جمیله بوپاشا

نسخهٔ تاریخ ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۵۷ توسط Ahmadi (بحث | مشارکت‌ها)

هنوز کامل نیست






جمیله بوپاشا
نام جمیله بوپاشا
زاده ۱۰ فوریه ۱۹۳۸
مکان تولد سنت لوژن الجزیره کشور الجزایر
عضویت جبهه آزادیبخش ملی الجزایر
دستگیری و زندانی در فرانسه ۱۹۶۰
آزادی از زندان ۱۹۶۲م(سال استقلال الجزایر)

"جمیله بوپاشا" عضو و چریک مبارز جبهه نجات ملی الجزایر میهمان کشور مان بود. وی معروف‌ترین زن مبارز الجزایری است.

"جمیله بوپاشا" فرزند عبدالعزیز بن محمد انقلابی الجزایری است. وی در ۱۰ فوریه ۱۹۳۸ در "سنت لوژن الجزیره" متولد شد، جمیله ، از اعضای مهم جبهه آزادی‌بخش الجزایر بود که برای آزادی الجزایر تلاش می‌کرد.

بوپاشا در سال ۱۹۶۰ دستگیر و در فرانسه زندانی و شکنجه شد. عضو و چریک مبارز جبهه نجات ملی الجزایر، در "زندان حسین دی" به‌وسیله آتش سیگار، شوک الکتریکی و ... شکنجه شد. لذا او و وکلایش ادعای حیثیت نمودند و دادگاه اعاده حیثیت جمیله بوپاشا به یکی از جنجالی‌ترین محاکمات فرانسه و الجزایر تبدیل شد. پس از قرارداد اوویان (Evian) در سال ۱۹۶۲ استعمار فرانسه بر الجزایر پس از ۱۳۰ سال پایان یافت و جمیله بوپاشا که ابتدا به اعدام محکوم‌شده بود، با استقلال الجزایر آزاد شد. اين مبارز الجزایری آرزو دارد كه نخستين فردي باشد كه شليك اولين موشك به سمت رژيم صهيونيستي را كليد بزند.[۱] جمیله بوپاشا، شیرزن انقلابی و قهرمان ملی الجزایر که به​خاطر مبارزات طولانی خود علیه استعمار فرانسه و تحمل شکنجه‌های فراوان روحی و جسمی در زندان‌های فرانسه، مورد احترام زنان و مردان الجزایری است. بوپاشا که همراه خانواده خود سال‌ها با استعمار فرانسه در جبهه آزادیبخش الجزایر جنگید، در سال 1962 دستگیر شد و به مدت دو سال زیر شدیدترین شکنجه‌های روحی و جسمی، اصول و عقاید آزادی‌خواهانه خود را از زندان به گوش همرزمان خود رساند تا این‌که مبارزات او و دیگر زنان و مردان مبارز الجزایری در سال 1962 نتیجه داد و استقلال الجزایر در سال 1962 حاصل شد.

انقلاب ضداستعماری و آزادی‌طلبانه الجزایر بستری مهم برای نقش‌آفرینی زنان بود و چهره‌های زیادی از مردان و زنان برای آزادی این کشور از سلطه فرانسویان مبارزه کردند. نقش زنان الجزایری در روند استعمارزدایی از کشورشان به قدری اهمیت داشت که استعمارگران فرانسوی در محیط‌های تصمیم‌سازی خود معتقد بودند: «اگر بر زن‌ها پیروز شویم، باقی چیزها به دنبال آن درست خواهد شد.» از این رو با به بند کشیدن زنان مبارز و کشتار آنها تلاش می‌کردند آتش انقلاب استقلال‌طلبانه را از خانه‌ها خاموش کنند. جمیله بوپاشا، صحیه، حسبیه بن‌بوعلی، بهیه و جمیله بوجرید، از جمله بانوان مبارز الجزایری بودند که در مقابل سلطه فرانسویان مستحکم پای اصول و عقاید خود ایستادند، برخی کشته و برخی دیگر زندان همراه با شکنجه‌های فراوان را تحمل کردند، مرارت‌ها دیده، شاهد کشته شدن دوستان، اعضای خانواده و همرزمانشان بودند تا این‌که در نهایت میوه مجاهدت خود را با استقلال الجزایر در سال 1962 چیدند. در میان این زنان خانم جمیله بوپاشا، مشهورترین زن انقلابی است.[۲]

خانم جمیله بوپاشا برای بسیاری از حركت های ضد استعماری و آزادیخواهانه نیم قرن گذشته جهان سمبل و الهام بخش مقاومت و تسلیم ناپذیری بوده است ، و درباره زندگی و مبارزات او در جایگاه یك زن مسلمان انقلابی كتاب ها و مقالات بسیاری نوشته شده است.

