عبدالرؤوف السجینی
عبدالرؤوف بن محمد بن عبدالرحمن بن أحمد السجینی الشافعی نهمین رئیس الازهر پس از زادگاه خود به السجینی ملقب شده وکنیه وی ابوالجواد است. او را با القابی همچون امام، علامه، فقیه، شیخ الإسلام وعمدة الأنام نام برده اند. یکی از نوادگانش جمال السجینی بود[۱].
تولد و تحصیل
وی در سال 1154 هجری قمری در شهر سجین الکوم در استان الغربیه متولد شد. او در خانواده ای اهل علم چشم به جهان گشود. استاد بزرگ او عمویش، شیخ الشمس السجینی بود زیرا او را فقیهی اصولی و ادیبی مبرز در مذهب شافعی مى‌دانستند.
ریاست الازهر
شیخ السجینی در سال 1181 هجری قمری، پس از مرگ شیخ الحفنی ریاست الازهر را به دست گرفت، اما سال بعد درگذشت. شیخ برادرزاده اش را جانشین خویش قرار داد.
درگذشت
وی در چهاردهم شوال 1182 هجری قمری دار فانی را وداع گفت و نماز میت برای او در الازهر بجا آورده شد و سپس او را در کنار عموی و استادش به خاک سپردند.