آلبویه
این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۰۹:۴۸، ۹ نوامبر ۲۰۲۱ (ساعت هماهنگ جهانی) (۳ سال پیش) تغییر یافتهاست؛ لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با در دست ساخت جایگزین میکنید. |
نام | آلبویه |
---|---|
بنیانگذار | علی• حسن• احمد• فرزندان ابوشجاع بویه |
تأسیس | ۳۲۱ق |
پایتخت | شیراز |
گستره جغرافیایی | بخش هایی از ایران، عراق، جزیره و شام |
مذهب | شیعه |
ویژگی | اولین حکومت شیعی مقتدر |
انقراض | ۴۴۷ق |
علت انقراض | به دست سلجوقیان |
زبان | گیلکی و پارسی و عربی |
اقدامات مهم | گسترش شعائر مذهبی امامیه، عزاداری روز عاشورا، برگزاری جشن عید غدیر، بازسازی قبور امامان، اذان شیعی. |
آل بویه از خاندان اصیل ایرانی و شیعی مذهب ساكن منطقه دیلمان ایران بودند كه جد آنها ابوشجاعِ بویه پسر فنا خسرو دیلمی است و نسب آنها به بهرام گور ساسانی میرسد. سلسله آل بویه را سه برادر به نام های علی، احمد و حسن تشکیل داند، این سلسله در دوره عضدالدوله به اوج قدرت سیاسی خود دست یافت. سلسله آل بویه توسط علی، حسن و احمد، فرزندان ابوشجاع بویه تاسیس شد. ابوشجاع از طایفه شیر ذیل آوند بود. آل بویه نسب خود را به بهرام گور ساسانی میرسانند. ابواسحاق صابی نخستین کسی بود که برای فرزندان بویه نسب ساخت و نسبت آنها را به سلاطین ساسانی رساند.
پسران ابوشجاع در دستگاه سپاه ماکان بن کاکی خدمت میکردند و بعد از مرگ او، به دستگاه مرداویج راه یافتند. از جانب مردوایج به هر یک از برادران بویه، حکومت بخشهایی از جبال داده شد. حکومت کرج ابودلف نصیب علی برادر بزرگتر شد، بنابراین کرج اولین نقطهای شد که در آنجا از جانب برادران بویه تاسیس شد.