زندگینامه

در دامن خانواده ای که اعضای آن در مبارزات رهایی بخش الجزایر فعال بودند بزرگ شد. جمیله با نام مستعار خلیدا در شرایطی به جنبش مقاومت پیوست که تعداد فعالان زن در جبهه رهائی بخش الجزایر«اف ال ان» (FLN) بسیار اندک بود. وی که به عنوان امدادگر کار می کرد در سال 1960 همراه پدر، خواهر و شوهر خواهرش در خانه دستگیر شد. به او نسبت بمب گذاری در دانشگاه را دادند ،اتهامی که هرگز ثابت نشد. این نوع اتهامات توسط استعمارگران فرانسوی برای انتقامجویی از فعالین جنبش ملی مقاومت الجزایر امری رایج بود. جمیله با نام مستعار خلیدا در شرایطی به جنبش مقاومت پیوست که تعداد فعالان زن در جبهه رهائی بخش الجزایر«اف ال ان» بسیار اندک بود. برپایه همین گزارش، جمیله بوپاشا به عنوان امدادگر کار می کرد در سال 1960 همراه پدر، خواهر و شوهر خواهرش در خانه دستگیر شد. به او نسبت بمب گذاری در دانشگاه را دادند، اتهامی که هرگز ثابت نشد. زمانیکه در زندان حسین دی زندانی بود ، به وسیله آتش سیگار، شوک الکتریکی و ... شکنجه شد.[۳] زمانیکه در زندان حسین دی زندانی بود ، به وسیله آتش سیگار، شوک الکتریکی و ... شکنجه شد و وحشیانه مورد آزار قرار گرفت. لذا او و وکلایش ادعای حیثیت نمودند و دادگاه اعاده حیثیت جمیله به یکی از جنجالی‌ترین محاکمات فرانسه و الجزایر تبدیل شد. یک وکیل تونسی ‌الاصل فرانسوی به نام ژیزل حلیمی مسئولیت دفاع از جمیله را بعهده گرفت و توانست او را به زندان فرانسه منتقل نماید. چون در الجزایر این خطر وجود داشت که او را در سلول زندان به قتل برسانند، زیرا شکنجه گران فرانسوی تلاش می کردند که شواهد جنایاتشان را از بین ببرند تا اعمالشان افشاء نشود .

پس از این ماجرا، فرانسوا ساگان (Francoise Sagan) در نشریه هفتگی اکسپرس(L´Express) مقاله ای با عنوان (زن جوان و بزرگوار) منتشر و اعلام کرد او از این که فرانسوی است، احساس شرم می کند. نوشته های سیمون دوبوار و ساگان آغاز یک روند بسیار روشنگرانه بود. کمیته ای به ریاست سیمون دوبوار برای جمیله بوپاشا تاسیس شد. اعضای این کمیته متشکل بودند از : الزا تریولت (Elsa Triolet) نویسنده ، همکار و همسرش لویی آراگون(Louis Aragon) شاعر معروف فرانسه، امه سه زر(Aime´ Ce´saire) ، ژان – پل سارتر (Jean-Paul Startre) فیلسوف معروف فرانسوی و همسر دوبوار ، ژنوییه دوگل آنتونیو (Genevie´ve de Gaulle Anthonioz) وژرمن تیلون(Germaine Tillion) زنان مبارز جنبش مقاومت فرانسه علیه اشغال نازی که در آن زمان به اردوگاه آلمان نازی در راونزبروک(Ravensbrück) تبعید شده بودند. ژیزل حلیمی(Gise´le Halimi) وکیل سرشناس همراه با سیمون دوبوار شرح حال مستندی در باره جمیله نوشتند که در سال 1962 تحت عنوان «جمیله بوپاشا» منتشر شد.

