مصطفی عروسی
مصطفی بن محمد بن احمد بن موسی بن داود العروسی (1798-1876) بیستمین رئیس جامع الازهر است. وی از خاندان العروسی فرزند چهاردهمین رئیس الازهر محمد بن احمد العروسی و نوه یازدهمین رئیس احمد بن موسی بن داود ابوالصلاح عروسی است[۱].
تربیت وتحصیل
شیخ مصطفی العروسی در یک خانواده علم رشد یافت و قرآن را به دست پدرش محمد بن احمد العروسی شیخ الازهر حفظ کرد و به الازهر پیوست و به دست علمای بزرگ آن از جمله شیخ ابراهیم الباجوری، شیخ احمد بن عبدالجواد السفطی و شیخ حسن القویسنی سپرده شد و از ایشان کسب علم نمود.
ریاست الازهر
وقتی ابراهیم الباجوری به دلیل کهولت سن دچار بیماری شد تصمیم به تعیین چهار نماینده برای تصدی امور الازهر گرفت و ریاست آنها را بر عهده مصطفی العروسی نهاد و به محض این که ابراهیم الباجوری درگذشت العروسی ریاست را رسما در سال 1281 هجری قمری / 1864 م بر عهده گرفت.
تااینکه در سال 1287 ه. ق / 1870 م، خدیو اسماعیل - برای اولین بار در تاریخ الازهر - تصمیم گرفت شیخ العروسی را از ریاست الازهر بدون هیچ دلیلی برکنار کند. برخی عزل وی به دست خدیو را ترس از قدرت یافتن شیخ برای شورش علیه خدیو دانسته‌اند.
آثار
حاشیه بر شرح شیخ زکریا الأنصاری بر رساله القشیریة در موضوع تصوف و عرفان در چهار بخش.
کشف الغمَّة وتقیید معانی أدعیة سید الأمة.
القول الفصل فی مذهب ذوی الفضل.
العقود الفرائد فی بیان معانی القصائد.
مسائل أحکام المفاکهات فی أنواع الفنون المتفرقات
الأنوار البهیة.
الفوائد المستحسنة.
الهدایة بالولایة فیما یتعلق بقوله تعالى " وَمَا أرْسَلْنَا قَبْلَکَ مِنْ رسُولٍ ولا نَبیٍّ ".
درگذشت
مصطفی العروسی در روز جمعه 9 جمادی الاول 1293 ق / 3 ژوئن 1876 میلادی، بعد از شش سال زندگی سخت همراه با بیماری درگذشت.