مبارکه عواینیه براهمی
مباركة عواينية براهمي همسر شهید محمد براهمی ، (زاده 8 ژوئیه 1967)، از مخالفان رژیم صهیونیستی و حامیان آرمان فلسطین و نیز شخصیت های تونسی وحدت گرا می باشد.
| نام | مبارکة براهمی |
|---|---|
| نامهای دیگر | دکتر مبارکة البراهمی |
| نام پدر | الحاج سماتي بن محمد |
| متولد | 1967 م |
| استان | استان سیدی بوزید/ تونس |
| ویژگی | فعال سیاسی/مدافع وحدت/ضد ارهاب |
ولادت
مباركة عواينية براهمي در تاریخ 8 ژوئیه 1967 در بخش سیدی علی بن عون در ایالت سیدی بوزید متولد شد. پدرش حاج صماتی بن محمد ، یکی از رهبران مقاومت مسلحانه در برابر استعمار فرانسه در منطقه است.[۱]
تحصیلات
وی تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان در روستای سیدی علی بن عون انجام داد ، سپس به موسسه متوسطه مختلط در سیدی بوزید منتقل شد. به دلیل درگیری در جنبش دانشجویی در ابتدای دهه هشتاد (1982) به دلیل شرکت در جنبش دانشجویی در اعتراض به حمله نیروهای صهیونیستی به بیروت ، حذف شد. سپس به آموزشگاه ثانویه در سلیمان - نبل نقل مکان کرد و پس از موفقیت، به روستای ابن عون بازگشت . وی مدرک لیسانس خود را در سال 1988 در سیدی علی بن عون به دست آورد ، سپس برای تحصیل در دانشکده حقوق و علوم سیاسی به شهر تونس رفت.[۲]
فعالیت های سیاسی
پس از بازگشت به روستای ابن عون به دلیل پیوستن مجدد به جنبش دانشجویی ، با محدودیت ها و آزارهای امنیتی مواجه شد. بار دیگر در سال 1986 به دلیل شرکت در راهپیمایی اعتراضی به نادیده گرفتن تجاوزات ناتو به لیبی توسط نیروهای امنیتی در منطقه سیدی بوزید بازداشت و مورد شکنجه قرار گرفت. وی پس از عزیمت به شهر تونس در جنبش دانشجویی با جناح ملی گرای "دانشجویان مترقی اتحادیه عرب" فعالیت خود را ادامه داد و در آنجا با شهید حاج محمد براهمی که از رهبران جنبش ملی مترقی بود آشنا شد و در تاریخ 30 ژوئیه 1989 با او ازدواج کرد. در پی حمله شدید نوامبر به دانشگاه تونس در سال 1990 ، مانند صدها نفر از معترضین دیگر، پس از تشدید خفقان علیه جنبش دانشجویی و زندانی شدن هر روح ترقی خواه، تحصیلات او متوقف شد. سپس به همراه همسر شهیدش محمد براهمی به عربستان سعودی سفر كرد و به مدت 10 سال در آنجا اقامت گزید.
بازگشت به تونس و آغاز هزاره دوم و بازگشت جنبش سیاسی در تونس از جمله مشارکت هایی بود که در پذیرفتن مباحث سیاسی ملی به رهبری شهید محمد براهمی انجام شد و این امر زمینه را برای تأسیس جنبش اتحادیه ناصری در سال 2005 فراهم آورد.
خانه وی در محله غزالا میزبان اولین جلسات مقدماتی دهها مبارز اتحادیه و دانشجویان در جریان اعتراضات به تجاوز به عراق در سال 2003 ، به ویژه در جریان نشست اطلاعاتی سال 2005 بود که به تأسیس جنبش اتحادیه ناصری در مارس 2005 منجر شد، که وی تا زمان قیام 17 دسامبر 2010 در آن عضو بود. او همیشه در صف اول تظاهرات و اعتراضات بود مانند: تظاهرات تونس در دفاع از آرمان فلسطین و یا در اعتراض به تجاوز به عراق و مطالبه آزادی های عمومی و نکوهش استبداد و فساد. پس از آغاز قیام 17 دسامبر 2010 ، مباركة عواينية براهمي به هماهنگی بین گروه های مبارز پراکنده در مناطق مختلف، به ویژه گروه های منطقه سیدی بوزید ، برای ریشه یابی انقلاب و تبدیل آن از یک اعتراض منطقه ای به یک انقلاب ملی کمک کرد. هنگامی که در خانه اش در محله غزالا بسیاری از مجروحان و مبارزان تحت تعقیب را دور از چشم پلیس و نیروهای امنیتی با آغوش باز پذیرفت و پناه داد او بهترین تکیه گاه برای شهید محمد براهمی و شبه نظامیان سیدی بوزید بود. وی در تأسیس اولین جنبش مردمی پس از انقلاب در سال 2011 ، به همراه بسیاری از زنان و مردان ملی گرا و شرکت کرد و انجمن پیشرفت زنان عرب را تأسیس کرد و مسئولیت رهبری آن را بر عهده گرفت. او در تحصن های قصبه 1 و 2 شرکت کرد و در زمینه تنظیم بسیاری از جنبش های اعتراضی فعالیت نمود. او یکی از بنیان گذاران نهادهای جنبش مردمی در 7 ژوئیه است و و نیز از مدافعان پیوستن به جبهه خلق ، به عنوان یک انتخاب ملی استراتژیک برای تکمیل اهداف انقلاب و مدیریت سرگردانی احزاب متفرقه. وی در تاریخ 16 مارس 2014 توسط فعالین جنبش مردمی در طی کمیته مرکزی آن با انتخاب یکپارچه او به عنوان رئیس افتخاری حزب مورد تقدیر قرار گرفت. [۳]