یوم النکبة

روز نکبت به روز ۱۵ مه گفته می شود که بر اساس تقویم میلادی روز قبل آن، روز استقلال اسرائيل است. واژه نکبت شعار واحد در پرچم همه ‌جریان‌های اسلامی و آزادی‌خواه شده است و سردمداران رژیم اشغال‌گر تلاش‌های گسترده‌ای انجام دادند تا این واژه را از ادبیات و فرهنگ مسلمانان و به ویژه فلسطینیان، حذف کنند.

آخرین کسی که با امید زدودن این نام از خاطره تاریخی اعراب گام برداشت، شیمون پرز بود که کتاب «خاورمیانه بزرگ» را به امید گنجاندن اسرائیل در خانواده خاورمیانه در سطح جهانی منتشر کرد.

تعریف و اهمیت نام گذاری این نام توسط فلسطینیان

«یوم النکبه» نامی است که یادآور جنایات وحشیانه رژیم صهیونیستی و آوارگی مردم مظلوم فلسطین و اشغال و از بین رفتن حدود 80٪ از اراضی این کشور و تحت سیطره قرار گرفتن آن توسط رژیم اشغال‌گر بوده و در حقیقت نقطه عطفی در تحولات منطقه‌ای و حتی جهانی به شمار می‌رود.

زمان یوم النکبة در تقویم

به طور کلی روز نکبت به روز ۱۵ مه گفته می شود که بر اساس تقویم میلادی روز قبل آن، روز استقلال اسرائيل است. از این رو برخی شهروندان عرب در اسرائیل روز نکبت را همزمان با روز استقلال این رژیم بزرگ می دارند. در حالی که به دلیل تفاوت تقویم های عبری و میلادی، این دو روز تنها هر 19 سال یکبار باهم همزمان می شوند.[8]

قانون ضد روز نکبت در اسرائیل

داوید بن گوریون رئیس مجمع ملی که در آن زمان رئیس آژانس یهود (سوخنوت) بود، منشور استقلال اسرائیل را برای اولین بار قرائت کرد. در ۲۳ مارس ۲۰۱۱ میلادی، پارلمان اسرائیل با ۳۷ رای در مقابل ۲۵ رای[5] قانونی را تصویب نمود که بنا به آن هر سازمان غیردولتی مردم نهاد که روز نکبت را برگزار نماید مشمول کاهش کمک دولتی خواهد شد.[6][7]

«یوم النکبه» روز شوم و بدبختی، روز تجاوز و غارت، روز بی‌خانمان شدن ساکنان سرزمین فلسطین، و به تعبیری، روز پایکوبی اسرائیلی‌ها بر قبر فلسطینیان است. شاید تاریخ به یاد نداشته باشد روزی را که عده‌ای در آن اعلام استقلال حکومت خود را جشن بگیرند و در کنارشان مردمی آن روز را عزای عمومی اعلام کرده باشند. در فصل جاری، هفتاد و دومین سالگرد اشغال فلسطین و اعلام استقلال اسرائیل را پشت سر گذاشتیم و این در حالی است که طی هفت دهه اخیر تحولات مهم و مؤثری، رخ داد که نه تنها خاورمیانه بلکه نظام بین‌المللی را نیز متأثر ساخت. در این تحولات، به ویژه در دهه اخیر، شاهد شکست‌های جبران‌ناپذیر رژیم غاصب صهیونیسم بودیم. عقب‌نشینی این رژیم از جنوب لبنان (سال 2000)، تخلیه نوار غزه (سال 2005)، شکست از حزب‌الله لبنان در جنگ 33 روزه (سال 2006)، پیروزی حماس در انتخابات شورای قانون‌گذاری فلسطین (سال 2006) و شکست رژیم صهیونیستی در حمله به غزه و عدم دست‌یابی به اهداف از پیش تعیین شده و مقاومت صبورانه و سرافرازانه مردم غزه در سال 2008 و 2022 مورد توجه جهانیان بوده است. این تحولات، شعار «حق بازگشت هیچ جای‌گزینی ندارد» را تثبیت کرد، به گونه‌ای که هر فلسطینی آواره، با امید به بازگشت، فعالیت چشم‌گیری را در احیای سرزمین خود و رسوایی متجاوزان ارائه می‌دهد. از یک سو فلسطینی‌های اراضی اشغالی سال 1967، کرانه باختری، نابلس، نوار غره، استان غزه (و شهر غزه)، استان خان یونس، استان رفح و اردوگاه‌های مختلف، و از سوی دیگر سفارتخانه‌های فلسطین و اقلیت‌های فلسطینی مقیم کشور‌های دیگر، از جمله امارات متحده عربی، سوریه، جاکارتای اندونزی، کانادا، شیکاگوی آمریکا، سوئد، ایتالیا، بخارست پایتخت رومانی، کپنهاک پایتخت دانمارک، هلند، اسپانیا، استرالیا، قبرس و ... اقدامات جالب و متنوعی انجام داده‌اند تا بتوانند گوشه‌هایی از جنایات رژیم صهیونیستی را افشا کنند و بر مقاومت و بازگشت فلسطینیان به سرزمینشان اصرار ورزند و به همگان بفهمانند که راهی جز این در پیش نخواهند داشت. از کارهای ستودنی فلسطینیان در این دهه، تأکید بر واژه «یوم النکبه» است؛ واژه‌ای که محافل صهیونیسم را پریشان کرده است. شاید به همین خاطر باشد که واژه «نکبت» شعار واحد در پرچم همه ‌جریان‌های اسلامی و آزادی‌خواه شده است و سردمداران رژیم اشغال‌گر تلاش‌های گسترده‌ای انجام دادند تا این واژه را از ادبیات و فرهنگ مسلمانان و به ویژه فلسطینیان، حذف کنند.

