مظفر قرمیسینی
مظفرالقرمیسینی از علمای اهل‌سنت و از عارفان بنام در قرن چهارم هجری بود[۱]. ابوعبدالرحمن سلمی او را چنین توصیف کرده است: « او از برجسته‌ترین مشایخ منطقه جبل و از فقرای مخلص الی الله بود.» او از منطقه قرمیسین که معرب کرمانشاهان است و شهری است نزدیک دینور که میان آن و همدان سی فرسخ فاصله بوده است[۲]. در معجم البلدان در معرفی این شهر گفته است که این منطقه در غرب ایران و نزدیک همدان واقع شده است[۳].
استادان و شاگردان
عبدالله الخراز را شاگردی نموده[۴] و ابوالفضل عباس بن احمد الازدی [۵] و ابوبکر الدینوری طرطوسی او را شاگردی کرده‌اند.
گفتار
روزه بر سه قسم است: روزه روح با کم کردن آرزوی، روزه عقل با مخالف هوای نفس عمل کردن و روزه نفس با خوداری کردن از خوردن و دیگر لذائذ مشروع.
خداوند در قیامت با مومنین از سر فضل و رحمتش برخورد می‌کند ولی با کفار از باب اتمام حجتی که در دنیا با ایشان کرده و عدالتش حکم خواهد کرد[۶].
گرسنگی اگر همراه با قناعت باشد مزرعه تفکر، حکمت، احیای بصیرت و عامل نورانی شدن قلب است[۷].
هر که به آداب شریعت خود را تادیب نماید و همچنین هر که از آداب الهی کوتاهی کند خود و اهلش هلاک می‌شوند. هرکس آداب الهی را از استادی حکیم و فرزانه کسب ننماید نمی‌تواند دیگری را تربیت کند[۸].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص298-300، دار الكتب العلمية، ط2003.
- ↑ قرمیسین.
- ↑ معجم البلدان، ياقوت الحموي، ج3، ص384.
- ↑ الرسالة القشيرية، أبو القاسم القشيري، ص127.
- ↑ تاريخ الإسلام، الذهبي، ج26، ص541.
- ↑ مظفر القرميسيني.
- ↑ حلية الأولياء، أبو نعيم الأصبهاني، ج10، ص361.
- ↑ لواقح الأنوار في طبقات الأخيار، عبد الوهّاب الشعراني، ج1، ص97.