پیکاسو تصویری از این زن جوان مبارز کشید، آرشیتکت و هنرمند شیلیایی روبرتو ماتا(Roberto Matta) تصویری را به نام «دردهای جمیله «(Djamilas Qualen) به وی تقدیم کرد، آهنگساز ایتالیایی لویجی نونو (Luigi Nono) آهنگی به نام » آهنگ زندگی و عشق» برای جمیله سرائید.

پس از قرارداد اوویان (Evian) در سال 1962 که به استعمار فرانسه پس از 130 سال پایان داد و فرانسه مجبور شد جنگ کثیف استعماری در الجزایر را متوقف سازد ، الجزایر استقلال خود را بازیافت و جمیله بوپاشا که ابتدا به اعدام محکوم شده بود، از زندان آزاد شد. جمله معروف او در زندان فرانسوی ها این بود: « هنگامی که خلق اراده زندگی میکند سرنوشت باید به او بگوید چشم . شبهای تاریک باید رخت بربندد و زنجیرها باید از هم بگسلد».

جمیله ازدواج کرد، صاحب سه فرزند شد و به عنوان منشی مشغول به کار شد. در سال 1981،در تظاهرات اعتراضی به قانون خانواده در الجزایر شر کت کرد.

سرگذشت این بانوی مجاهد الجزایری در کتابی به نام خودش و به قلم سیمون دو بوار نویسنده و روشنفکر صاحب نام فرانسوی به رشته تحریر در آمده است. در این کتاب به تجاوزهای گروهی و تجاوزهای وحشیانه از جمله با بطری و انواع دیگر شکنجه های رایج در زندان های نیروهای فرانسوی اشاره شده است. او در این کتاب نوشته است: داستان حاضر، سرگذشت دختر بیست و سه ساله‌ی الجزایری است با نام 'جمیله بوپاشا' که به عنوان مامور ارتباط جبهه‌ی نجات ملی الجزایر، از طرف نظامیان فرانسوی مورد شکنجه‌های وحشیانه از جمله هتک حرمت قرار گرفت.

به تصریح نگارنده: «در ماجرای جمیله بوپاشا، آن‌چه خارق‌العاده و استثنایی می‌نماید، خود حقایق نیست بلکه پرده‌ای است که روی آن‌ها کشیده می‌شود. سماجت و بردباری یک زن وکیل مدافع، غرور و علو روح دختری شنکجه دیده و شاکی، استفاده‌ی بهینه از فرصت و شهامت حرفه‌ای یک قاضی، دست به دست هم داده‌اند تا پرده‌ی سیاه شب ظلمانی و مه‌ آلودی را که هفت سال بر جنایات فرانسه استعمارگر که تحت عنوان مقابله با اعمال خرابکارانه انداخته شده بود، دریده شود. در راه دریده شدن نقاب نفرت‌انگیز جلادان فرانسوی ، ژنرال آیره، فرمانده‌ی عالی نیروهای فرانسوی در الجزایرنیز می توانست شهادت اما ارتش فرانسه با دریده شدن نقاب چهره‌ی دژخیمانی که جمیله را شکنجه کردند، مخالفت کرده است».

سیمون دوبوار در سال 1962 در نگاه به جنبش مقاومت الجزایر علیه استعمار فرانسه نوشت : کافی نیست که فقط علیه جنایتی که درحق جمیله صورت گرفته برخیزیم بلکه باید علیه برخوردهای به همان سان جنایتکارانه علیه همرزمان او سر به شورش برداریم.او از فرانسویان خواست که در برابر جنایت کشورشان سکوت نکنند، خود را تنها به محکوم کردن این یا آن روش استعمارگرانه محدود نسازند بلکه توجه داشته باشند که دولت در پی کسب حمایت و مشروعیت از آنها برای ادامه جنگ استعماری است . او از فرانسویان خواست تا جنگ و حکومت را محکوم کنند…. حکومتی را که دربرابر ارتش زانو زده است.او خطاب به فرانسویان گفت هر کاری که لازم باشد انجام دهید تا مردود شمردن جنگ توسط شما به اقداماتی بی خاصیت تنزل نکند ….شما دیگر نمی توانید بهانه آورده و بگوئید ما از جنایت هائی که صورت می گیرد بی اطلاع بوده ایم.