اقدامات اسرائیل در پاک نمودن نام یوم النکبة

آخرین کسی که با امید زدودن این نام از خاطره تاریخی اعراب گام برداشت، شیمون پرز بود که کتاب «خاورمیانه بزرگ» را به امید گنجاندن اسرائیل در خانواده خاورمیانه در سطح جهانی منتشر کرد. زهی خیال باطل و خوابی آشفته، چه این که اگر زمانی اکثر حاکمان عرب که نزدیک به دو دهه را در اتاق‌های مذاکره با طرف‌های صهیونیستی گذرانده‌اند ابا داشتند «اسرائیل» را نحس و ناسازگار بخوانند اما اکنون حتی از رام الله و امّان، نغمه اعتراض به گوش می‌رسد. قطار سازشی که قرار بود پس از آناپولیس با در نوردیدن ایستگاه قاهره و امّان، به ریاض برسد، اکنون در همان پایانه رام الله و اقامتگاه دوستان اصلی اولمرت از حرکت باز ایستاده است. (روزنامه ایران، شماره 3928، تاریخ 24/2/87). اما باید هوشیار بود،‌ زیرا محافل صهیونیستی با ترفند‌های جدید در پشت میز مذاکره می‌نشینند و اینک در صددند که از طریق عادی‌سازی روابط کشورهای اسلامی و همسایگان فلسطین اشغالی با دولت تل‌آویو، ذهن‌ها را از «یوم النبکه»‌ پاک کنند. وزارت آموزش و پرورش رژیم صهیونیستی مقرر کرده است که در مدارس عربی در سرزمین اشغالی، کلمه «یوم النکبه» را از کتاب‌های درسی حذف کنند. . بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی هم در جدیدترین اظهارات خود اعلام کرد: برای ما روزی به نام نکبت وجود خارجی ندارد. وی در مدت وزارت خود تلاش‌های بسیاری برای حذف روز نکبت از تقویم فسلطینیان انجام داد و حتی آن را به صورت یک قانون به پارلمان صهیونیستی ارائه داد. وی در اظهاراتش گفت: روزی به نام یوم النکبه وجود خارجی ندارد و هر کسی که در سالگرد این روز مراسمی بر پا کند دست‌کم تا سه سال زندانی خواهد داشت. خبرگزاری‌ها در تاریخ 3و4 خرداد 1388 گزارش دادند: کمیته وزارتی رژیم صهیونیستی پیش‌نویس قانون ممنوعیت برگزاری مراسم یوم‌النکبه در داخل و خارج سرزمین‌های اشغالی و صدور حکم زندان برای برگزار‌کنندگان آن را امضا کرد. به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا) به نوشته روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارنوت، کمیته حقوقی وزارت رژیم صهیونیستی (روز یکشنبه 3/3/1388) پیش‌نویس قانونی را امضا کرد که بر اساس آن فلسطینی‌ها و اعرابی که اقدام به برگزاری مراسم یوم النکبه (سالروز اشغال فلسطین که رژیم صهیونیستی از آن به عنوان روز استقلال یاد می‌کند) می‌نمایند بازداشت و به دست‌کم سه سال زندان محکوم خواهند شد. بر اساس این پیش‌نویس، برگزاری هرگونه مراسم در این زمینه غیرقانونی اعلام شده است. قرار است این پیش‌نویس برای تصویب به کنیست (پارلمان) رژیم صهیونیستی ارجاع داده شود. اعضای عرب در کنیست رژیم صهیونیستی به شدت با این پیش‌نویس مخالفت کردند. ارائه این قانون از سوی آویگدور لیبرمن وزیر خارجه رژیم صهیونیستی در حالی صورت می‌گیرد که هر ساله در چهاردهم و پانزدهم ماه می فلسطینی‌ها، اعراب و سایر طرفداران فلسطینی خارج از کشور به برگزاری مراسم یوم‌النبکه می‌پردازند. صدها هزار فلسطینی امسال مراسم شصت و یکمین سالروز اشغال فلسطین را در شهرهای مختلف فلسطینی برگزار کردند.

تلاش‌های مذبوحانه رژیم صهیونیستی در مجازات و سخت‌گیری علیه کاربران واژه «یوم النکبه» بی‌ثمر خواهد بود. «یوم النکبه» اصطلاحی ماندنی در ذهن‌ها و تاریخ فلسطین است. نسل سوم و نسل‌های بعدی هم‌چنان از این «واژه» برای نشان دادن مظلومیت مردمان این سرزمین، و اشغال و ددمنشی‌‌های رژیم صهیونیستی استفاده خواهند کرد. کتاب‌های درسی، دائره‌المعارف‌ها و اصطلاح‌نامه‌های ملی و بین‌المللی این واژه را حفظ خواهند کرد.

6. < Elia Zureik (2011). Elia Zureik, David Lyon, Yasmeen Abu-Laban, ed. Surveillance and Control in Israel/Palestine: Population, Territory and Power (Illustrated ed.). Taylor & Francis. p. 17. ISBN 978-0-415-58861-4. 7. 8. .

منبع: مجله اندیشه تقریب