اخوان المسلمین سنگال
اخوان‌المسلمین سنگال در اواخر دهه هفتاد قرن گذشته تأسیس شد و از طریق نقش‌های حمایتی و آموزشی به انتشار فرهنگ عربی و اسلامی و جلوه‌های تعهد به فرهنگ اسلامی در سنگال کمک کرد[۲]. سنگال یکی از مهم‌ترین کشورهای آفریقایی است که در دهه هفتاد مورد توجه اخوان‌المسلمین قرار گرفت[۳].
| نام جریان | اخوان‌المسلمین سنگال |
|---|---|
| سال تاسیس | 1978 میلادی |
| موسس | |
| افراد موثر | علی جوف
سیدی غالی لوح مالک نجای أحمد جه، سیرین بابو عبدالله لام[۱]. |
تاسیس
گروه عبادالرحمن در سال 1978 توسط گروهی از جوانان سنگالی تأسیس شد که تحت تأثیر افکار اخوان‌المسلمین بودند و از ضرورت ایجاد یک چهارچوب حمایتی و فکری مطمئن بودند که به مردم سنگال اسلامیت خود را باز می‌گرداند و نیز هویت عربی که دولت استعمارگر فرانسه بسیاری از ویژگی‌های آن را محو کرده بود را باز یابد.
بیشتر بنیان‌گذاران این گروه به اتحادیه فرهنگی اسلامی تعلق داشتند تا اینکه در سال 1976 پس از اختلاف نظر با رهبری اتحادیه از آن اخراج شدند. این گروه شهر "تیس" را که در هفتاد کیلومتری غرب داکار پایتخت واقع شده است به عنوان یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های مذهبی و آموزشی خود در نظر گرفت.
اکثریت اعضای این گروه فارغ‌التحصیلان و دانشجویانی هستند که در برخی از کشورهای عربی، مانند مراکش، الجزایر، مصر، سودان و عربستان سعودی تحصیل کرده و با جنبش‌های اسلامی اصلاح‌طلب آشنا شده و تحت تأثیر رویکرد فکری آنها قرار گرفتهاند.
جهت‌گیری ایدئولوژیک
هدف گروه عبادالرحمن ایجاد یک جامعه اسلامی واقعی در سنگال است و به دنبال احیای ارزش‌های اسلامی در جامعه و پیوند دوباره آن با تاریخ فرهنگ اسلامی است. این گروه خود را "یک جنبش اسلامی تمامیت خواه می‌داند که بر حمایت، آموزش و اصلاح زندگی و امور عمومی کشور با روشی معتدل متمرکز است. "
در حالی که جنبش بر ارتباط فکری نزدیک خود با اخوان‌المسلمین تأکید می‌کند و از بسیاری از کارهای فکری و جنبشی این گروه الهام نمی‌گیرد، عضویت در سازمان بین‌المللی اخوان را انکار می‌کند.
موسسات
این جنبش از زمان تأسیس خود بر امر آموزش متمرکز بوده است. ده‌ها مدرسه برای آموزش علوم عربی و اسلامی در مناطق مختلف کشور تأسیس کرد و همچنین فعالیتهای حمایتی و آموزشی خود را بر موسسات آموزشی عمومی متمرکز کرده است.
برخی معتقدند که نفوذ این گروه به حدی رسیده که در خیابان‌های سنگال جایی که حجاب گسترش یافته و ساختمان مساجد در موسسات آموزشی علیرغم مخالفت شدید جنبش‌های لائیک با آنها ایجاد شده مشهود است.
این گروه موفق به ایجاد جمعیت‌های دانشجویی موثر شد که برخی از آنها وابسته به گروه هستند. مانند حرکت دانش‌آموزان و دانشجویان خدمتگزاران گروه عبادرحمن و برخی از آنها از نظر فکری به گروه عباد الرحمن نزدیک است مانند انجمن مسلمانان دانشجویان سنگال.
ایجاداختلاف در گروه
اختلاف نظرها در مورد چشم انداز و استراتژی‌های گروه، عامل اصلی شکافی بود که گروه در اوایل سال 2000 هنگامی که چهره‌های برجسته آن جنبش اصلاحات برای توسعه اجتماعی را تأسیس کرده و جماعت عباد الرحمن را ترک کردند و صاحب دو کرسی از 150 کرسی مجلس انتخابات پارلمانی 2013 شدند.
مشی سیاسی جماعت عباد الرحمن
این گروه که جماعت عبادالرحمن شهرت گرفت، همچنان مشارکت مستقیم سیاسی را رد می‌کرد و با انتشار بیانیه‌ای به ثبت مواضع خود در مورد برخی رویدادهای مهم ملی بسنده می‌نمود. تا اینکه بنابر مصوبات دهمین کنفرانس داخلی خود که در ژانویه 2012 برگزار شد، بر ضرورت یافتن چهارچوبی حزبی با حمایت از منابع انسانی و مادی به عنوان یک جبهه سیاسی وارد تحولات سیاسی کشور شود و بنا بر همین تصویب جماعت عبادالرحمن حمایت رسمی خود را از رئیس‌جمهور ماکی صال در انتخابات ریاست جمهوری مارس 2012 اعلام کرد[۴].