پنجاه سال بعد از استقلال الجزایر در سال 2012 فیلم تلویزیونی « برای جمیله» به کارگردانی کارولین هوپرت خواهر هنرپیشه ایزابل هوپرت ، بار دیگر خاطره این زن مبارز را زنده کرد.اما جمیله از این فیلم تلویزیونی ابراز تاسف کرد، زیرا از نظر او این فیلم اساسا بر روی شخص وی متمرکز شده و کمتر به جنبش رهایی بخش مردم الجزایر پرداخته است.

حضور زنان مبارز در انقلاب الجزایر بسیار مشهود بود. جمیله بوپاشا، صحیه، حسیبه بن بوعلی، بهیه و جمیله بوجرید، در تاریخ مبارزات انقلاب الجزایر جایی مخصوص دارند. این زنان یا در مبارزه نابرابر با رژیم استعمارگر فرانسه ، سلاح بر کف جان خود را از دست دادند، یا بعد از تحمل شکنجه های فراوان به شهادت رسیدند. نقش زن الجزایری در روند استعمارزدایی از الجزایر به قدری اهمیت داشت که استمعارگران می گفتند: «اگر بر زنها پیروز شویم، باقی چیزها به دنبال آن درست خواهد شد».


دیدار آقای ضرغامی با خانم بوپاشا

رئیس سازمان صدا و سیمای ایران که در سال 1388 به الجزایر سفر کرده بود ، با خانم جمیله بوپاشا انقلابی بزرگ الجزایر نیز دیدار و از مبارزات این بانوی مجاهد در برابر استعمار فرانسه تقدیر کرد. خانم بوپاشا که به شدت تحت تأثیر هیئت ایرانی قرار گرفته بود احساسات عمیق خود را نسبت به ملت و رهبر ایران با سخنانی گرم و صمیمانه ابراز کرد. بوپاشا از ایستادگی و مقاومت غرور انگیز جمهوری اسلامی ایران در مقابل استکبار جهانی اظهار خوشحالی کرد .


دیدار وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با بوپاشا

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی سابق نیز که در سال 1390 به منظور شرکت در مراسم اعلام تلمسان یکی از شهرهای الجزایر به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام به این کشور سفر کرده بود با جمیله بوپاشا مبارز معروف الجزایری و نیز جمعی از زنان و مردان مجاهد و مبارز الجزایری که سالها با استعمار فرانسه مبارزه کرده اند دیدار و گفتگو کرد. در آن دیدار نیز جمیله بوپاشا از ایستادگی مردم ایران در برابرسلطه طلبی آمریکا تجلیل کرد .

بوپاشا با ستایش ایستادگی و مقاومت مردم ایران در برابر زیاده خواهی قدرت های استکباری گفت :انقلاب اسلامی مردم ایران نقطه عطفی در تحولات جهانی بود و ایستادگی مردم ایران در برابر فشارهای غرب، باعث ایجاد اعتماد به نفس در سایر ملل اسلامی شده است.


بازدیدبوپاشا ازپشت صحنه "آوازهای سرزمین من"

خانم جمیله بوپاشا همچنین بعد از ظهر امروز در بازدید از پشت صحنه مجموعه "آوازهای سرزمین من" می گوید : داعش ساخته و پرداخته استعمارگران، یعنی آمریکا و رژیم صهیونیستی،است و در تلاش است به گونه‎ای افکار عمومی جهان را ضد مسلمانان تهییج کند،اما این رفتارها محکوم به شکست است .

وی با مشاهده صحنه‎هایی از این فیلم که جنوب لبنان را به تصویر می کشید،می افزاید :برای لحظاتی یاد اتفاقاتی افتادم که در انقلاب الجزایر رخ می داد و ما با مبارزه مسلحانه در برابر اشغالگران ایستاده بودیم.[۴]


جمیله بوپاشا دختر عبدالعزیز بن محمد انقلابی الجزایری و در سنت لوژن الجزیره کشور الجزایر در ۱۰ فوریه ۱۹۳۸م متولد شد. بوپاشا در مسیر مبارزه با اشغالگران فرانسوی به جبهه آزادیبخش الجزایر پیوست و جزء اعضای اصلی آن به شمار می‌رفت. وی در سال 1960م و در بیست‌وسه سالگی دستگیر و در فرانسه زندانی شد.

