استعمار
استعمار یکی از واژگانی است که از دیرباز در ادبیات فارسی وجود داشته است. این کلمه ریشه در زبان عربی دارد و معنای قدیم و جدید آن متفاوت و متضاد با یکدیگر است.
معنای لغوی
در فرهنگ لغات مختلف معانی این واژه به دو معنا بکار رفته است. در فرهنگ عمید این دو معنا شرح داده شده است. ۱. سیاسی دست درازی و اعمال نفوذ و مداخلۀ دولت قوی در کشور و سرزمین دولت ضعیف به بهانۀ آبادی و عمران و به قصد استفاده از منابع ثروت آن. ۲. [قدیمی] آباد کردن.
آنچه امروزه در استفاده از واژه استعمار بیشتر مورد نظر گوینده است، معنای سیاسی استعمار یعنی تحت سیطره داشتن بر ساختارها و منابع کشورها توسط قدرتها است.