احمد بن علی فائدی قزوینی

احمد بن علی فائدی قزوینی
نام کامل	احمد بن علی فائدی قزوینی، ابوعمر
اطلاعات شخصی
روز تولد	اواخر قرن سوم
محل تولد	قزوین
روز درگذشت	345ق.
محل درگذشت	قزوین
دین	اسلام، شیعه
استادان	حسین بن عبیدالله بن سهل سعدی
شاگردان	احمد بن اسماعیل سلیمانی ابوالحسن علی بن حاتم قزوینی
آثار	النوادر الكبیر
فعالیت‌ها	محدث

احمد بن علی فائدی قزوینی، محدث امامی واز چهره‏‌های برجسته قزوین. نجاشی او را مورد اعتماد و از چهره‌‏های اصحاب امامیه معرفی کرده است. از تألیفات او کتاب «النوادر الکبیر» است.

معرفی اجمالی

احمد بن علی فائدی قزوینی، ابوعمر. محدث امامی واز چهره‏‌های برجسته قزوین. درباره نسبت «فائدی» سخن قاطعی نمی‌‏توان گفت. «فائد» یکی از قلعه‏‌های کوهستانی بین کوفه و مکه است اما ارتباط او از قزوین تا به آن‌جا اندکی بعید به نظر می‌‏رسد. این احتمال نیز وجود دارد که لقب مذکور مربوط به پدر او بوده باشد، بنابراین چنان‌که مامقانی گفته منافاتی بین فائدی و قزوینی‏ بودن او نخواهد بود. برخی نیز به جای فائدی، ضبط آن را «قائدی»(با قاف) نوشته‌‏اند.

وی ظاهراً در اواخر قرن سوم در قزوین دیده به جهان گشود و در اواخر نیمه نخست سده چهارم حدود 345هجری در گذشت. ظاهراً محل وفات او قزوین بوده است، زیرا شیخ طوسی وی را از چهره‏‌های برجسته در شهر خودش معرفی کرده است و این مطلب نشان می‏‌دهد که وی در اواخر عمرش به زادگاهش بازگشت و در قزوین محل رجوع علماء و مردم بوده است.

از دوران کودکی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست. احتمالاً دوران کودکی و بخشی از تحصیلات مقدماتی او در زادگاهش به انجام رسید. سپس به کوفه و بغداد آمد و در آنجا تحصیلات خود را تکمیل نمود. نجاشی او را مورد اعتماد و از چهره‌‏های اصحاب امامیه معرفی کرده است. وی نزد «حسین بن عبیدالله بن سهل سعدی» کتاب متعه‏‌اش را فرا گرفته است و سپس آن را برای شاگردش «احمد بن اسماعیل سلیمانی» تدریس نموده است. از دیگر شاگردان او ابوالحسن علی بن حاتم قزوینی است. از تألیفات او کتاب «النوادر الکبیر» است.

استادان

حسین بن عبیدالله بن سهل سعدی تنها استادی است که در منابع اسم ایشان ذکر شده است.

شاگردان

احمد بن اسماعیل سلیمانی و ابوالحسن علی بن حاتم قزوینی از شاگردان وی می‌باشند.

آثار

کتاب النوادر الکبیر از تالیفات او می‌باشد.

منابع

1. ایضاح الاشتباه، ص108 شماره 77؛
2. تنقیح المقال(حجری)، ج1ص72 شماره 427؛
3. رجال طوسی، ص416 شماره 6018؛
4. رجال نجاشی، ص95 شماره 237، وص42 شماره 86؛
5. الفهرست، طوسی، ص75 شماره 89.