دیدار از جمهوری اسلامی ایران

جمیله بوپاشا آرزو دارد كه نخستين فردي باشد كه شليك اولين موشك به سمت رژيم صهيونيستي را كليد بزند .

شگفتی مبارز ملی الجزایر از دستاوردهاي علمي و فناوری‌های هسته‌ای ایران زنان غیور ایران اسلامی نیز چه در دوران مبارزات مردم در برابر رژیم طاغوت و چه در ۸ سال دفاع مقدس جانانه و صبورانه در میدان مبارزه ایستادند و در سنگرهای مختلف از انقلاب اسلامی حمایت کردند.

در طول ۸ سال دفاع مقدس در عرصه امدادرسانی زنان حضور بی‌نظیری داشتند به شکلی که ۲۲۸۰۸ نفر امدادگر و ۲۲۷۶ نفر پزشك زن به جبهه‌ها اعزام شدند و در آن سال‌ها تعدادی از این زنان ایثارگر به اسارت رژیم بعث عراق نیز درآمدند.

جمیله که طعم مبارزه را با تمام وجود چشیده است، حالا به بار نشستن انقلاب اسلامی ایران و دستیابی کشور انقلابی ما به علم روز دنیا هم برایش شیرین و دل‌نشین است، زیرا می‌داند که اکنون ایران اسلامی به یک قدرت تبدیل‌شده است که می‌تواند در برابر استعمارگران دنیا بایستد.

"جمیله بوپاشا" جمهوري اسلامي ايران را كشوري بی‌نظیر در ميان كشورهاي اسلامي توصيف كرده است و معتقد است که ايران اسلامي در سال‌های گذشته در فناوری‌های مختلف پیشرفت‌های بسياري داشته است. ازآنجاکه این مبارز ملی همواره پيگير اخبار ايران به‌خصوص در اخبار مربوط به دستاوردهاي علمي و فناوری‌های هسته‌ای است ،ابراز اميدواري كرده است كه ايران اسلامي در آينده نزديك به مراحل نهايي از فناوری‌های هسته‌ای دست خواهد یافت. اين مبارز الجزایری آرزو دارد كه نخستين فردي باشد كه شليك اولين موشك به سمت رژيم صهيونيستي را كليد بزند. عزت الله ضرغامی می‌گوید: در الجزیره مهمانش بودم. ضدصهیونیست است و طرفدار انقلاب اسلامی؛ دل پری از فرانسوی ها دارد؛ به ایران دعوتش كردم؛ با همسرش آمد. خانه امام را دید و در حرم امام نماز خواند؛ به اصفهان رفت و خیلی جاهای دیگر را دید و در هر فرصتی از بزرگی ملت و انقلاب ایران گفت؛ دل_نوشته ای هم برای رهبر نوشت.[۵]

توجه ویژه به فلسطین

ازآنجاکه جمیله برای استقلال کشورش سالها رنج اسارت را کشیده است شاید بیش از هر زن دیگری می‌فهمد که چرا زنان فلسطینی سال‌هاست که برای استقلال کشورشان و نابودی رژیم اشغالگر قدس مبارزه می کنند. وی معتقد است که قدس شريف قبله اول مسلمين و مركز توجهات جهان اسلام است و بايد مراسم روز قدس در تمامي كشورهاي اسلامي و سراسر جهان باشکوه تمام برگزار شود. كشورهاي اسلامي بايد به مسئله قدس اهتمام و توجه بيشتري داشته باشند و پيام آن را به نسل‌های آينده منتقل كنند.

آرزوی زیبا

شگفتی مبارز ملی الجزایر از دستاوردهاي علمي و فناوری‌های هسته‌ای ایران زنان غیور ایران اسلامی نیز چه در دوران مبارزات مردم در برابر رژیم طاغوت و چه در ۸ سال دفاع مقدس جانانه و صبورانه در میدان مبارزه ایستادند و در سنگرهای مختلف از انقلاب اسلامی حمایت کردند.

