمزه، دارقطنی، ص23؛

کوفه پرورش یافت و نزد استاد خصوصی‌اش عبیدالله بن احمد بن نهیک (که خود شاگرد ابن ابی عمیر بود) بهره‌های فراوان برد. جعفر بن محمد بن ابراهیم علوی موسوی مصری،

نزد پدر و جد مادری‌اش محمد بن حسن عیدید در محیطی نیکو پرورش یافت. اما به یک باره در سال 1361 هجری شمسی در حالی که دو ساله بود پدر و جدش از دنیا رفتند و چون

دیگر؛ الیقین، ابن طاوس، ص457؛ فرج المهموم، ابن طاوس، ص177؛ لسان المیزان، ابن حجر، ج1ص413 شماره 1300؛ معجم البلدان، ج4ص6 ذیل ماده طالقان؛ تاریخ ابن خلدون، ج4ص466؛