عبدلیه پیروان عبداللّه بن عیسی بودند.
عقاید
عبدالله بن عیسی معتقد بود که کودکان، دیوانگان و چارپایان وقتی از دنیا بروند درد و عذابی متوجه آنان نمی‌شود و علاوه این خصوصیت را نیز دارند که در روز قیامت ثواب هم ببرند.[۱] [۲]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 331 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ ر. ک. الفرق و التواریخ، نسخه خطى آستان قدس رضوی.