در طول ۸ سال دفاع مقدس در عرصه امدادرسانی زنان حضور بی‌نظیری داشتند به شکلی که ۲۲۸۰۸ نفر امدادگر و ۲۲۷۶ نفر پزشك زن به جبهه‌ها اعزام شدند و در آن سال‌ها تعدادی از این زنان ایثارگر به اسارت رژیم بعث عراق نیز درآمدند.

جمیله که طعم مبارزه را با تمام وجود چشیده است، حالا به بار نشستن انقلاب اسلامی ایران و دستیابی کشور انقلابی ما به علم روز دنیا هم برایش شیرین و دل‌نشین است، زیرا می‌داند که اکنون ایران اسلامی به یک قدرت تبدیل‌شده است که می‌تواند در برابر استعمارگران دنیا بایستد.

"جمیله بوپاشا" جمهوري اسلامي ايران را كشوري بی‌نظیر در ميان كشورهاي اسلامي توصيف كرده است و معتقد است که ايران اسلامي در سال‌های گذشته در فناوری‌های مختلف پیشرفت‌های بسياري داشته است. ازآنجاکه این مبارز ملی همواره پيگير اخبار ايران به‌خصوص در اخبار مربوط به دستاوردهاي علمي و فناوری‌های هسته‌ای است ،ابراز اميدواري كرده است كه ايران اسلامي در آينده نزديك به مراحل نهايي از فناوری‌های هسته‌ای دست خواهد یافت. اين مبارز الجزایری آرزو دارد كه نخستين فردي باشد كه شليك اولين موشك به سمت رژيم صهيونيستي را كليد بزند.


حضرت امام خمینی (ره) الگوی همه ملت‌های مبارز جهان هستند و ما نیز از ایشان الگو گرفته‌ایم، زیرا دو انقلاب ایران و الجزایر بسیار شبیه هم هستند.

حضرت امام خمینی (ره) الگوی همه ملت‌های مبارز جهان هستند

خانم بوپاشا الگوی خود را بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران می‌داند و دراین‌باره می‌گوید: حضرت امام خمینی (ره) الگوی همه ملت‌های مبارز جهان هستند و ما نیز از ایشان الگو گرفته‌ایم زیرا دو انقلاب ایران و الجزایر بسیار شبیه هم هستند.


مبارز الجزایری: این افتخار و شرف است که امروز توفیق داشتم تا در این جایگاه حضور یابم زیرا نباید آرمان های امام (ره) را که این نظام را پایه‌ریزی کرد فراموش کنیم.

انقلاب اسلامی ایران یک الگوی تمام عیار برای تمام دنیا به شمار می‌رود. زنان مسلمان ایران اسلامی توانسته‌اند با حضور فعال خود در عرصه‌های مختلف علمی و ورزشی به‌خودی‌خود به‌عنوان الگوهایی نمونه در جهان معرفی شوند. زنان مبارز سایر کشورهای دنیا نیز با سرمشق قرار دادن ایران اسلامی توانسته‌اند درراه مبارزات خود به موفقیت دست یابند و همواره باافتخار به کشور ما سفرکرده و احساسات خود را به گوش مردان وزنان ایران اسلامی برسانند.[۶]

دیدگاه‌ها

-هولوکاست واقعی شهادت هزار زن و کودکی بود که از ترس حمله نظامیان فرانسه به غار پناه بردند. - کشورهایی که مدعی فرهنگ هستند هرگز بویی از مقاومت بی سابقه ملت ایران نبرده اند و ملت ایران با وجود اصالت تاریخی، هوشیارتر از ملت های دیگر است.

-پس از پیروزی انقلاب الجزایر، استعمارگران فرانسه در نهایت بی شرمی طی نامه ای که از وزارت دادگستری به دستم رسید، هزینه های زندان و شکنجه کردن مرا مطالبه کردند و هرگز به خاطر شکنجه های من عذرخواهی نکردند که این نشانه وحشی گری آنهاست.

- حضرت امام خمینی (ره) الگوی همه ملت های مبارز جهان هستند و ما نیز از ایشان الگو گرفته ایم؛ زیرا دو انقلاب ایران و الجزایر بسیار شبیه هم هستند.

