امارات متحده عربی

امارات متحده عربی کشوری در کنار خلیج فارس است که از مجموعه ۷ شیخ‌نشین در سال ۱۹۷۱ تشکیل شد.هفت شیخ‌نشین این کشور شامل ابوظبی، دوبی، شارجه، راس‌الخیمه، فجیره، ام‌القوین و عجمان است. این کشور به‌گونه فدرالی اداره می‌شود و پایتخت آن ابوظبی و زبان رسمی آن عربی است. حدود 80% جمعیت آن غیر اماراتی هستند.

امارات متحده عربی

نام کشور	فارسی: امارات متحده عربی: الإمارات العربيّة المتّحدة نام انگلیسی:United Arab Emirates مخفف انگلیسی: UAE
مکان	خاورمیانه
نوع حکومت	مشروطه سلطنتی فدرال
پایتخت	ابوظبی
واحد پول	درهم امارات (AED)
زبان	عربی
دین رسمی	اسلام
آمار درصدی	۹۶% مردم امارات مسلمان شیعیان امارات از ۱۶ تا ۲۵%
اقوام
جمعیت	۸٬۱۰۶٬۰۰۰
امید طول عمر	سال

این کشور از شرق با عمان و از جنوب با عربستان سعودی مرز زمینی دارد. امارات متحده عربی با قطر و ایران هم از طریق آب‌های خلیج فارس همسایه است. نام باستانی این منطقه جلفاوه می‌باشد.

ابوظبی بزرگترین شیخ‌نشین آن است و دومین شیخ‌نشین دوبی است. بخش اعظم این سرزمین را صحرا تشکیل می‌دهد. دو رشته کوه نیز در این کشور وجود دارد. سواحل این کشور، که اکثر جمعیت کشور در آن ساکنند، عمدتا پوشیده از نمکزار است. این کشور دارای یکی از غنی‌ترین معادن نفت جهان بوده ، تقریبا ده درصد کل ذخایر نفتی جهان را در خود جای داده است.

تاریخچه

امارات متحده عربی (امارات متحده عربی) کشوری است که در قسمت شرقی شبه جزیره عرب در سواحل جنوب شرقی خلیج فارس و ساحل شمال غربی خلیج عمان واقع است. امارات متحده عربی از هفت شیخ نشین تشکیل شده‌است و در ۲ دسامبر ۱۹۷۱ به عنوان فدراسیون تأسیس شد. شش نفر از هفت امارت (ابوظبی، دبی، شارجه، عجمان، ام‌القیوین و فجیره) در آن تاریخ جمع شده‌اند. هفتمین، راس الخیمه، در ۱۰ فوریه ۱۹۷۲ به این فدراسیون پیوست. این هفت شیخ در گذشته با اشاره به روابط پیمانی که با انگلیس در قرن نوزدهم برقرار شده بود، به عنوان ساحل دزدان شناخته می‌شدند.

آثار باستانی کشف شده در امارات، تاریخ سکونت و مهاجرت انسانی را نشان می‌دهد که در ۱۲۵۰۰۰ سال به طول انجامیده‌است. این منطقه قبلاً محل اقامت مردم ماگان که به سومری‌ها مشهور بود، که با هر دو شهر ساحلی و کارگران معدن برنز و کارخانه‌های معدنی داخلی کار می‌کردند. تاریخ غنی تجارت با فرهنگ هاراپان دره ایندوس نیز با یافتن جواهرات و اقلام دیگر مشهود است و همچنین شواهد اولیه گسترده‌ای از تجارت با افغانستان و باختر و همچنین شام وجود دارد.

از دوران عصر آهن و عصر هلنیستی متعاقب آن، این منطقه به عنوان یک مکان تجارت مهم ساحلی باقی مانده‌است. به عنوان یک نتیجه از جنگهای ارتداد، منطقه در قرن ۷ اسلامی‌سازی شد. بنادر کوچک تجارت در کنار گازهای درونی مانند لیوا، العین و ذید و جامعه قبیله نشین با جمعیت ساکن در مناطق ساحلی همگام بوده‌اند.

امروزه امارات متحده عربی کشوری مدرن و صادر کننده نفت است که دارای اقتصاد بسیار متنوعی است و بویژه دبی در یک مرکز جهانی برای گردشگری، خرده فروشی و امور مالی در حال توسعه است. همچنین مرکز بلندترین ساختمان جهان و بزرگترین بندر دست‌ساز در دنیا می‌باشد.