-داعش ساخته و پرداخته استعمارگران یعنی آمریكا و رژیم صهیونیستی است و در تلاش است به گونه ای افكار عمومی جهان را بر ضد مسلمانان تهییج كند اما این رفتار ها محكوم به شكست است.

-در زندان هنگامی که یکی از همرزمانشان را تیرباران می‌کردند، جمیله و دیگر زندانیان ساعت‌ها با خواندن سرودهای میهنی و برگزاری مراسم تعزیه، به یکدیگر روحیه می‌دادند. جمیله می‌گوید. «برادری که تیرباران می‌شد تنها نبود. همه ما تا آخرین دقیقه و آخرین نفس همراه او بودیم.»[۷]

-در دادگاه فرانسوی فریاد می‌زد: «لازم است این را بدانید. من یکی از ماموران جبهه نجات ملی هستم و به خاطر استقلال الجزایر خواهم مرد.» -هنگامی که خلق اراده می‌کند، سرنوشت باید به او بگوید چشم. شب‌های تاریک باید رخت بربندد و زنجیرها باید از هم بگسلد. -الله اکبر، کلمه مشترک ملت های ایران و الجزایر است. -مقاومت تنها راه است.[۸] -مقاومت ما باعث شد تا فرانسوی‌ها به هدفشان که همان نگه داشتن زنان الجزایری در جهل بود،نرسند. در آن دوران به این نتیجه رسیدیم که با کسب علم و دانش می‌توانیم به پیروزی برسیم.[۹] از دیدگاه جمیله بوپاشا قدس شریف قبله اول مسلمین و مرکز توجهات جهان اسلام است. باید مراسم روز قدس در تمامی کشورهای اسلامی و سراسر جهان با شکوه تمام برگزار شود. کشورهای اسلامی باید به مسئله قدس اهتمام و توجه بیشتری داشته باشند و پیام آن را به نسل های آینده منتقل کنند.

وی جمهوری اسلامی ایران را کشوری بی نظیر در میان کشورهای اسلامی توصیف می کند و اظهار می کند: خوشبختانه جمهوری اسلامی ایران در سال های گذشته در فناوری های مختلف پیشرفت های بسیاری داشته است . وی می افزاید: همواره پیگیر اخبار ایران به خصوص در اخبارمربوط به دستاوردهای علمی و فناوری های هسته ای آن هستم . وی که با ابراز شعف و خوشحالی فراوان درباره پیشرفت های کشورمان سخن می گوید، امیدوار است که ایران اسلامی در آینده نزدیک به مراحل نهایی از فناوری های هسته ای دست یابد. این چهره نام آشنا همچنین آرزو دارد که نخستین فردی باشد که شلیک اولین موشک به سمت رژیم صهیونیستی را کلید بزند .

جمیله بوپاشا در سفر اخیر به تهران که به دعوت مهندس ضرغامی رئیس سازمان صدا و سیما صورت گرفته است با بیان اینکه استعمار فرانسه می‌خواست زنان الجزایری در جهل بمانند تاکید کرد: ما متوجه شدیم با فرهیختگی و کسب علم و دانش می‌توان با استعمار مقابله کرد.

بانوی مقاومت الجزایر ادامه داد: ما همچنین در مقابل تروریسم ایستادگی کردیم چون تروریسم باعث فساد و تباهی می‌شود.

بوپاشا با اشاره به اینکه استعمار فرانسه تلاش می‌کرد همه ارکان زندگی الجزایری ها را بگیرد گفت: زنان مقاوم الجزایر در مقابل آن‌ها ایستادگی کردند و اجازه ندادند استعمار دین آن‌ها را بگیرد و به آن‌ها آسیب بزند.

وی با اظهار امیدواری به اینکه هر چه زودتر تحریم‌های سنگین از ایران برداشته شود می گوید: آرزو می‌کنیم تمام ملت‌هایی که به مانند ایران دنبال صلح و دوستی هستند موفق شوند.خطای یادکرد: برچسب تمام‌کنندهٔ </ref> برای برچسب <ref> پیدا نشد</ref> منبع: کتاب رنجها و نبردهاي جميله بوپاشا: دختر پيكارجو و مبارز الجزايري؛ سيمون دو بوآر، ژيزل حليمي؛ ترجمه منصور تاراجي ، حسن پويان.[۱۰]

پانویس