جغرافیا

محدوده امارات متحده عربی از شمال و شمال غربی خلیج فارس، از جنوب و جنوب غربی عمان و عربستان سعودی، از سمت غرب به قطر و عربستان سعودی، و از سمت شرق به دریای عمان و عمان محدود می‌شود.

از مسایل و مشکلات مهمی که این کشور همواره با آن دست به گریبان بوده، اختلافات مرزی میان شیخ نشین‌های هفتگانه از یک طرف، و میان هر یک از آن‌ها با دیگر کشورهای همسایه می‌باشد که حتی موجب درگیری‌های مرزی بنر شیخ نشین‌ها و همسایگان شده است.

از مهم‌ترین اختلافات منطقه‌ای، ادعای ارضی این کشور بر جزایر سه گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی است. هم چنین بین سه کشور عمان، امارات متحده و عربستان سعودی، همواره بر سر واحۀ «بوریمی» منازعه و کشمکش وجود داشته است.

نظام سیاسی

امارات عربی متحده، اتحادی از هفت امیرنشین کوچک به نام‌های ابوظبی، دبی، شارجه، عجمان، فجیره، راس‌الخیمه و ام‌القوین است که هر یک از این ۷ امیرنشین از استقلال فراوانی برخوردارند، اما یک امیر موروثی به عنوان حاکم کشور ایفای وظیفه می‌کند. شورای عالی حکام، بالاترین نهاد سیاسی در کشور و متشکل از حکام امارت‌های هفتگانه است. ریاست آن از ابتدای تشکیل کشور امارات، بر عهده حاکمِ ابوظبی بوده است. تعیین سیاست کلی کشور، انتخاب رئیس و نخست وزیر کشور، انتخاب رئیس و قضات دیوان عالی، موافقت با قوانین اتحادی قبل از صدور آن، موافقت با معاهده‌ها و قراردادهای بین‌المللی از اهم صلاحیت‌های شورا است.

در حال حاضر امیر و رئیس دولت امارات شیخ خلیفه بن زاید آل نهیان است. پایتخت و بزرگ‌ترین شیخ‌نشین این کشور ابوظبی است.در این کشور هیچ گونه فعالیت حزبی وجود ندارد و بیشتر دارای جمعیتها و باشگاههای اجتماعی و هنری و صنفی و فرهنگی و فکری است که بیشترین همگرایی را با سیاستهای راهبردی و کلان نظام امارات دارند.

روز ملی استقلال امارات متحده عربی

هر ساله تاریخ 2 دسامبر به عنوان روز ملی امارات متحده عربی در این کشور جشن گرفته می شود. از سال 1920میلادی این شیخ‌نشین ها تحت الحمايه انگليس و جزء مستعمره‌های این کشور محسوب می شدند . شيوخ هر يك از آن مناطق ، طبق قراردادهايى ، زيرنظر مأمورين دولت انگليس ، قلمرو خود را اداره مي‏ كردند و انگليس در اين منطقه ، پايگاه ‏های نظامي متعددی ايجاد كرده بود 2 دسامبر 1971 میلادی روزیست که 7 شیخ‌نشین ابوظبی ، فجیره ، ام‌القوین ، عجمان دبی ، شارجه و رأس‌الخیمه تصمیم به اتحاد گرفتند . اتحادی که به تأسیس کشور امارات متحده عربی منجر شد.

پیشنهاد اتحاد بین شیخ نشین ها را زاید بن سلطان آل نهیان (حاکم شیخ‌نشین ابوظبی) و راشد بن سعید آل مکتوم (حاکم شیخ‌نشین دبی) مطرح کردند . کمی بعد شیخ‌نشین رأس‌ الخیمه نیز به کشور امارات متحده عربی پیوست . شیخ‌نشین‌های قطر و بحرین نیز در این جلسات شرکت داشتند اما آن‌ها این اتحاد را قبول نکردند و تصمیم گرفتند خود یک کشور مستقل باشند . بدین ترتیب کشور امارات متحده عربی به معنی: شیخ‌نشین‌های متحد عرب تاسیس شد .

مردم امارات هر ساله در این روز با به‌ دست گرفتن پرچم امارات متحده عربی و نقاشی کردن پرچم بر روی خودروها و ساختمان‌ها و همچنین تزئین خیابان‌ها پایکوبی می‌کنند . لازم به ذکر است این روز در امارات تعطیل رسمی است.